Roots
In opinie door Talitha Haan op 22-05-2017 | 08:38
Door Talitha Haan
De bodhiboom, ook wel bekend als de heilige boom, is een prachtige plant uit de moerbeifamilie, die veelvuldig voorkomt in mijn geboorteland Sri Lanka. Hij kan tot wel dertig meter hoog worden en kenmerkt zich door de lange takken en zijn weelderig groene blad.
Stel je nu eens voor dat je zo’n inheemse boomsoort bent; je roots bevinden zich in een tropisch klimaat en je waant je veilig in de warmte van zon. Echter, op een dag word je uitgegraven en in het veel koelere Europa geplant. De frisse wind laat je bladeren ritselen op een manier die je niet kent, en je wordt voortaan omringd door kastanjebomen, berken en hazelaars, in plaats van het fleurige groen waaraan je gewend was.
Elke dag wordt er met liefde voor je gezorgd: je krijgt voedsel en water van betere kwaliteit, je wordt beschermd tegen hagel en storm en wanneer je ziek bent, ontvang je alle hulp die nodig is. Je groeit en ontwikkelt je naar behoren, maar elke keer wanneer je om je heen kijkt voel je je de outsider, het inheemse buitenbeentje dat eigenlijk niet gemaakt werd voor Nederlandse grond. Je mist de vertrouwdheid van de hitte die eens op je bladerdak brandde en de vogels die op je takken neerstreken en met jou meekeken naar alles om je heen.
Naarmate de jaren verstrijken leer je de groei van de anderen om je heen herkennen, anticipeer je op de wisselvalligheid tijdens de seizoenswisselingen en hoe je daartussen moet fungeren. Je zult proberen dankbaar te zijn, omdat dat is wat er van je verwacht wordt, aangezien men het niet zal nalaten je regelmatig te vertellen dat je enorm veel geluk hebt gehad om naast hen geplant te zijn; alsof je een uitverkorene bent, bevoorrecht om zich in deze aarde te mogen ontwikkelen.
Een deel van jou blijft echter voor altijd geworteld onder de zon van het land waar je ooit je eerste ademteug nam. Bij tijd en wijle roept het je, fluisterend zacht en klagend, omdat het je mist. En jij, de inmiddels vernederlandste bodhiboom, voelt je vanbinnen verscheurd tussen zijn stille roep om jou en de dankbaarheid die je zo wanhopig tracht te voelen.
Zo zou je adoptie kunnen zien.
Immers, als jong kind word je plotseling bij je moeder weggehaald: al ben je dan nog zo klein, je bemerkt direct dat de mensen die je vervolgens in hun armen sluiten niet ruiken zoals zij, niet voelen zoals zij en in niets lijken op jouzelf. Je voelt dat ze van je houden en op den duur jij ook van hen. Je waant je veilig in hun nabijheid en probeert te voldoen aan hetgeen zij van je verwachten. En toch voel je vanbinnen iets knagen als je ziet dat je het enige gekleurde kind bent in het witte familieportret, of wanneer er gevraagd wordt naar je familiaire achtergrond en je er geen antwoord op kan geven. Het steekt als je in je medische dossier de woorden "gegevens onbekend vanwege adoptie" terugleest, wetende dat niemand je kan vertellen of je dat eczeem van je vaders of moeders kant hebt, terwijl je juist zo hunkert naar antwoorden op de kleine details die jouw identiteit bepalen. En of je nu wel of niet op zoek gaat naar iemand die jou deze kan geven, het voelt hoe dan ook als een enorme klap in je gezicht wanneer je ontdekt dat het handjevol wat je wel hebt, vals blijkt te zijn.
Ik heb mij de afgelopen jaren vastgehouden aan hetgeen mij bekend was uit mijn adoptiedossier: mijn geboorteplaats, het onbekend zijn van mijn biologische vader en het gegeven dat er ergens op de wereld nog een zus is die de helft van mijn genen met mij deelt. Ik zou geboren zijn nabij een lokale vismarkt, en deed mijn afkeer tegen vis daarom gekscherend af aan de indringende geur die ik als baby geroken moet hebben en mij daardoor een levenslange aversie bezorgden. Deze puzzelstukjes droegen een belangrijk deel van mijn ik en boden vervanging voor de herkenning waar ik, en zovelen met mij, zo intens naar verlangen.
Toen deze week de frauduleuze praktijken van de voormalig stichting Flash omtrent de adoptiedossiers naar boven kwamen drijven, glipten zij van mij weg als los zand tussen mijn vingers. Naar schatting is een aanzienlijk hoog percentage van de geadopteerde Sri Lankaanse kinderen en hun adoptieouders in de jaren tachtig en negentig, waartoe ik ook behoor, doelbewust bedrogen door mensen die voor deze stichting werkzaam waren. Bij sommigen zijn ‘slechts’ bepaalde gegevens zoals geboorteplaats en -data achterwege gelaten, anderen komen bijvoorbeeld tot de ontdekking dat zij nog levende familieleden hebben terwijl hen jarenlang anders is verteld. Moedwillig is er een rad voor onze ogen gedraaid en verdienden Flash en consorten geld aan deze leugens, terwijl wij, de kinderen, de keiharde prijs betaalden in de vorm van onze identiteit.
Elk mens heeft het basisrecht om te weten waartoe hij of zij behoort, en stichting Flash heeft dit recht veelvuldig en opzettelijk geschonden. De aflevering van Zembla, waarin deze wanpraktijken aan het licht kwamen, heeft bij velen hun fundering in een klap weggevaagd – zo ook bij mij. Ineens blijkt mijn paspoort niet meer te kloppen en ben ik niet langer de persoon die ik dacht te zijn. Ik voel me uitgevaagd en incompleet, in de wetenschap dat anderen zich tegoed hebben gedaan door de onvolledigheid die ze mij en mijn Nederlandse ouders verstrekten.
The root of suffering is attachment.
BUDDHA
Boeddha, de stichter van het boeddhisme, zou ooit zijn welbekende verlichting hebben gevonden onder een van de bodhibomen, die veelvuldig in het Sri Lankaanse landschap groeien. Wellicht dat deze storm, die bruut bij zovelen hun blad ontnam, ter zijner tijd ook ruimte biedt aan een perspectief dat tot dusverre uit het zicht leek te zijn. Daar houd ik mij de komende tijd aan vast – en aan hen die mij, ondanks het verschil in onze wortels en de incompleetheid van de mijne, nooit minder ruimte gaven om te groeien tot waar ik nu ben gekomen.
Talitha Haan schrijft, onder andere op haar blog Enzijschrijft waarop dit stuk eerder verscheen.
Zembla
De uitzending van Zembla over adoptiebedrog is hier terug te kijken.
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over adoptie, bodhiboom, fraude, identiteit, roots, talitha haan, zembla.
