Wie er vandaag nog bij hoort, kan morgen het nieuwe slachtoffer worden
In opinie door Naima Ajouaau op 07-04-2014 | 22:42
"Begrijpt u dat wij het zat zijn om ons te laten vernederen? De maat is voor ons vol en we weigeren om ons op dit duivelse pad te begeven. Wij willen niet haten of gehaat worden. Wij willen liefhebben en geliefd zijn. Als individuen gewaardeerd worden en niet meer gedwongen worden tot collectieve boetedoening."
Vandaag legde PvdA-statenlid Naima Ajouaau tijdens de Provinciale Statenvergadering een persoonlijke verklaring af over de Marokkanenuitspraken van Geert Wilders en de openlijke steun van de PVV Noord-Holland voor deze uitspraken.
De tekst van de verklaring vindt u hieronder.
Geachte Commissaris van de Koning, Gedeputeerden, Statenleden, aanwezigen en in het bijzonder dhr. van der Sluijs, dhr. van Hooff en mevr. Saleem,
Ik neem de vrijheid om het woord aan u te richten.
Voor mij is dit van immens belang, want dit gaat over mijn bestaan, dat van mijn ouders en mijn kinderen.
Marokkaanse Nederlanders wonen nu al generaties in Nederland. De eerste generatie heeft keihard in de fabrieken gewerkt. Hun kinderen kregen gelukkig meer kansen op scholing en ontwikkeling en daarom zien we dat Marokkaanse Nederlanders tegenwoordig overal in de maatschappij hun steentje bijdragen. Maar dit is niet alles. Zelfs onze vrijheid hier in Nederland is onder andere door Marokkanen bevochten. Zij stonden in de Tweede Wereldoorlog zij aan zij met de geallieerden om de nazi’s te bevechten.
In 1969 kwam ik als meisje van anderhalf jaar met mijn zwangere moeder naar Nederland om bij mijn vader te gaan wonen.
Als oudste van vier kinderen groeide ik op in Heerhugowaard. Nooit heb ik mij hoeven verantwoorden voor mijn Marokkaans zijn of heb ik heb ik het gevoel gehad dat ik minder kansen had of harder moest werken.
Mijn ouders hebben er bewust voor gekozen om ons Nederlandstalig op te voeden. Zo weigerde zij ons op woensdagochtend uit de klas te halen voor de Arabische les. Het gevolg is dat mijn Marokkaans net zo goed of zo slecht is al dat van bijvoorbeeld mevrouw Saleem.
Zuur was het om te merken dat mijn kinderen in een ander Nederland opgroeien.
Een Nederland waar het voor hen niet vanzelfsprekend is dat zij oogsten wat zij zelf zaaien.
Mijn kinderen zaten op een katholieke basisschool. Het was in december 2004 dat ik er achterkwam dat ook IK niet aan de vooroordelen kon ontkomen.
Ook ik had in navolging van mijn ouders onze kinderen Nederlandstalig opgevoed en ze verteld dat ze Nederlanders waren en Moslim, maar dat belemmerde ons niets in het dagelijks leven.
In november 2004 werd Theo van Gogh vermoord.
Aangezien onze kinderen op een katholieke school zaten werd er uitgebreid aandacht besteed aan Kerst. het knutselen, zingen en het school toneelstuk stonden geheel in het teken van kerstmis. Ook hadden we thuis een kerstboom en hadden een kerstdiner. We hadden de rijkdom om van twee culturen te kunnen genieten.
Onze zoon toen 8 jaar oud kreeg in tegenstelling van zijn klasgenootjes de opdracht om wat over de islam te schrijven in plaats van over kerst zoals de rest van de klas.
Hij wilde dat eigenlijk niet want hij zat helemaal in de kerststemming.
Hij was boos en verdrietig. En dat kwam terug in zijn opstel. Een woedend betoog over islam tegenover het katholicisme, moslims tegenover christenen. En alles wat hij uit de krant en op het Jeugdjournaal had meegekregen…..
Mijn man en ik moesten op school komen om te horen dat ze bang waren voor ons kind. Het was alsof ze bang waren dat we een potentieel terroristje aan het opvoeden waren.
Het kwam binnen als een mokerslag.
Onze zoon? Wij waren toch een goed burgers van dit land? Spraken vloeiend Nederlands, waren actief betrokken en had een goede baan.
Mijn zoon kwam na een paar dagen in tranen thuis en was woedend op mij. Hij schreeuwde naar me dat ik altijd tegen hem gelogen had. Ik had hem namelijk wijs gemaakt dat hij een Nederlands kind was, maar men noemt hem allochtoon en Marokkaan.
Mijn hart brak in duizend stukjes. Ik moest mijn zoon gaan vertellen dat hij wel Nederlander was maar omdat zijn papa en mama niet in Nederland zijn geboren hij in eerste instantie Marokkaan is.
En dat is niet erg we zijn er trots op. Maar tot dat moment voelde wij ons gewoon Nederlanders.
Ik kwam op een splitsing en moest kiezen welke afslag ik nam. Ik besloot om niet aan de zijlijn te blijven staan en me niet te verdrinken in boosheid en verdriet. Ik koos ervoor om politiek actief te worden. Om te proberen mijn omgeving te beïnvloeden. Mijn levensmotto is namelijk verbeter de wereld begin bij jezelf. Ook moest ik mijn kinderen gaan leren hoe om te gaan met die harde samenleving en dat zij 2x zo hard moest werken om zich te bewijzen en hoe om te gaan met vooroordelen ……
Marokkanen worden niet voor volwaardig gezien en steeds opnieuw geconfronteerd met veralgemeniserende aanvallen op ons en onze aanwezigheid hier. En waarom? Omwille van electoraal gewin en angstgevoelens! Het toppunt in een lange reeks van afschuwelijke uitspraken was toch wel het moment waarop er luidkeels gescandeerd werd dat er minder Marokkanen in Nederland moesten zijn.
En dat in Den Haag! In de internationale stad van recht en vrede werd opgeroepen tot het actief verminderen van een bevolkingsgroep in Nederland. Van een bevolkingsgroep waar ik onderdeel van uitmaak.
Hoe kon dit gebeuren? Dat vraag ik mij af en godzijdank met mij vele andere Nederlanders. Wij vragen ons meer af. Hoe leggen wij onze murw geslagen ouders uit dat ondanks het feit dat ze hun eigen land verlieten, hun hoop op een betere toekomst op Nederland vestigden, ze hier hebben gewerkt en ons opgevoed, zij niet welkom zijn en er niet bij horen? Hoe leggen we onze kinderen uit dat, hoewel ze geboren en getogen Nederlanders zijn, er ‘minder’ van hen moeten zijn? Hoe leggen we onze eigen gekwetste harten en hoofden uit dat we in een land leven waarin wij door een politieke partij en haar achterban tot de oorzaak van ieder probleem zijn getorpedeerd?
Marokkaanse Nederlanders zijn net als alle andere Nederlanders. Ze hebben problemen en oplossingen. Er zijn goede en minder goede. Al blijft ieder mens voor ons meetellen en dienen wij iedereen altijd met respect te behandelen. De meesten zetten zich dagelijks in om dit Nederland leefbaar te maken. Hoe zou Nederland eruitzien zonder de Marokkaanse Nederlanders? Zullen Nederlandse kinderen gezonder zijn als ze niet meer behandeld worden door dokter Nordin? Zullen we meer kunnen lachen zonder Najib? Zouden we beter in Frans zijn als juf Latifa niet meer voor de klas staat? Zou de stad beter zijn als zij niet meer bestuurd wordt door Ahmed? Zullen we ons veiliger voelen als agent Karim weg is?
De afgelopen dagen hebben ons getoond dat een groot deel van de Nederlandse samenleving niet meer accepteert dat een politiek ‘leider’ en zijn partij een volledige groep buiten de samenleving proberen te plaatsen. Sterker nog, het is duidelijk geworden dat de samenleving leiders wil zien die kunnen verbinden. Dit heeft de samenleving gedaan door in alle gelederen afstand te nemen van de PVV en haar haatzaaiende gedragingen. Dit geeft ons als Marokkaanse Nederlanders hoop, want lang vroegen we ons af waar nu die tegenstanders van de PVV waren en waarom ze zo stil bleven. De steun van onze medelanders verwarmt nu onze harten.
Vandaag spreken wij ons uit tegen een overstroming van haat en het uiteendrijven van onschuldige Nederlanders.
Ik heb gemerkt dat dit met veel mitsen en maren gepaard is gegaan. Artikel 1 van de grondwet kon niet genoemd worden. De felheid verdween.
We waren bang voor emoties en wilden het niet groter maken dan het al is.
Politiek gaat wat mij betreft juist over emotie, inspiratie en geestdrift.
Ik heb in deze zaal onderwerpen als de FFF of het wel of niet aanleggen van een weg met meer emotie gepaard zien gaan dan nu. Terwijl dit onderwerp een groot aantal mensen in de kern raakt.
Toen vroeg ik mij oprecht af begrijpt u wel wat deze woorden met ons gedaan hebben. Begrijpt u dat dit voor ons de spreekwoordelijke druppel is. Dat we juist moeten opkomen voor het belang van onze kiezer.
Begrijpt u dat wij het zat zijn om ons te laten vernederen? De maat is voor ons vol en we weigeren om ons op dit duivelse pad te begeven. Wij willen niet haten of gehaat worden. Wij willen liefhebben en geliefd zijn. Als individuen gewaardeerd worden en niet meer gedwongen worden tot collectieve boetedoening.
Ik wil u uitnodigen tot het pad van menselijkheid en gelijkwaardigheid. Het pad van echte vrijheid, wederkerigheid en eenheid van het Nederlandse volk. Geachte aanwezigen ik hoop u ook op dat pad te ontmoeten. Ik hoop dat de inwoners van. Noord Holland gaan inspireren en leiden om op dat pad te blijven. Laten we dit niet morgen, maar vandaag nog doen. Niet met woorden, maar met daden!
Ik vraag u dit oprecht en uit mijn hart omdat ik van dit land houd. Omdat ik ertoe doe en ambassadeur voor Nederland wil zijn. Omdat ik dit niet verdien en fatsoen altijd overeind wil houden. Want wie er vandaag nog bij hoort, kan morgen het nieuwe slachtoffer worden van het haatgif.
Naima Ajouaau zit in de Provinciale Staten namens de PvdA.
Zie ook: Emotioneel betoog in Statenvergadering ontroert politici
Met dank aan joop.nl hieronder de video van de speech van Naima Ajouaau
Speech Naima Ajouaau door Joop-nl
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over Marokkanen, Naima Ajouaau, PvdA, PVV, Wilders.
Reacties
Wat mij opvalt: mw is pvda statenlid. Een partij die bij uitstek staat voor ontkenning van het "Marokkanenprobleem' in de grote en middelgrote steden in het westen. Na 15 jaar pamperen, tientallen miljoenen steken in onzinnige projecten die geen enkele oplossing hebben geboden, is het denk ik goed hand in eigen boezem te steken. Aan zelfreflectie lijkt het te ontbreken. Je mag het symptoom Wilders en de PVV proberen aan te pakken met onzinnige aangiftes; je lost er niets mee op. Ik zou willen Mw. Ajouaau; schudt uw partij eens wakker en kruip zelf niet in de slachtofferrol.
Arjen Martens - 08/04/2014 13:01
Helaas is er een grote groep die er gewoon niet bij wil horen en die de belangrijke Nederlandse kernwaarden niet onderschrijft. Er bestaat een grote groep allochtonen en vooral Marokkanen die daar niks mee heeft. Die Marokkanen zijn in die zin ook helemaal geen Nederlander. Ze zijn hier geboren en getogen, maar ze hebben echt heel weinig binding met dit land. Waarom? Omdat hun vaders en ooms hen wijsmaken dat je Marokkaan bent en Marokkaan blijft, wat er ook gebeurt.
Ze denken dat je door Nederlander te worden je Marokkaanse identiteit kwijtraakt en daar wordt dan vooral mee bedoeld dat je dan geen moslim meer kunt zijn. Maar je kunt heel goed een moslim en Nederlander zijn. Als je Marokkanen vraagt of ze naar Marokko gaan met vakantie, dan zeggen veel Marokkanen: “We gaan niet op vakantie naar Marokko we gaan naar huis.”
