Home » Blog » Opinie » Rabbae: "Verkuil is de verkeerde beheerder van het gedachtegoed van GroenLinks"

Rabbae: "Verkuil is de verkeerde beheerder van het gedachtegoed van GroenLinks"

In opinie door Mohamed Rabbae op 13-11-2010 | 14:44

In de Volkskrant van 9 november jl. ging de historicus Dick Verkuil in op mijn besluit om Groen Links te verlaten als gevolg van een meningverschil met de Tweede Kamerfractie van deze partij over het proces tegen Wilders. Hij stelde dat ik de opvattingen van Wilders wil verbieden en dus niet pas bij Groen Links. Hij memoreerde tevens mijn rol in de Rushdie-affaire in 1989 en de heftige discussie daarover in 1994 binnen Groen Links toen ik -samen met Ina Brouwer- duolijsttrekker werd.

Op een enkel detail na is de geschiedschrijving van Dik Verkuil over mijn begintijd bij Groen Links correct. De verschijning van het boek De Duivelsverzen van Salman Rushdie in 1989 leidde tot grote spanningen in de islamitische wereld. Die spanningen sloegen over naar Nederland. De woede in de moslimgemeenschap leidde tot heftige demonstraties in een aantal steden. Ik zag als gevolg hiervan de solidariteit vanuit de autochtone bevolking afbrokkelen, met name vanuit de progressieve hoek. Om de spanningen te kanaliseren en de rust te herstellen heb ik inderdaad de moslimorganisaties geadviseerd om naar de rechter te gaan om het boek van Rushdie verboden te krijgen. De gang naar de rechter vond ik een betere oplossing dan onbeheersbare en gewelddadige protesten. Velen uit de politiek – parlement, kabinet en lokaal bestuur- waren het met me eens. Vijf later werd ik als duo-lijstrekker van Groen Links geconfronteerd met dit standpunt. Niet na een paar dagen zoals Verkuil incorrect stelt, maar na een aantal debatten binnen de afdelingen van de partij en gesprekken met mijn duo-lijstrekker Ina Brouwer, raakte ik overtuigd van de gedachte dat de gang naar de rechter niet het juiste middel was om – vanwege belediging- een boek te bestrijden. Uiteindelijk heb ik op het congres van Groen Links afstand genomen van mijn- eerder ingenomen- standpunt.
Nu stelt Verkuil dat ik, als aanklager van Wilders, in herhaling verval en daarom niet bij Groen Links pas. Immers, volgens hem probeer ik via de rechter Wilders de mond te snoeren. Kennelijk is hijzelf van mening dat een politicus alles mag zeggen, ook buiten de Tweede Kamer. Hij vindt dus dat de vrijheid van meningsuiting absoluut is. Alleen in het debat in de Tweede Kamer mag je de verwerpelijke opvattingen van je tegenstander- in casu Wilders- bestrijden. Dit ben ik met hem volstrekt oneens. Dat hij verder inconsistent is, moge uit het volgende blijken.

Eerst, over de vrijheid van meningsuiting.
In Nederland is de vrijheid van meningsuiting niet absoluut. Verkuil weet dat het boek Mein Kampf van Hitler in Nederland verboden is. Dat is een duidelijke streep door de vrijheid van meningsuiting. Voor zover ik weet heeft Groen Links nooit actie genomen om dit verbod ongedaan te krijgen. En Verkuil ook niet. Waar blijft dan zijn absolute vrijheid van meningsuiting? Past hij wel dan bij Groen Links, een partij die dus zich neerlegt bij het verbod van het boek van Hitler?
En als Verkuil zich ontpopt als een verdediger van de totale vrijheid van meningsuiting, dan zal hij toch moeten duidelijk moeten maken waarom hij vindt dat ik niet bij Groen Links pas vanwege mijn mening dat Wilders ook bij de rechter bestreden moet worden? Of hebben we hier te maken een selectieve vrijheid van meningsuiting?

Ten tweede, over het debat.
Verkuil is van opvatting dat het politieke debat in het algemeen en in de Tweede Kamer in het bijzonder van groot belang is. Dat ben ik met hem eens. Ik ben het met hem volstrekt oneens daar waar hij het debat ziet als het enige en exclusieve middel om Wilders te bestrijden. Ik ben zeer te spreken over de manier waarop Femke Halsema het debat maximaal en met overtuiging hanteert om Wilders te ontmaskeren. Maar iedereen ziet dat het debat met Wilders zinloos is. Iemand die de overtuiging heeft dat hij de waarheid spreekt, komt niet naar het debat om naar de anderen te luisteren. Wilders gebruikt de Tweede Kamer als podium om zijn waarheid te verkondigen. In die zin lijkt als twee druppels op een moslimfundamentalist. Bij interrupties gaat hij niet in op de argumenten van zijn tegenstanders, maar neemt de gelegenheid te baat om opnieuw zijn oneliners te debiteren. Buiten de tweede Kamer ontwijkt hij elk debat met de moslims. Minachting voor de moslims en de zwakte van zijn argumenten zijn daar debet aan.
Het “debat” heeft hem er niet van weerhouden om door te gaan met het haatzaaien, discrimineren en aanzetten tot geweld tegen de moslims en niet-westerse allochtonen. Iedereen ziet dat de uitspraken van Wilders funeste gevolgen hebben voor de persoonlijke, maatschappelijke en juridische positie van de moslims en niet-westerse allochtonen. Men hoeft alleen naar de moslimkinderen op school te luisteren om te weten wat dat betekent aan angst en onzekerheid over hun toekomst in Nederland.
Ik geef Verkuil op een briefje dat Wilders -het debat ten spijt- zijn zin krijgt in de Tweede Kamer, gewoon omdat de meerderheid van deze partijen deze verwerpelijke maatregelen steunt. Met andere woorden: het debat is een belangrijk instrument in de politiek, het is echter zeer naïef om te geloven dat het een panacee is voor alle tegenstellingen in de samenleving. Het is, in ons geval, geen afdoend hek tegen onrecht en discriminatie van moslims.

Tot slot, over de rechter.
Ik ben naar de rechter tot gestapt om twee redenen. Ten eerste om de moslims en niet-westerse allochtonen te beschermen. Ten tweede om de scheidslijn tussen de vrijheid van meningsuiting enerzijds en het non- discriminatiebeginsel anderzijds. Ik heb persoonlijk geen probleem met kritiek op de islam. Wat mij betreft mag Wilders zelfs verklaren dat de islam niet bestaat. Ik zal ook nooit naar de rechter gaan om een omstreden boek of tekening over de islam aan te klagen. In die zin heb ik mijn conclusie getrokken na de Rushdie-affaire. Echter wanneer het gaat om uitspraken van Wilders die funeste gevolgen op de maatschappelijke positie van moslims en niet-westerse allochtonen, dan zijn naast het debat, alle democratische middelen legitiem om deze bevolkingsgroepen te beschermen en de aanstichter van hun problemen te bestrijden. Het is me bekend dat er binnen en buiten de politiek mensen zijn die vinden dat dit proces in elk geval in het voordeel van Wilders uitpakt. Immers, als hij wint krijgt hij vrij baan om met zijn aanvallen door te gaan; en als hij verliest gaat hij het slachtoffer uithangen en hierdoor sympathie van zijn aanhangers winnen. Deze zienswijze deel ik niet. Los hiervan gaat het hier om een principiële zaak. En als ik zie dat politici in Frankrijk, België en Engeland voor minder ernstige uitspraken dan die Wilders zijn veroordeeld zowel door hun nationale rechter als – later in beroep – door de Europese rechter, dan hebben we in ieder geval de Europese jurisprudentie aan onze kant.
De rechter heeft vaak in een laatste stadium onrechtmatige uitspraken en
discriminerende maatregelen van de regering teruggedraaid. Zie bijvoorbeeld het geval van de maatregel van oud-minister Verdonk om hoge legeskosten aan de Turkse migranten op te leggen, terwijl ze –conform het Associatie verdrag tussen Turkije en Nederland- gelijk aan Nederlanders behandeld hadden moeten worden.
Verkuil stelt dat de gang naar de rechter om politici zoals Wilders te corrigeren niet bij Groen Links past. Het zou hem sieren als hij zou aangeven op welk wijsheid en bron hij zich baseert om deze uitspraak hoog van de toren te blazen. Immers, ik kan uit geen document van GroenLinks afleiden dat het inschakelen van de rechter uit den boze is binnen Groen Links.
Ik heb Groen Links niet horen protesteren tegen de succesvolle gang naar de rechter van de Clara Wichmann stichting- waarin leden uit Groen Links actief zijn- om positie van de vrouw gelijk te trekken binnen de SGP. Verkuil ook niet.
Uit een onderzoek van TNS NIPO in januari 2009 blijkt dat 93% van de achterban van Groen Links het proces tegen Wilders steunt. Moeten al deze kiezers- leden en niet leden- Groen Links verlaten? Zo ja dan maak ik me zorgen over de aansluiting van de partij met de samenleving. Zo niet, dan past Verkuil op z’n minst nederigheid. Hij is de verkeerde bewaarder van het gedachtegoed van Groen Links.

Mohamed Rabbae is oud lid Tweede kamer voor Groen Links. Een ingekorte versie van deze brief is vandaag ook in de Volkskrant verschenen.

Meer over groenlinks, mohamed rabbae.

Reacties