Om onrecht te bestrijden hoef je niet naar Syrië te gaan

In opinie door Mohammed Azahaf op 29-03-2013 | 18:24

Tekst: Mohamed Azahaf

De leider van de Syrische oppositie, al-Khatib riep deze week Europese jongeren op: "Blijf bij je ouders en zorg voor hen. Kom niet naar Syrië om hier te strijden. Thuis ben je harder nodig.'' Dit lijkt me een heldere boodschap als reactie op de wanhoopskreet van moeders die treuren om hun zonen die, net als een flink aantal andere moslimjongeren, hebben besloten om af te reizen naar Syrië en daar mee te vechten. Uit eigen observatie zie ik bij veel jongeren gepassioneerd gedrag als het gaat om onrecht te willen bestrijden in gebieden die bezet of onderdrukt worden. Via media zien deze jongeren hoe onrecht zich manifesteert en hoe onschuldige burgers slachtoffers worden. Deze jongeren willen niet machteloos toekijken, hun geweten spoort hen aan de mouwen op te stropen. Dat er veel onrecht is, valt niet te ontkennen. De beelden spreken voor zich. Het is dan ook zeker niet verkeerd om op te komen voor onschuldige mensen, en onrecht te bestrijden, in welk context dan ook.

Als ik die betrokkenheid zie, en die vurigheid onrecht te willen bestrijden, dan zou ik wensen dat zij dit zouden doen in onze eigen wijken. Waar blijft dezelfde passie om te waken over je eigen straat of wijk, waar blijft de passie om het onrecht wat zich afspeelt in de eigen wijken of straten hand in hand met anderen te willen aanpakken? Deze jongeren voelen zich aangesproken mee te strijden in een strijd aan de andere kant van de wereld, terwijl onder onze eigen neus onrecht gaande is. Onrecht omdat sommige buurtbegenoten in armoede leven. Onrecht omdat te veel van onze jongeren een onderwijsachterstand hebben, of school voortijdig verlaten. Onrecht door jongeren die op het criminele pad raken. Onrecht voor mensen die slachtoffer zijn hun criminele daden. Onrecht voor hun familie, die in hun eer en waardigheid worden aangetast. Onrecht omdat inwoners van deze wijken geen aangifte durven te doen, uit angst voor represailles. Onrecht voor de gemeenschap, die zich door gestigmatiseerd voelt door de rest van de samenleving. Onrecht als mensen gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt of in het uitgaansleven.

Wie zich wil inzetten om onrecht te bestrijden, en wil meebouwen aan een goede toekomst voor onze jeugd, die kan hier thuis in onze eigen wijk aan de slag. Er is genoeg te doen. We hebben strijdbare en gepassioneerde jongeren nodig die met een ferme hand onze jongeren op het goede pad houden. In de wijken van Nederlandse steden zijn veel problemen die acute aandacht eisen van de jonge generatie moslims. Deze jongeren moeten bij zichzelf te rade gaan en zich afvragen of een strijd in hun eigen wijken niet absolute prioriteit geniet.

Ik roep deze jongeren op: Waar blijft diezelfde passie om jouw buurtgenoten te ondersteunen in hun studie en hen wegwijs te maken in de samenleving? Waar blijft die passie bij het zien van onrecht in je eigen straat? Een buurjongen die aan komt lopen met een gloednieuwe brommer, terwijl je goed op de hoogte bent van zijn financiële situatie en weet dat hij niet op school zit, noch werk heeft. Boxen en kelders die gevuld worden met gestolen goederen, en de hele straat die daarover zwijgt. Onrecht bestrijden is je eigen buurjongen aanspreken en verkeerd gedrag corrigeren. Daden waarmee je een samenleving vooruit helpt. In mijn optiek zijn dit daden die de meeste aandacht verdienen en waar de medemens nu baat bij heeft. Dit is het gevecht dat nu hier nodig is, in eigen land, in plaats van duizenden kilometers verderop.

Strijd vreedzaam in je eigen straat of wijk tegen ongeoorloofd en ongepast gedrag van je medemens. Slachtoffers van onrecht en criminaliteit verdienen in eigen wijk en straat ook jouw hulp. Gebruik hier alle passie voor, want op termijn verbeter je hiermee je eigen samenleving en jouw eigen gemeenschap. Leid jezelf op tot vertegenwoordiger en leider van de gemeenschap en stel onrecht aan de kaak! Bespaar je moeder het verdriet, en ga niet naar Syrië. Maar maak je ouders trots, en bekommer je om gemeenschap hier, en trek hier ten strijde tegen het onrecht in onze wijken.

Mohamed Azahaf is Amsterdammer. Hij studeert Integrale Veiligheidskunde. Dit stuk verscheen ook op Wij Blijven Hier 

Meer over syrië op dit blog hier. Meer over radicalisering hier.

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Republiek Allochtonië (voorheen Allochtonenweblog) bestaat 7 jaar. Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.



Meer over mohamed azahaf, radicalisering, radicaliseringamsterdam, syrie, veiligheid.

Delen:

Reacties


Shabnam Theunissen - 02/04/2013 18:01

Dat is inderdaad de ware jihad. Broeders en zusters die van het pad dreigen af te dwalen helpen de goede weg te kiezen. Je moslimbroeders doden in een ver land is geen jihad.. Jammer dat sommige jongeren in al hun oprechtheid zo gebrainwashed worden dat zij dit verkeerde pad kiezen. Moge Allah hun vergeven en hun dwaling laten inzien..