Nu mag ik ook al geen baret meer dragen
In opinie door Hassnae Bouazza op 21-02-2012 | 14:19
Tekst: Hassnae Bouazza
Voor de PVV-kiezers moeten we respect hebben, zo is ons steeds opgelegd door menig opiniemaker, we moesten hen serieus nemen, maar waarom dan die paniekerige reactie als het gros van de Egyptenaren voor de eigen waarden kiest? Voor de Egyptische variant van de PVV?
Dat schrijft Hassnae Bouazza.
Populist na populist diende zich de afgelopen jaren aan op het politieke podium om de Nederlandse waarden te beschermen, de sluipende islamisering tegen te gaan, om de joods-christelijke traditie te behouden en om vrouwen, die arme, onderdrukte moslimvrouwen te bevrijden.
Een vrouw met hoofddoek, die kon niet anders dan onderdrukt zijn en het was eerlijk waar niet uit intolerantie, maar uit pure begaanheid met die zielige vrouwen dat politici, opiniemakers en fanatieke PVV-aanhangers zo tegen dat kopvodje ageerden. Vaak hebben die laatsten in hun Twitter-bio naast “PVV” ook “haat vrouwenonderdrukking” staan of een niet zo originele variant erop.
Maar zoals Nietzsche al wist: Wer mit Ungeheuern kämpft, mag zusehn, dass er nicht dabei zum Ungeheuer wird.’ Ofwel wie monsters bevecht, moet erop letten dat hij er niet zelf een wordt. In de verkrampte strijd tegen de vermeende islamisering en de vrijheidsbedreiging uit het Oosten, en worstelend met het ‘Paard van Troje’ dat met de moslimmigranten is binnengehaald, zijn de fanatiekste voorvechters van de vrijheid en dus ook de fanatiekste islamcritici, steeds meer gaan lijken op die verfoeide moslimbaarden, inclusief krijsende hypocrisie en schijnheilige verontwaardiging.
Neem nu de populariteit van de Moslimbroeders in Egypte en de angst voor hen hier te lande. Wat zijn die Moslimbroeders nu helemaal? Een extremistische partij die zich voorstaat op de eigen cultuur en religieuze waarden. Een partij die het vreemde afwijst, slecht met kritiek omgaat en een programma heeft waarvan ze heilig geloven dat het de eigen identiteit en cultuur zal beschermen. Een partij die vrouwen wil opleggen zich te bedekken, want vrouwen zijn parels die je moet koesteren.
Is de PVV anders? Ook dat is een partij die voor het rein houden van de eigen cultuur staat, die alle kritiek wil tegengaan, die buitenlandse invloeden zoveel mogelijk wil weren, die ‘onderdrukte’ vrouwen wil bevrijden door hun een kopvoddentax op te leggen en hen te weigeren in bussen en provinciehuizen. En door hen horizonverhuiling te noemen.
Voor de PVV-kiezers moeten we respect hebben, zo is ons steeds opgelegd door menig opiniemaker, we moesten hen serieus nemen, maar waarom dan die paniekerige reactie als het gros van de Egyptenaren voor de eigen waarden kiest? Voor de Egyptische variant van de PVV?
In de islamitische landen wordt de vrouw constant als pion ingezet om de politiek te bepalen. Zogezegd om de zeden te bewaken. In Nederland wordt de vrouw constant als speelbal ingezet zogenaamd om haar te beschermen of bevrijden. Of het nu de maagdelijkheidstest is in Egypte, het verbod op autorijden in Saoedie-Arabië, of het aanstaande verbod op de boerka in Nederland.
Maar die verboden, en de nobele doelen die ze dienen, zijn slechts excuses om de eigen intolerantie voor dat wat anders is te maskeren. Zelf merkte ik het toen ik een nieuwe foto nam op mijn Twitterpagina. Het is een foto waarop ik een wollen baret draag. Niet eerder zag ik mensen zo massaal de controle over hun sluitspieren verliezen. Meteen stroomden de verontwaardigde reacties binnen: waar ik mee bezig was, of ik aan het provoceren was, waarom ik m’n haar bedekte, wat voor statement ik wilde maken, of het van mijn vriend moest.
Mensen zijn geconditioneerd, dat als ze een moslim zien met iets op het hoofd, ze er blind van uit gaan dat dit wel een hoofddoek moet zijn, en dat die dan ook door de man opgelegd zou moeten zijn. De ophef maakte ook duidelijk dat de weerzin tegen de hoofddoek niks te maken heeft met de onderdrukking van de vrouw, maar alles met de eigen intolerantie. Mensen vonden ook dat ik het zelf had uitgelokt door wat op m’n hoofd te zetten. Je kunt als Marokkaan dus niet zomaar iets op je hoofd zetten, want dan ben je aan het provoceren en moet je ter verantwoording worden geroepen. Jezelf beschermen tegen de kou kan alleen na het indienen van een verzoek in viervoud met uitgebreide motivatie en de belofte dat je er echt, écht niks mee bedoelt en hem weer af zal doen zodra de kou voorbij is.
Dit heeft niks meer met bezorgdheid of veroordeling van onderdrukking te maken, maar alles met het afwijzen van andere ideeën, levenswijzen en overtuigingen. Het is niet minder dwingend of verstikkend dan de donderpreken van extremistische gelovigen.
Hel en verdoemenis schreeuwen vanwege een onbedekt hoofd, is niet veel anders dan vrouwen in praatprogramma’s massaal belachelijk maken vanwege hun uiterlijk of vanwege een laag décolleté. Wie de lawine aan seksistische sneren bekijkt, begrijpt subiet dat moslimmannen simpelweg eerlijker zijn over hun gebrek aan zelfcontrole. Het komt op hetzelfde neer: een hardnekkig gebrek aan respect voor de vrouw, pure misogynie.
Dat brengt me bij een andere overeenkomst: het verstikkende groepsgedrag en de sociale controle. Vindt die in de Arabische landen op straat plaats, en worden sociale media daar ingezet voor verzet tegen de macht, hier in Nederland worden ze gebruikt om andersdenkenden te intimideren en de mond te snoeren. Geen brandende vlaggen hier, maar wel veel capslock letters en evenzoveel uitroeptekens om mensen aan de schandpaal te nagelen.
Dit is het zichtbaarst op Twitter: een groot virtueel schoolplein waar je, net als op het echte schoolplein, ‘leiders’ hebt en meelopers, en lulletjes rozewater die altijd het slachtoffer zijn, maar die een storm van verontwaardiging oproepen zodra ze ophouden lulletje te zijn en eens keihard terugmeppen. Er worden dossiers bijgehouden over mensen, mensen worden belasterd en er wordt geklikt: regelmatig klagen mensen bij werk- en opdrachtgevers vanwege onwelvallige meningen. Omdat andere meningen zo verschrikkelijk pijn doen. Omdat het accepteren van andere opvattingen, het aangaan van een vrij debat toch wat moeilijk blijkt te zijn voor velen. Omdat de verlichting, die niet zo goed samen schijnt te gaan met de islam, hun huis ook over lijkt te hebben geslagen.
Eigen vrijheid en verontwaardiging eerst, net als bij moslimextremisten. Hun geloof, hun ideeën gaan voor, de rest heeft zich aan te passen. Maar dat is niet waar vrijheid voor staat. Het is geen hol begrip waar je je eigen draai aan kunt geven. Het betekent dat je zonder gevaar voor je leven, zonder angst voor laster of intimidatie jezelf kunt uiten. En dus ook zonder dat je je baan verliest of voor eeuwig op internet met brandmerk te vinden zult zijn.
De gevreesde islamisering is niet nakende. Die is al lang voltooid. Met een Hollands sausje erover. En zo kan het zijn dat omstreden islamgeleerden via een Kamermeerderheid worden geweerd en een blanke, autochtone blogger, Martien Pennings, die op de site Amsterdam Post oproept tot de executie van onder andere Femke Halsema en Jolande Sap, wordt genegeerd of zelfs verdedigd door PVV senatoren. Online lynchplekken als GeenStijl zijn te druk met het verdachtmaken van iedere allochtoon die door rood loopt, de gevestigde media denken dat het nog 2005 is en populistische opiniemakers zijn te druk met scoren. Het monster brult en het gros zwijgt.
Hassnae Bouazza schrijft voor onder meer Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, Elle, de Arabische site van de Wereldomroep, OneWorld en het weblog Frontaal Naakt. Met Femke Halsema werkt ze aan een documentaire over vrouwen en de islam. Dit stuk is eerder gepubliceerd in NRC Handelsblad en op Frontaal Naakt en in overleg met Hassnae Bouazza ook op Republiek Allochtonië geplaatst.
Eerdere artikelen van of over Hassnae Bouazza op Republiek Allochtonié vindt u hier.
Meer over baret, egypte, emancipatie, hassnae bouazza, islam, moslimbroeders, moslims, pvv, vrouwen, vrouwenemancipatie.
