Vrijheid van Meningsuiting vs de dictatuur van de "Vrije" Universiteit
In opinie op 28-04-2015 | 10:28
Tekst: Ahmet Erdogan
Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover! De veelbesproken lezing van de gerespecteerde Amerikaanse Professor McCarthy, wiens specialisatie de geschiedenis van de Balkan, het M-O en het Ottomaanse rijk zijn, vond eindelijk plaats. Waarvan het wel of niet doorgaan, allerminst van een leien dakje ging.
De afgelopen dagen was daarom het toneel van een "strijd" tussen een gerespecteerde (tevens grootste Turks-Nederlandse) studentenvereniging Anatolia, welke bekend staat om haar doorgaans kwalitatieve en boeiende lezingen, en de Vrije Universiteit in Amsterdam. Inzet was, het wel of niet laten plaatsvinden van een lezing (oorspronkelijk in vorm van een debat) op de Vrije Universiteit. Een Universiteit, op wier website te lezen valt, ‘dat zij sinds 1880 staat voor het toepassen van wetenschap op een onderscheidende manier’. Waarbij ‘het stimuleren van een vrije en open communicatie van ideeën’ één van haar kernwaarden is. Tot slot mijn favoriet, ‘de VU staat voor universele universitaire waarden als academische vrijheid’. Over de exacte details van de ‘strijd’, zal SV Anatolia vast zelf het één en ander toelichten de komende dagen.
Welnu, in aanloop naar betreffende lezing, was dan ook veel commotie ontstaan in de media, welke zich weer eens van haar beste kant kon laten zien. Die van een stel seksueel gefrustreerde pubers die een bepaalde 'materie' nodig hebben, waarop ze hun opgekropte woede kunnen botvieren en die vond men in Mc Carthy. Er was vernomen dat Professor Mc Carthy naar Nederland kwam, om een lezing te geven met betrekking tot de Armeense kwestie. De man staat erom bekend een andere mening op na te houden, dan hetgeen wat men in Nederland graag wenst te horen. (Hoe haalt hij het überhaupt in zijn hoofd om er een andere mening op na te houden?) Hij wordt daarin vergezeld door een grote groep internationaal gerespecteerde historici, die er hetzelfde over denken. Namelijk dat er geen genocide heeft plaatsgevonden op de Armenen. (welles-nietes discussie even daar gelaten.) Echter lieten de media met in haar kielzog de ‘moderne kruisvaarders’ in de Tweede Kamer, die het nodig achtten om zelfs Kamervragen te stellen, geen kans ongemoeid om Mc Carthy bij voorbaat al te diskwalificeren.
De vele laster en haatcampagnes hadden succes! De VU, die op haar website trots pronkt met niets anders dan holle slogans als ‘staan voor academische vrijheid’ capituleerde. Studenten van studentenvereniging Anatolia, mochten onder geen beding, betreffende lezing door laten gaan. Reden zou zijn dat er geen tegensprekers waren en het geen evenwichtige debat meer zou zijn. Dit terwijl alles op alles is gesteld om een tegenspreker te regelen. Echter waren zij die afkortingen en titels als Professor, Drs, Turkoloog, historicus, etc. hanteren en zich daarbij als experts profileren aangaande betreffende kwestie te laf om in te gaan op de uitnodiging.
Zij die op basis van die vele titels zo goed als heel hun bestaansrecht en broodwinning te danken hebben aan betreffende materie, toonden geen ruggengraat door in debat te gaan met Mc Carthy. Zij kiezen er doorgaans liever voor zich te laten bejubelen door een roomblank publiek. In plaats van een kritisch publiek, een publiek die doorgaans vrij weinig tot totaal geen kennis heeft inzake de gevoelige kwestie. Het liefst op podia waar geen kritische tegensprekers zijn, waar zij hun bevooroordeelde eigen mening en verdraaiingen vrijelijk kunnen etaleren.
Ondanks dit alles had de VU er vooralsnog voor kunnen kiezen om hetgeen waar wij in Nederland zo trots op zijn, ‘het recht op vrijheid van meningsuiting’ te laten prevaleren, in plaats van nota bene een gerespecteerde professor te censureren. Zij had kunnen kiezen voor academische vrijheid door de lezing alsnog een podium te geven binnen de VU, in plaats van alles op alles te zetten om de lezing te verhinderen.(Waarbij het mij niet eens zou verbazen als er sprake is geweest van intimidatie richting de studenten.) Echter koos de VU voor de meest abjecte en infame weg, die je als Universiteit kunt kiezen. Het schofferen van zowel de ‘academische vrijheid’ als ‘het recht op vrijheid van meningsuiting’ door een Academicus monddood te maken.
Hiermee heeft het gevestigde establishment eens te meer aangetoond, dat de vrijheid van meningsuiting een selectief toegepaste “vrijheid” is. Een vrijheid die alleen van toepassing is als jij je conformeert aan de door hen opgestelde kaders. Indien je denkt buiten die kaders te kunnen treden, wordt alles op alles gesteld om je het zwijgen op te leggen.
Ahmet Erdogan is publicist.
Links
Meer over de vrijheid van meningsuiting hier
Meer over de Armeense genocide hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over ahmet erdogan, armeense genocide, armeense kwestie, vrijheid van meningsuiting.
Reacties
Wim Heitinga - 28/04/2015 19:07
against the Jews is not an act of historical reinterpretation . . . . The deniers aim at
convincing innocent third parties that there is an other side of the story . . . when there is no other side.”
Genocide-onderzoeker Anthonie Holslag (UvA) zei twee weken geleden tegen ThePostOnline:
“Turkije is druk bezig de genocide te ontkennen”. Hij wijst ook op de opmerkingen van paus Franciscus en de Turkse reactie daarop. De paus noemde zondag de Armeense genocide ‘de eerste genocide van de twintigste eeuw’. Turkije riep vervolgens de ambassadeur van het Vaticaan op het matje en besloot later zijn eigen ambassadeur bij het Vaticaan terug te roepen voor overleg.
Holslag: “Dat de VU zich hiervoor leent vind ik verschrikkelijk. Dit is de krankzinnigheid ten top. Een pijnlijke provocatie waar de VU afstand van moet nemen.” Volgens Holslag is de datum van de lezing een ‘slag in het gezicht van de Armeense gemeenschap’. “Maar ook voor de Assyrische en Aramese gemeenschappen die nog dagelijks worstelen met deze gebeurtenis.”
