Turkse arbeidersvereniging HTIB: de pijn van de Armeniërs is de pijn van ons allen
In opinie op 23-04-2015 | 11:54
De Turkse arbeidersvereniging HTIB roept Turkije op het leed van de Armeniers te erkennen en niet langer haar toevlucht nemen tot chauvinisme.
Dat schrijft de HTIB in een verklaring die vandaag is uitgegeven. Hieronder de gehele verklaring.
Precies honderd jaar geleden, op 24 april 1915 heeft de Ottomaanse overheid alle Armeense intellectuelen in Istanbul gearresteerd. De toenmalige regering werd geleid door Talat, Enver en Cemal Pasha van het Comité voor Eenheid en Vooruitgang.
Deze arrestatie was het begin van een reeks pijnlijke en tragische gebeurtenissen. Honderdduizenden Armeniërs in Anatolië, kinderen, vrouwen en ouderen, werden verdreven naar de Syrische woestijnen. Lokale bestuurders hebben aanvalsgroepen samengesteld om de burgerbevolking aan te vallen en te vermoorden. Honderdduizenden onschuldige mensen werden op een barbaarse wijze gedood. De achtergebleven vermogens van de Armeniërs werden geplunderd. Dit was een daad van etnische zuivering.
De Verenigde Naties hebben in 1948 besloten dat 'genocide' en etnische zuiveringen een misdaad tegen de menselijkheid zijn. Dit besluit heeft geen terugwerkende kracht. Daarom vechten de Armeniërs tot op de dag van vandaag voor de erkenning van de gebeurtenissen van 1915 als genocide. Echter nationalistische kringen in Turkije verzetten zich daartegen.
Ongeacht de vraag of de gebeurtenissen in 2015 onder de definitie van 'genocide' vallen, kan niemand de omvang verhullen van deze tragische gebeurtenissen. Het mag niet vergeten worden dat honderdduizenden burgers vermoord zijn. De pijn van hun kleinkinderen, die verstrooid zijn over de hele wereld, kan niet genegeerd worden. Onze taak als kinderen van dit land is:
- om ons in te leven hun ervaringen,
- hun verdriet te delen,
- ervoor te zorgen dat de feiten kunnen worden besproken,
- onze geschiedenis onder ogen te zien.
Dit moeten we doen om herhaling van soortgelijke gebeurtenissen te voorkomen, opdat onze kinderen weer vrienden kunnen zijn en samen kunnen leven. We hebben samen te leven in vrede als buren. Vijandigheid is altijd onhoudbaar. Het komt niemand ten goede.
In dit verband mag de Republiek Turkije, als erfgenaam van het Ottomaanse Rijk, het georganiseerde karakter van deze tragische gebeurtenissen niet ontkennen en haar toevlucht nemen tot chauvinisme. Op basis van het ideaal van broederschap tussen de volkeren moeten goede betrekkingen met de Republiek Armenië en de Armeense diaspora worden aangeknoopt. De grenzen met Armenië moeten worden geopend en gemeenschappelijke culturele projecten moeten worden ontwikkeld.
Om alle aspecten van de gebeurtenissen van 1915 op te helderen moeten alle archieven worden geopend . Tevens moeten onafhankelijke wetenschappelijke studies ondersteund worden. De schoolboeken moeten gezuiverd worden van geschiedvervalsing en er moet een eind komen aan de vijandige houding jegens Armeniërs. Geconfisqueerd vermogen moet worden teruggegeven aan de Armeniërs en als dit niet mogelijk is moet hun verlies worden gecompenseerd. Kinderen en kleinkinderen van de Armeense slachtoffers moeten als ze dat willen het staatsburgerschap krijgen. Echter, met deze inspanningen worden vrede en vriendschap hersteld.
Wij achten het onze plicht om het lijden van onze Armeense broeders te delen. Wij veroordelen de Regering van de Turkse Republiek voor hun chauvinisme. Wij zullen doorgaan met onze inspanningen om vrede en vriendschap te sluiten met onze Armeense broeders.
Nederlands Turkse Arbeiders Vereniging (HTİB)
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over armeense genocide, armeense kwestie, htib.
Reacties
John Dubbelboer - 25/04/2015 20:51
Wat is dan wel het probleem? Dat is dus de kwalificatie "genocide".
Wat zeggen de Turkse Arbeiders hierover? We lezen: "Ongeacht of er sprake is van genocide". Dat is nou jammer. Toegegeven, er is geen spijkerhard bewijs voor de genocide maar dat is niet in de laatste plaats zo omdat de Jön Türkler, de hoofdrolspelers in dit drama, hun archieven hebben vernietigd.
De verklaringen van Duitse officieren die toekeken om te ontdekken wat je moet doen en nalaten bij een volkerenmoord volgens de regelen der kunst, zijn pijnlijk authentiek.
Even verder lezen we: de Turkse regering mag het georganiserde karakter niet ontkennen. Dus toch genocide?
In het algemeen geldt: wees duidelijk of zwijg.
Vindt de HTIB dat de Turkse regering de Armeense genocide moet erkennen of wil ze zand erover en "verbroederen"
