Home » Blog » Opinie » Op de bres voor Naima el Bezaz

Op de bres voor Naima el Bezaz

In opinie door Dirk Verhofstadt op 12-03-2011 | 12:26

Tekst: Dirk Verhofstadt

Vorige zondag (6 maart 2011) ontving de Nederlandse schrijfster van Marokkaanse afkomst, Naima El Bezaz via Twitter het volgende bericht: “Naima El Bezaz ongewenst. De deportatiepolitie komt u en uw kinderen morgen ophalen in de Vinexwijk. Wees voorbereid.” De bedreiging was afkomstig van de groep @NlvoorNLers (‘Nederland voor Nederlanders’), die verder het volgende schreef: “Nederland weer terug aan de Nederlanders! Wij laten ons niet meer gijzelen door de linkse landverraders en tuig van niet Westerse allochtonen.” Toen Naima El Bezaz aankondigde dat ze hiervan aangifte zou doen bij de politie omdat ze het afschuwelijk vind dat zij en haar kinderen worden bedreigd, ontving ze opnieuw een bericht: “Politie zal een aangifte van zo'n afschuwelijk dom Marokkaans wijf als jij, nimmer serieus nemen.” De politie is nu op zoek naar de afzender van het dreigement.

Het is niet de eerste keer dat Naima El Bezaz bedreigd wordt. Dat gebeurde al eens in 2006 door orthodoxe moslims na de verschijning van haar roman De verstotene. Daarin beschreef ze het lot van een jonge vrouw die zich nergens thuis voelt en botst met de groepsdruk die binnen heel wat allochtone gezinnen nog steeds bestaat. Ze maakte ook duidelijk dat de strijd voor onafhankelijkheid en zelfbeschikking voor veel moslimmeisjes bijzonder hard is. De reden ligt voor de hand. Hoe meer moslimvrouwen op hun vrijheid staan, hoe meer de orthodoxe moslimmannen aanvoelen dat ze hun dominante positie verliezen. Daarom gingen die mannen zo heftig tekeer en wensten ze boeken als die van Naima El Bezaz, en de schrijfster zelf, op de brandstapel. En dat is ook bijna gebeurd. Kort na de verschijning van haar roman werd via internet opgeroepen om haar te bespugen, te stenigen en weg te jagen uit Nederland. De boodschap werd overgenomen op andere sites. Daarop moest de schrijfster zich terugtrekken uit het publieke debat. De auteur van De verstotene werd op die manier zelf verstoten.

Vorig jaar verscheen haar nieuwe roman Vinexvrouwen. Dit boek is grotendeels autobiografisch en beschrijft haar leven in Nederland waar ze als vierjarig kind vanuit Marokko met haar moeder terechtkwam, school liep, begon te schrijven, trouwde en twee dochtertjes kreeg. Uiteindelijk kwam ze terecht in een Vinexwijk in de buurt van Amsterdam. Het is een grappige, vaak ironische beschrijving van het alledaagse leven van de vele onbekenden, zowel autochtonen als allochtonen die elk hun gewoontes en vooroordelen tegenover anderen hebben. Ook dit boek riep heel wat irritatie op omdat ze de Nederlanders een spiegel voorhoudt. En wat daarin te zien is, is niet zo fraai. Zowel de autochtonen als de nieuwkomers moeten het ontgelden. Blijkbaar is het des mensen om zichzelf ‘goed’ en ‘eerbaar’ te vinden. Maar in de realiteit zijn we doorgaans net het tegenovergestelde. De vrees voor de ‘Ander’ zit er diep in, en daar spelen populistische politici en partijen handig op in. Ze verspreiden hun populistisch gif dat de rede verdooft en tal van negatieve emoties losweekt.

Met uitspraken van Wilders en co zoals ‘Nederland weer terug aan de Nederlanders!’ – in feite een variant van de slogan ‘Eigen volk eerst’ van het Vlaams Belang – wordt een sfeer gecreëerd waarin dolgedraaide nationalisten menen het recht in eigen handen te mogen nemen en Naima El Bezaz en haar kinderen bedreigen met deportatie. Toen ik dit op mijn Facebook-pagina aanklaagde, kreeg ik onmiddellijk reactie van fans van Wilders die me verweten dat ik het nationalisme vergeleek met de orthodoxe islam, en dat ik daar moest mee ophouden. Maar wat is het verschil tussen een bedreiging van een orthodoxe moslim of van een dolgedraaide Nederlandse nationalist? In beide gevallen willen ze de schrijfster monddood maken. Meer nog. Dit voorval toont aan dat orthodoxe moslims en extreemrechtse en nationalistische politici zoals Wilders en Dewinter elkaar voeden. ‘Les extrèmes se touchent’. Dat was iets wat Ayaan Hirsi Ali al in 2007 opmerkte. Beide groepen teren op de angst en onzekerheid onder de burgers, wakkeren het nog aan en keren zich daarom tegen al wie anders denkt. Wat extreme moslims en nationalisten gemeen hebben is dat ze de vrijheid van het individu ondergeschikt willen maken aan hun groepsdenken in naam van een geloof of volk.

De vijanden van de open samenleving zijn diegenen die andersdenkenden de mond willen snoeren door ze te bedreigen. Het is een tactiek die zowel orthodoxe moslims als nationalisten gemeen hebben, en die ze beide graag hanteren omdat ze zich op de kap van de ‘Ander’ versterken. Ze zijn niet uit op vrijheid en harmonie, maar op onderworpenheid en eenheidsdenken. Het is de taak van liberalen en andere humanisten om daar tegen in te gaan. We moeten op de bres staan voor Naima El Bezaz en daarbij de woorden van Nobelprijswinnaar Mario Vargas Llosa goed in de oren knopen: “Wie niet bereid is voor de vrijheid te vechten, wie niet bereid is om voor haar in de bres te springen, loopt het risico haar definitief te verliezen.”


Dirk Verhofstadt is doctor in de moraalwetenschap en kernlid van de onafhankelijke denktank Liberales. Dit artikel is eerder verschenen op Liberales (http://www.liberales.be/columns/verhofstadtbezaz ) en met  toestemming van Verhofstadt ook op Republiek Alochtonië geplaatst

Meer over dirk verhofstadt, liberales, naima el bezaz.

Reacties