Home » Blog » Opinie » Verkiezingsjaar in teken van immigratie, integratie en islam

Verkiezingsjaar in teken van immigratie, integratie en islam

In opinie op 06-09-2016 | 14:40

Tekst: Ewoud Butter

Vandaag is de Tweede Kamer teruggekomen van reces en is het nieuwe politieke jaar weer begonnen. Op 20 september is het Prinsjesdag en zal het VVD-PvdA kabinet voor de laatste keer haar plannen aan de Staten-Generaal presenteren.

Business as usual? Nee, niet echt. De Algemene Beschouwingen en begrotingsbehandelingen in de Tweede Kamer dit najaar, zullen niet alleen over de plannen van het kabinet gaan, maar ook sterk in het teken van de komende verkiezingen in maart 2017 staan.

De campagne is begonnen. Dat bleek de afgelopen twee weken al uit de lancering van verkiezingsprogramma’s of onderdelen daar uit en het optreden van bijvoorbeeld Mark Rutte bij Zomergasten en Jesse Klaver bij Linda.

Niet alleen zullen de lijsttrekkers de komende maanden iedere gelegenheid aangrijpen om zich te profileren, maar ook voor diverse Kamerleden staat er wat op het spel: hun herverkiezing. De kandidatenlijsten worden de komende maanden immers vastgesteld en een hoge plaats op zo’n lijst maakt de kans op een herverkiezing aanmerkelijk groter. Dit geldt in het bijzonder voor de Kamerleden van de partijen die er slecht voor staan in de peilingen.

Verder zullen partijen de komende weken steeds vaker plannetjes lanceren om de politieke agenda te bepalen. Als het kan, zullen dat (licht) provocerende plannen zijn. Prikkelende voorstellen betekenen immers een grotere kans op media-aandacht en op ontstemde reacties van partijen van de andere kant van het politieke spectrum. Juist die reacties vergemakkelijken de profilering. Voor rechtse partijen als de PVV of de VVD is het bijvoorbeeld een zegen wanneer linkse partijen verontwaardigd reageren op hun plannen. Ophef betekent aandacht en de mogelijkheid je te onderscheiden van vooral die partijen waarop jouw achterban niet snel zal stemmen.

Integratie, islam en immigratie

Vaak zal deze ophef de komende tijd gaan over onderwerpen die betrekking hebben op de thema’s integratie, islam en immigratie. Dit zijn niet alleen onderwerpen met een hoge ‘ophef-potentie’, het zijn ook onderwerpen waar de kiezer zich grote zorgen over maakt. Dat geldt zeker voor immigratie en integratie.

Uit onderstaande grafiek van het SCP (Burgerperspectieven, 2016-2) blijkt dat immigratie en integratie (donkerblauwe lijn) sinds vorig jaar voor de Nederlandse bevolking met voorsprong het belangrijkste probleem vormen. Dit komt volgens het SCP omdat de komst van vluchtelingen de belangrijkste bron van ongerustheid vormt.

Zorgen over de islam zijn de afgelopen jaren toegenomen na de aanslagen in Parijs en Brussel. Deze aanslagen werden keer op keer gevolgd door een forse toename van moslimhaat.

Angst voor islamisering verkoopt

Daarnaast wordt de angst voor de islam aangewakkerd door PVV. Angst voor de islam en islamisering verkoopt immers. Je kunt deze angst ook als een vorm van sociale hypochondrie beschouwen.
Niettemin ziet de partij van Wilders deze (vermeende) islamisering van ons land als het belangrijkste probleem dat hij wil oplossen met maatregelen (zoals een koranverbod en het sluiten van moskeeen) die onuitvoerbaar zijn, die niets oplossen en bovenal haaks staan op onze grondwet.

Het zal Wilders een rotzorg zijn. Hij beseft zelf ook wel dat zijn plannen niet realistisch zijn. Tegelijkertijd weet hij ook dat hij met succes de politieke agenda kan bepalen en dat hij alleen al daardoor veel invloed op andere partijen kan uitoefenen.

Wilders framet dat islamisering het grootste probleem is in onze samenleving en enkele andere partijen stappen vrolijk in dat frame.

VVD

De VVD voorop. We kunnen de komende maanden rekenen op een reeks van plannen van VVD’ers, waarmee ze de PVV de electorale wind uit de zeilen willen nemen en de linkse partijen op de kast willen jagen.

Zo gaf de VVD-minister van Zorg, Edith Schippers gisteren een geïnspireerd betoog over onze vrijheid die wordt bedreigd door politieke, radicale islam, waarbij ze met name de Hizb Ut Tahrir noemde.
Hoewel de speech van Schippers diverse behartigenswaardige zaken bevatte, stapte ze vol in het frame van de PVV.
Nou wil ik het gevaar van de radicale politieke islam niet bagatelliseren, maar ik denk dat het aantal mensen dat in zijn of haar vrijheid wordt beknot door Hizb ut Tahrir aanmerkelijk minder is dan het aantal mensen dat, ik noem maar wat, in een hun vrijheid beperkt wordt omdat bijvoorbeeld goede zorg voor hen niet meer betaalbaar is.
En wanneer minister Schippers zich met redenen zorgen maakt over financiering van moskeeën door sjeiks uit de Golfstaten, waarom hoor ik haar dan niet wanneer haar VVD-collega Hennis naar diezelfde Golfstaten gaat om wapens te verkopen?
 

PvdA

Een cruciaal verschil met de vorige verkiezingen is de positie van de PvdA. Vier jaar geleden gaf de PvdA gedurende de campagne veel prioriteit aan het kinderpardon. Tijdens de onderhandelingen met de VVD haalden de sociaaldemocraten dit pardon ook ten dele binnen, maar ze betaalden hiervoor een hoge prijs in de vorm van rechtse immigratie- en integratiemaatregelen die slecht vielen bij Nederlanders met een niet-westerse achtergrond, traditioneel vaak voornamelijk PvdA-stemmers.

Veel van deze stemmers zijn politiek dakloos geworden. De PvdA is geen “Partij van de Allochtonen” meer. De aandacht die PvdA-Kamerlid Marcouch en minister Asscher aan bijvoorbeeld (moslim)discriminatie besteden, wordt amper gezien en lijkt niet te baten. Voor partijleider Samsom of een nieuwe partijleider (Asscher of Aboutaleb), zal het een enorme klus worden deze kiezers terug te krijgen.

De vraag is waar deze stemmers bij de komende verkiezingen wel onderdak zullen vinden.
 

DENK

Dat zou bij DENK kunnen zijn. De onvrede over het integratiebeleid van de PvdA was de oorzaak van de breuk van Tunahun Kuzu en Selcuk Öztürk met de sociaaldemocraten. Dit tweetal leek met DENK, de zoveelste kansloze splinterpartij te vormen, maar dankzij een slimme profilering waarbij effectief gebruik wordt gemaakt van sociale media, lijkt DENK kans te maken op twee tot misschien wel vijf zetels.

DENK vertolkt met enig populisme de onvrede van de kiezers die vinden dat de PvdA, maar ook andere partijen te weinig aandacht hebben besteed aan diversiteit en de aanpak van discriminatie en uitsluiting. DENK pleit meer dan andere partijen voor een inclusieve samenleving en stelt als enige partij het meten met twee maten aan de orde. Dat vindt gehoor bij een deel van de kiezers.

Tegelijkertijd worstelt de partij zelf zichtbaar op een ander vlak met het meten met twee maten: waar DENK zich terecht scherp uitspreekt over schending van elementaire rechten in Nederland, houdt zij zich te vaak op de vlakte wanneer het over de schending van deze rechten in Turkije gaat. De partij wil begrijpelijk niet als een verlengstuk van de AKP geframed worden, maar zal dan toch uit een ander vaatje moeten tappen om voor die kiezers aantrekkelijk te zijn die zich ook zorgen maken over de schending van mensenrechte buiten Nederland.
 

SP, GroenLinks, D66

De voormalige PvdA-kiezers die zich niet thuis voelen bij DENK, kunnen hun heil gaan zoeken bij D66, GroenLinks of de SP, maar dan zullen deze partijen, meer dan in het recente verleden het geval was, in woord en daad duidelijk moeten gaan maken echt te staan voor een inclusieve samenleving. Dat begint de komende maanden met het samenstellen van een diverse kandidatenlijst.


Ewoud Butter is hoofdredacteur van Republiek Allochtonië. Meer van hem op Republiek Allochtonië hier of op zijn blog. Een deel van dit artikel verscheen eerder in Zaman Vandaag.

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.  

Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!  

 

Meer over D66, DENK, GroenLinks, politiek, PvdA, PVV, SP, VVD.

Reacties