Nederland loopt achter de feiten aan
In opinie door Armand Sag op 15-07-2011 | 15:05
Tekst: Armand Sag
Soms is het daadwerkelijk pijnlijk om te moeten toezien hoe de Nederlandse politici omgaan met integratie. Het lijkt op een voetbalwedstrijd, waarin de thuisspelende club uit arrogantie niet voluit speelt en zodoende de gehele wedstrijd achter de feiten aan loopt. Juist door die houding krijgt de thuisspelende voetbalclub in de laatste minuten nog een doelpunt tegen.Hetzelfde verschijnsel zie ik helaas in Nederland wat betreft integratie. Politici zeggen iets, maar doen vervolgens het tegenovergestelde. Dit terwijl integratie eigenlijk iets heel erg simpels is, overigens net als voetbal.
Ten eerste moet integratie gevraagd worden aan mensen die er daadwerkelijk mee te maken hebben, dat wil zeggen immigrantenkinderen die geboren en getogen zijn in achterstandswijken en/of getto’s maar inmiddels volwaardig meedraaien in de Nederlandse samenleving door hun hoogopgeleide status. Dit zijn mensen die de Nederlandse taal beter beheersen dan menig autochtone inwoners. Is het namelijk niet slimmer om te praten met die mensen, in plaats van met anderen over ze te praten?
Zodra je als Nederlandse politieke partij dit doet, dan zul je hun wensen al snel begrijpen. Als ingewijde van de Turkse gemeenschap in Nederland, kan ik in het kort enkele voorbeelden geven. Bijna niemand van de Turkse gemeenschap wil een antenneschotel. Dit kan als een schok komen voor veel politici, maar het is de waarheid. Veel Turkse Nederlanders hebben pas een antenneschotel aangeschaft nadat TRT INT van de Nederlandse buis werd gehaald.
Het is extra jammer dat Nederlandse politici dit zagen als een versneld proces om integratie in de hand te werken, want nu kijkt de gemiddelde Turkse Nederlander naar ongeveer 200 Turkse zenders via de antenneschotel terwijl dit daarvoor slechts één was (te weten TRT INT). Het positieve aan TRT INT was dan ook dat het nieuws altijd drietalig werd uitgezonden, na de Turkse nieuwslezeres kwamen achtereenvolgens een Engelssprekende Turkse presentator, gevolgd door een Duitssprekende Turkse schone. In plaats van dat Nederland met TRT INT een vierde taal probeerde te bewerkstelligen om de ruim 450.000 Turken in Nederland (alsmede de 250.000 Turken in België) ook op die manier tweetalig te maken, haalde het in 2005 simpelweg TRT INT van de buis. Dit terwijl Nederland via TRT INT een vrij grote invloed had kunnen hebben op het integratieproces van de Turkse bevolking in Nederland. Een gemiste kans, zo bleek later.
Want met de entree van de antenneschotel werden de Turkse kijkers overspoeld met commerciële zenders, waarvan de één nog absurder dan de ander was. De degelijke nieuwsbulletins, multi-linguïstische uitzendingen, discussieprogramma’s, documentaires en hoogwaardige informatieve programma’s werden nu vervangen door zenders die vrijwel alleen aandacht gaven aan tabloidnieuws. Ook veel Turkse kijkers in Nederland klagen hierover, maar voelen zich door sociale redenen toch gedwongen om deze platte programma’s te volgen omdat ze anders niet kunnen meepraten met anderen uit hun omgeving.
Hierop vond Nederland het een geschikt moment om de antenneschotel in te dammen via een ingenieus constructie dat antenneschotels funest waren voor het uitzicht. Zodoende werden veel antenneschotels verboden of teruggebracht tot een doorsnee van 70 centimeter. Dit terwijl het een doorsnee van 1 meter dient te hebben om de Turkse zenders te kunnen ontvangen. Deze vorm van censuur werd eerder dit jaar afgewezen door het Europese Hof en antenneschotels zijn weer toegestaan. Maar niet voordat het jarenlang ervoor zorgde dat de Turkse gemeenschap alleen Turkse zenders uit Duitsland kon ontvangen. Een veelgehoorde klacht was dan ook dat die zenders veelal religieus getint waren en zich richtten op de Europese gemeenschap van Turken. Dit terwijl veel Turken juist een antenneschotel kochten om op de hoogte te blijven van de stand van zaken in Turkije, de situatie van mede-Turken in Duitsland en België was niet boeiend. Dit is echter nu veranderd en de Turkse gemeenschap in Europa voelt zich nu zowel anders van hun mede-Turken in Turkije als hun autochtone buren. Nederland is met deze ontwikkeling weer een stap verder van integratie, omdat de transnationale contacten tussen Turken in België, Duitsland, Frankrijk en Nederland sterker dan ooit is geworden.
Een probleem wat de Nederlandse politiek zelf geschapen heeft, maar wederom geen oplossing voor heeft. Het politieke landschap loopt simpelweg achter de feiten aan. What else is new?
Armand Sag is historicus en Turkoloog. Hij heeft een eigen website. Dit artikel verscheen, iets ingekort, eerder ook op de site van Volkskrant en is met toestemming van Armand Sag ook op Republiek Allochtonië geplaatst.
Meer over armand sag, donner, integratie, integratiebeleid, media, minderhedenbeleid.
