Yassine, Kurtulus en X
In opinie door Münire Manisa op 04-05-2015 | 11:05
Tekst: Münire Manisa
Ik ben al 26 lentes in Nederland. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek ben ik eerstegeneratie allochtoon omdat ik toevallig tijdens een vakantie in Turkije ben geboren. En hoewel ik oorspronkelijk mijn roots heb liggen aan de Egeïsche kust van Turkije, heb ik ‘maar’ twee herinneringen aan discriminatie in Nederland. En dan moet ik hem wel heel ver trekken om dat gevoel überhaupt feitelijk te kunnen onderbouwen.
De eerste herinnering is de schooldirecteur die mij haarfijn probeerde uit te leggen dat ik toch huisvrouw zou worden. Ik mocht blij zijn als ik mijn vmbo diploma zou behalen. Tegen alle voorspellingen van de schooldirecteur in ben ik helaas nog steeds geen huisvrouw, maar wel jurist, ondernemer, politica voor de Partij van de Arbeid, student aan de Open Universiteit en de trotse moeder van een sneeuwwit hondje. De tweede herinnering aan discriminatie is die ene keer dat ik tijdens mijn studie solliciteerde naar de functie van schoonmaakmedewerker. Ik werd afgewezen omdat ik geen professionele ervaring met stofzuigen heb. Werd ik gediscrimineerd toen ik werd afgewezen? Heel misschien, maar ik zal het nooit weten.
Gezien het bovenstaande moet ik concluderen dat ik van geluk mag spreken met maar twee herinneringen, die bovendien niet direct verband houden met mijn naam of afkomst. Datzelfde geldt helaas niet voor Yassine die werd afgewezen toen hij solliciteerde voor een functie bij S5. Aangifte doen van discriminatie zat er ook niet in voor Yassine, want op het politiebureau werd hij weggestuurd. Dezelfde dag werd hij door de politietop van de regio gebeld en alsnog uitgenodigd voor het doen van aangifte. Vrijdagmiddag deed Yassine een nieuwe poging om aangifte te doen, maar de medewerkster aan de balie wist niets van de uitnodiging en gaf aan dat hij een afspraak moet maken. De afspraak staat nu ingepland voor woensdag en ik houd mijn hart vast. Zou het nu dan eindelijk lukken om aangifte te doen?
Evenmin geldt het geluk van ‘maar’ twee kleine herinneringen voor de Turkse Nederlander, X, die werd afgewezen toen hij solliciteerde onder zijn eigen Turkse naam. Het gebruik van een Nederlandse naam lijkt te helpen, want dan wordt je blijkbaar wel uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Het College voor de Rechten van de Mens heeft op 23 april 2015 uitspraak gedaan in de zaak van de Turkse Nederlander en geconcludeerd dat Yacht heeft gediscrimineerd. De uitspraak stemt mij gerust omdat nu vast is komen te liggen dat het indienen van een klacht wel degelijk zin heeft. Bovendien heeft minister Asscher eerder aangekondigd dat de overheid geen zaken meer zal doen met bedrijven die discrimineren. Ik neem aan dat Yacht nu op een zwarte lijst terecht komt..
Voor de Turkse Nederlander X heeft het recht gezegevierd. Voor Kurtulus O., een andere Turkse Nederlander, helaas niet. Hij was in 2010 op zoek naar stagiaires en diende een verzoek in bij de Hogeschool Utrecht. Een medewerker van de hogeschool ontving de e-mail van Kurtulus en wilde deze doorsturen naar een collega, maar verzond hem per ongeluk aan Kurtulus. “Kan jij mij helpen om deze meneer terug te mailen v.w.b. zijn ontevredenheid (het is een Turk en moet natuurlijk iets te klagen hebben). Ik heb naar hem de aanbiedingsformulier als bijlage toegevoegd en dan nog zegt hij dat hij geen aanmelding kan doen, Sukkel. Verzin jij een mooie tekst aub.” luidt de reactie van de medewerker. Toen Kurtulus de e-mail ontving schrok hij van de racistische opmerkingen en diende hij een klacht in bij het College voor de Rechten van de Mens. De klacht is nooit afgehandeld.
Ik noem bewust voorbeelden omdat er nog steeds mensen zijn die serieus denken dat er niet wordt gediscrimineerd in Nederland. Of je moet je simpelweg invechten? Hoe kan je je invechten als je klacht niet wordt behandeld? Als je wordt weggestuurd wanneer je aangifte wilt doen? Hoe kan je dat glazen plafond doorbreken als je er alleen voor staat en iedereen je tegen lijkt te werken?
Vanuit Den Haag is er in ieder geval beweging op gang gekomen; Marcouch is bezig met een nationaal actieplan tegen racisme dat tevens mystery sollicitanten mogelijk moet maken; sollicitanten die bij werkgevers checken of er wordt gediscrimineerd. Daarnaast moet de politie aangiften veel beter opnemen en opsporen.
Ik ben van mening dat alle kleine beetjes helpen en het actieplan draagt daar uitstekend aan bij. Vanuit de overheid moet er aandacht blijven voor het bestrijden van racisme. Tegelijkertijd moet de samenleving alert zijn op discriminatie en daar een onvermoeibare strijd tegen blijven leveren. Racisme en discriminatie zijn onder geen beding acceptabel.
Voordat Aletta Jacobs in beeld verscheen, was het ongewoon dat een vrouw hoger onderwijs zou genieten in Nederland. Anno 2015 is het niet denkbaar dat een vrouw wordt uitgesloten van het hoger onderwijs in Nederland. Zoals hoger onderwijs voor vrouwen de normaalste zaak van de wereld is in Nederland, dient het discriminatieverbod net zo alledaags te zijn. Niet alleen in woorden, maar ook in daden. En dat kunnen we alleen bereiken als wij gezamenlijk stelling nemen tegen discriminatie en uitsluiting. Wie kan ons garanderen dat onze kinderen niet de volgende X zijn als we blijven wegkijken? De onvermoeibare strijd moeten wij samen leveren. Want de samenleving maken wij samen.
Münire Manisa is namens de PvdA lid van de bestuurscommissie in amsterdam Nieuw-West. Ze is ook eigenaar van een juridisch advies- en incassobureau in Amsterdam en schrijft ze zo nu en dan voor sonhaber.nl. Meer van Münire Manisa op Republiek Allochtonië hier.
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over discriminatie, münire manisa.
