Home » Blog » Opinie » Mohamed Azahaf: "Ik laat me niet uit het veld slaan"

Mohamed Azahaf: "Ik laat me niet uit het veld slaan"

In opinie door Ewoud Butter op 16-06-2014 | 17:13

Mohamed Azahaf was de initiatiefnemer van de petitie ‘Stop voordracht Guido van Woerkom als Nationale Ombudsman’. Vervolgens werd hij zelf onderwerp van discussie. Was hij wel de aangewezen persoon om Van Woerkom aan te spreken op een in het verleden gedane uitspraak? Azahaf had immers zelf een radicaal verleden.

Bovendien zou hij volgens de ouders van de in 2004 vermoorde filmregisseur hebben gelogen over een ontmoeting met hen. Republiek Allochtonië sprak met hem over de ophef van de voorbije dagen, over Van Woerkom en over (terugkerende) Syriëgangers.

Het interview met Mohamed Azahaf vindt u verder in dit stuk. Voor degenen die de afgelopen weken deze (vooral Amsterdamse) hype hebben gemist, eerst een introductie.

Wat vooraf ging
Drie jaar geleden, in mei 2011, interviewde Republiek Allochtonië Mohamed Azahaf omdat hij zich volgens blogger en oud-journalist Carel Brendel zeven jaar daarvoor, in 2004 positief had uitgelaten over Ousama Bin Laden.

Ook zou hij blij zijn geweest na de moord op Theo van Gogh. “Joepie wat ben ik vandaag zo vrolijk, oh zo vrolijk ben ik nog nooit geweest”, schreef Azahaf volgens Brendel op een internetforum vlak na de moord op Van Gogh. Het blog van Brendel had nieuwswaarde omdat Mohamed Azahaf als ambtenaar van het Amsterdamse stadsdeel Oost medeverantwoordelijk was voor de uitvoering van het anti-radicaliseringsbeleid. 

Mohamed Azahaf bevestigde destijds tegenover Republiek Allochtonië dat hij als 21-jarige sympathie had gehad voor Bin Laden, maar hij ontkende dat de woorden over Van Gogh van hem waren geweest. Die zouden hem op een ander forum in de mond zijn gelegd en vervolgens een eigen leven zijn gaan leiden. Een vergelijkbare verklaring legde hij destijds ook af tegenover de Amsterdamse zender AT5.

Bestrijder ombudsman was zelf radicaal
De afgelopen maand werden de uitspraken van Azahaf opnieuw opgerakeld toen hij in het nieuws kwam als de initiatiefnemer van de petitie ‘Stop voordracht Guido van Woerkom als Nationale Ombudsman’. De Telegraaf was gaan googelen en kopte ‘Bestrijder ombudsman was radicaal. In hetzelfde bericht meldde De Telegraaf ook dat Azahaf had ontkend dat hij de uitspraak over Van Gogh zelf had gedaan en dat hij radicaal had gebroken met zijn extremistische verleden. “Uitgerekend deze Azahaf is nu de grote ophitser van de weerstand tegen Van Woerkom als ombudsman, omdat hij de ANWB-topman een vier jaar oude uitspraak kwalijk neemt”, schreef De Telegraaf. In de papieren krant noemde De Telegraaf Azahaf ‘een radicale haatmoslim’  (blendle).

Hierna volgden artikelen op andere fora. Azahaf werd een ‘ombudsman-hater’ genoemd, volgens de Dagelijkse Standaard zou hij vanwege zijn uitspraken de rest van zijn leven zijn mond moeten houden over anderen, bij Stormfornt was Azahaf een moslimextremist , GeenStijl omschreef Azahaf als een ”stinkend schijnheilig rottend stuk pusvlees” en op de site van de Partij Vrij Utrecht is te lezen: “De lamzak Azahaf voelt nu wat hete adem in zijn varkens nek en begint wartaal uit te slaan. Ophangen, stenigen of martelen zou de beste oplossing zijn.” 

Op vrijdag 6 juni noemde publicist Marcel Duyvestijn Azahaf in het Parool een ‘Van-Woerkom-is-racisme-roeper’. Duyvestijn betwijfelde of Azahaf ooit spijt van zijn (vermeende) uitspraken zou hebben gehad. Hij schrijft: “Tegen mij zei hij: 'Ik was toen anders.' 'Dat mag ik hopen,' antwoordde ik. Echt veel spijt leek hij niet te hebben.” 

Een dag later, op 7 juni verscheen in Het Parool een profiel van Mohamed Azahaf (blendle). Verschillende mensen uit de omgeving van Azahaf kwamen hierin aan het woord. Het beeld dat uit het stuk naar voren komt is dat hij geen radicaal (meer) is, maar juist iemand die zich verzet tegen radicalisering. Het is een doener en iemand die graag in debat gaat met andersdenkenden. Zo vertelt Carel Brendel dat Azahaf hem na de ophef in 2011 uitnodigde voor een kopje koffie. In het artikel wordt ook een zin geciteerd uit het interview dat Azahaf in 2011 aan Republiek Allochtonie gaf. Hierin stelde Azahaf:

“Ik ben ook geen moment blij geweest met z'n [Theo van Goghs] dood. Ik heb vlak na zijn dood deelgenomen aan een live NOS-uitzending. De ouders van Van Gogh waren ook aanwezig. Ik heb ze live in de uitzending aangesproken en mijn medeleven geuit. Dat was absoluut oprecht.”

Leugenaar
Dit citaat viel verkeerd bij de ouders van Theo van Gogh. Theodor Holman belt ze dezelfde dag en twittert: “Mohammed Azahef (parool,p6) is een leugenaar. Heeft nooit contact gehad met ouders Van Gogh.”

Op vrijdag 13 april verschijnt er in het Parool en op the Post Online een ingezonden brief van de ouders van Theo van Gogh. Zij schrijven onder andere: “Nu hebben de ouders van Theo kort na zijn dood niet aan een NOS-live-uitzending deelgenomen en ook nimmer van Azahaf een blijk van medeleven ontvangen. Azahaf liegt derhalve.” 

De brief leidde opnieuw tot flinke discussies op vooral sociale media. Voor Republiek Allochtonië was het aanleiding om opnieuw met Azahaf een afspraak te maken voor een interview. Ewoud Butter sprak met hem.  

Ontmoeting met ouders van Van Gogh was op herdenkingsbijeenkomst

De ouders van Theo van Gogh ontkennen dat je ze vlak na de moord op Van Gogh hebt gesproken tijdens een live-uitzending. 
Het was ook niet vlak daarna, maar een jaar later.

Tegen mij zei je drie jaar geleden toch echt dat het vlak daarna was.
Ik kan me niet herinneren dat ik dat zo gezegd heb. Het woordje 'vlak' klopt in ieder geval niet.
Het ging in ieder geval om een herdenkingsbijeenkomst in hotel Arena op 2 november 2005, waar de NOS verslag van deed was. Ik weet niet zeker of het live was, maar ik heb wel een link naar het verslag op de NOS-site: http://static.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2005/11/2/0211_gogh.html

Waarom was je daarbij aanwezig?
Ik weet niet meer of ik uitgenodigd was als actieve jongerenwerker of dat ik uit mezelf ben gegaan.

Maar waarom ging je?
Ik was in november 2004 direct aangedaan door de moord op Van Gogh. Ik vond het erg dat het een moslim was, ik maakte me zorgen over de polarisatie in Amsterdam.
Ik was vier dagen na de moord op Van Gogh één van de initiatiefnemers van het initiatief 'dit pikken we niet' .  Ik werkte toen als jongerenwerker bij Argan. Met verschillende Marokkaanse organisaties wilden we duidelijk maken dat we afstand namen van de moord. We plakten posters met teksten als 'Vermoord om het woord' en 'nee tegen extremisme'. We organiseerden ook een fietstocht, samen met Ahmed Marcouch fietste ik voorop. Ik kan me nog herinneren dat we een brief aan één van de bestuursleden van de el Tawheedmoskee overhandigden. In die jaren daarna ben ik me bij Argan blijven inzetten tegen polarisatie.
Ik ging naar die herdenkingsbijeenkomst omdat ik mijn respect wilde betonen aan de nabestaanden, in het bijzonder aan de ouders van Van Gogh.

En toen nam je spontaan het woord?
Er werd onder andere gesproken door Cohen, Balkenende en de vader van Theo van Gogh. Ik zat daar tussen een groep jongerenwerkers. Er waren ook politici, ambtenaren en politie. Ook was Marcouch erbij namens de Ummao. Het was een emotionele bijeenkomst. Tijdens het programma, iedereen zat nog op zij stoel, ben ik opgestaan en heb toen het woord gevraagd. Ik heb toen mijn medeleven geuit.

Waarom?
Door de ervaringen die ik dat jaar had gehad. Ik voelde me niet speciaal geroepen als Marokkaanse Amsterdammer. Wel als Amsterdammer. Ik was 22 en was aangedaan door de situatie. Het raakte me en dat wilde ik uiten.

Ik heb gekeken op de NOS-site, maar je naam staat niet in dat verslag.
Dat klopt. Maar, ik weet zeker dat ik er wel was. Ik was toen jongerenwerker bij Argan. Er stonden oorspronkelijk videobeelden bij, maar ik heb ze niet kunnen vinden.

Maar er zijn toch wel getuigen te vinden?
Ja. Je kunt collega’s van Argan vragen. Bijvoorbeeld Sabi el Moussaoui. Hij was toen coordinator van Argan en is dat nog steeds.

De ouders van Theo van Gogh zeggen in de ingezonden brief dat je liegt. Wat vind je daarvan?
Dat recht hebben ze.

Liegen zij?
Het zou mij niet sieren om ze leugenaars te noemen. Er spraken op die bijeenkomst veel mensen, ik kan me voorstellen dat ze niet weten wie ik was. Ik weet niet eens hoe ik mij heb voorgesteld. Misschien heb ik alleen gezegd dat ik Mohamed heette. Ik kan me voorstellen dat ze zich dat niet herinneren.

Spijt?
Marcel Duyvestijn betwijfelt of je spijt hebt gehad. Dat concludeert hij op grond van een gesprek dat hij toen met je had. Wat heb je tegen hem gezegd?
Allereerst: die uitspraak over van Gogh heb ik niet gedaan, dat ik sympathie had voor Bin Laden klopte wel. Waarom zou ik het één erkennen en het ander niet? Ik heb al veel eerder en vaker afstand genomen van Bin Laden. Van die uitspraak over van Gogh kan ik geen spijt hebben, omdat ik hem niet heb gedaan. Daarnaast heb ik juist sinds november 2004 heel veel activiteiten ondernomen tegen polarisatie en radicalisering onder islamitische jongeren. Dat is gemakkelijk te verifiëren. Dat deed en dat doe ik uit overtuiging. 

Duyvestijn heeft voor het radioprogrmma Oba-live verklaard dat hij jou destijds aan de telefoon heeft gehad en dat jij niets ontkende.
Ik heb hem helemaal niet telefonisch gesproken. Dat klopt niet. Ik heb wel via twitter contact met hem gehad. Hij heeft me destijds op 28 mei 2011 een privebericht gestuurd en daar heb ik op geantwoord. Ik heb nog de mailtjes met zijn teksten. Dat was onze enige communicatie destijds. Hij schreef me dat ik een terrorist verheerlijkte, maar daar had ik afstand van genomen. Dat had ik een dag daarvoor ook nog bij AT5 en op Republiek Allochtonië  gedaan. Hij vond dat blijkbaar niet genoeg.

Petitie tegen Van Woerkom

Waarom voerde je actie tegen Van Woerkom?
Van Woerkom moet als nationale ombudsman zo neutraal zijn dat hij klachten van 17 miljoen mensen in behandeling nemen. Hij vertegenwoordigt de belangen van ons allemaal. Ik vind hem daarvoor niet geschikt omdat hij een discriminerende uitspraak heeft gedaan. Daarom heb ik me verzet tegen zijn voordracht. Ik voel me als Nederlander verplicht om me te verzetten tegen discriminatie en daar past dit verzet ook goed bij.

De man heeft één keer een foute uitspraak gedaan.
Nee, het was geen foute uitspraak. Het was ook geen grap. Ik vind het een discriminerende uitlating. Discriminatie is geen grap. Daar moeten we als samenleving nooit gemakkelijk over doen. Die “minder, minder” uitspraak van Wilders was ook geen uit de hand gelopen grap.

Is Van Woerkom dan ook een racist?
Nee, dat zeg ik niet. Hij heeft zich wel schuldig gemaakt aan een discriminerende uitlating. En het was een volwassen man toen hij die uitspraak deed.

Duyvestijn noemt je een racismeroeper.
Als hij dat vindt, is dat zijn goed recht. Ik gebruik de kwalificatie 'racist' zelf niet snel, maar ik vind wel dat Van Woerkom een discriminerende uitspraak heeft gedaan. 

Iedereen doet toch wel eens een foute uitspraak? Je kunt iemand toch een tweede kans geven?
Nogmaals het is een discriminerende uitspraak. En natuurlijk, iedereen zegt wel eens iets verkeerds, maar niet iedereen solliciteert naar de functie van Nationale Ombudsman. Aan zo’n functie mag, nee, moet je hoge eisen stellen.

Toch vinden veel mensen jou niet de aangewezen persoon om actie te voeren tegen Van Woerkom.
Waarom niet?

Omdat jij zelf ook uitspraken in het verleden hebt gedaan waar je later weer afstand van deed.
Ik heb zelf geen discriminerende uitspraken gedaan en ook niet gesolliciteerd als Nationale Ombudsman. Ik heb mijn burgerplicht gedaan door me tegen de benoeming van Van Woerkom te verzetten.

Niet iedereen solliciteert naar de functie van ombudsman, zeg jij. Je kunt ook zeggen: niet iedereen heeft in het verleden sympathieën gehad voor een terrorist die vele doden op zijn geweten heeft.
Dat ik in het verleden sympathie had voor Bin Laden was hartstikke fout en daar heb ik ook veelvuldig afstand van genomen, maar ik heb niet de ambitie om de belangen van 17 miljoen inwoners te behartigen.
Ik heb geen groepen mensen weggezet en geen discriminerende uitlatingen gedaan. Voor discriminerende uitlatingen kun je iemand voor de rechter slepen, voor sympathie met Bin Laden, hoe verwerpelijk dat ook moge zijn, niet. Dat is niet strafbaar, dat valt ook onder de vrijheid van meningsuiting. Maar nogmaals, ik heb geen ambitie om ombudsman te worden.

Syriëgangers

Jij had destijds sympathie voor Ousama Bin Laden. Uit een onderzoek van Motivaction een jaar geleden bleek dat driekwart van de Nederlandse moslims sympathie heeft voor Syriëgangers. Wat vind je daarvan?
Ik heb eerder al op wijblijvenhier al aangegeven dat Nederlandse jongeren niet naar Syrië moeten gaan, maar hier aan de slag moeten. Waarom zou je naar een land gaan en je in een vreselijke bloederige strijd werpen? Wanneer je onrecht wil bestrijden kun je beter je eigen buurjongen aanspreken en verkeerd gedrag corrigeren.

Snap je waarom mensen sympathie hebben voor Syriëgangers?
Ja, ik snap het wel. Net als generaal Van Uhm snap ik dat jongeren idealen hebben, dat ze er naar toegaan omdat ze vinden dat er veel onrechtvaardigs gebeurt, dat ze het gevoel hebben dat de wereld de bevolking van Syrie in de steek laat en dat ze daar wat aan willen doen. Maar dat ze zich aansluiten bij gewelddadige jihadisten keur ik niet goed. Dat vind ik zorgwekkend.

Jij werkt nog steeds als anti-radicaliseringsambtenaar. Zitten er op dit moment veel Amsterdamse jongeren in Syrië?
Ja, er zitten Amsterdamse jongeren in Syrië en er zijn ook jongeren teruggekomen. Meer kan ik daar niet over zeggen.

Waarom niet?
Ik praat nu niet met jou als ambtenaar. Daarnaast moeten we zorgvuldig met informatie zijn. Daar gaan anderen over.

Maar Ibrahim Wijbenga neemt als jongerenwerker wel duidelijk stelling.
Ja, hij vindt dat de islamitische gemeenschap haar verantwoordelijkheid moet nemen. Ik ben het daar niet mee oneens, maar ik vind het primair een verantwoordelijkheid van de hele samenleving. Ik vind wel dat je de islamitische gemeenschap nadrukkelijk moet betrekken, maar je moet niet doen alsof de islamitische gemeenschap in Nederland een uniform geheel is. Alleen in moskeeën kun je radicalisering niet tegengaan. Radicalisering is een breder maatschappelijk probleem. Er zijn veel oorzaken. Iedereen heeft daar een rol in. Neemt niet weg dat ik het zorgwekkend vind wat er gebeurt.

Wat?
Ik vind het zorgwekkend dat ISIS in Irak aan het winnen is. Dat kan jongens die twijfelen om weg te gaan een zetje in de rug geven. Voor sommige jongeren is Syrië het heilige land, waar de Mahdi op de aarde zal komen. Ze willen daar een kalifaat stichten. Wat ik ook zorgwekkend vind is dat het steeds meer een conflict tussen soennieten en shiieten wordt.

Terugkerende Syriëgangers

Wat moet er met terugkerende jihadisten gebeuren?
Ik vind dat een lastig onderwerp. Voor de jongeren die nu twijfelen om weg te gaan, helpt een keiharde aanpak van jongeren die terugkomen niet. Jongeren allemaal gedwongen opnemen, zoals Yassin elForkani voorstelt, kan ook averechts werken. Het paspoort van Syriegangers afpakken klinkt stoer en simpel, maar of het juridisch kan is maar de vraag. Het is bovendien in Nederland nog niet gebleken dat iemand die terugkeert ook een gevaar is voor de samenleving.

Moeten we daar dan op wachten? In Brussel is bovendien wel al een aanslag gepleegd door een teruggekeerde Syrieganger.
De inlichtingendiensten hadden hem wel in de gaten. Ik weet niet hoe of waarom dat mis is gegaan. Ik vind wel dat alle jongeren moeten worden opgevangen. Het zijn jongens die net als soldaten getraumatiseerd terugkomen. Soms is repressie misschien nodig, maar alleen repressie is niet altijd goed. Afhankelijk van de persoon zal voor een aanpak gekozen moeten worden. We moeten verder veel meer inzetten op preventie, op het voorkomen dat jongeren naar Syrië of andere landen gaan.

Doen we in Amsterdam wel genoeg?
We zijn er in Amsterdam onder leiding van onder andere de burgemeester serieus en efficient mee bezig. Het is positief dat er inmiddels veel meer professionals zijn getraind om radicalisering te herkennen. Voldoende is het nog niet, maar misschien is het wel nooit genoeg. Het is net als met de aanpak van criminaliteit: het is mooi wanneer de criminaliteit daalt, maar we doen er nooit genoeg tegen.

Geen spijt van je actie tegen Van Woerkom?
Nee, ik laat me niet uit het veld slaan. Ik heb de laatste weken nare, agressieve en soms bedreigende reacties gehad. Maar ik ben daar wel aan gewend. Dat gebeurde in mijn tijd bij Argan ook. Wanneer je je tegen discriminatie keert, kun je blijkbaar weerstand verwachten. Ik laat me daar niet door tegenhouden.
Weet je wat ik erger vind? Wanneer ik uitspraken lees als: ‘gaan die Marokkanen nu bepalen wie we als ombudsman krijgen’. Daaruit blijkt dat mensen ons nog steeds als buitenstaanders zien en niet als volwaardige Nederlanders.

Wat ik positief vind is dat Marokkaanse Nederlanders zich meer roeren, zoals Tofik Dibi laatst ook omschreef.  Wij zijn hier niet meer alleen als schoonmakers. We zijn geen object meer, maar subject en nemen zelfbewuster deel aan het debat. Ik vind dat we ons moeten verzetten wanneer een politicus ‘minder minder’ roept. En gelukkig waren het niet alleen Marokkaanse Nederlanders, maar ook anderen die zich daartegen verzetten.

Wanneer spreek ik je weer met je over je radicale verleden?
Nooit meer. Dit is wat mij betreft de laatste keer geweest dat ik erover gesproken heb.

Ewoud Butter is hoofdredacteur van Republiek Allochtonië. Zijn artikelen op dit blog vindt u hier. U kunt Ewoud volgen op twitter. Meer op zijn site of blog.

Links:

Azahaf bij AT5:

Gezicht jongerencentrum Argan neemt afscheid

Azahaf: gebroken met radicale verleden

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.  

Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.

Meer over bin laden, ewoud butter, interview, isis, mohamed azahaf, radicaliseringamsterdam, van gogh.

Reacties