Maar ik ben koning
In opinie door Fouad el Haji op 12-12-2011 | 21:49
Tekst: Fouad el Haji
Ik hoor het de kersverse minister-president van Marokko nog zeggen: “Ik heb liever niet dat onze coalitiegenoten mensen voor een ministerspost naar voren schuiven die het volk al heeft uitgekotst”. In zijn eerste grote televisie-interview sinds zijn verkiezingszege, luttele dagen eerder, gezeten tegenover een veel te verlegen interviewster van het Eerste Marokkaanse tv-kanaal, wil Abdelilah Benkirane maar benadrukken dat hij alleszins redelijk is in wat hij van zijn coalitiegenoten verwacht, maar dat er een grens is aan wat deze leider van de Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling vermag. Als wilde hij zeggen: “Ik leg mijn lot in de handen van derden maar ik weet de afloop ook niet”. Veel meer politieke uitspraken kwamen er die avond niet uit zijn mond. Hij was zichtbaar zenuwachtig, al beweerde hij van niet.
Nu zijn uitgekotste politici van alle tijden en van alle politieke gezindten en natuurlijk heeft deze vrome moslimleider het volste recht om schone handen van zijn ministersploeg te verlangen. Het is wel het minste wat je, na een weg naar de macht die bijna dertig jaar heeft geduurd, kunt vragen. Hij is zelf ook geen cadeaus gewend. Alleen, dat slag politici, dat zuiver op de graat is, is in Marokko dun gezaaid. Niet alleen omdat de honderden demonstraties die het land sinds begin dit jaar in hun greep houden alle politici door het slijk hebben gehaald, maar ook en vooral omdat partijleiders zelf hebben verklaard, dat ongeveer de helft van alle Marokkaanse parlementariërs onder verdenking staan van een of meerdere delicten. Nu wordt hier gedoeld op de leden van het vorige parlement, maar in die zelfde aloude vijver moet Benkirane op zoek naar een schone ministersploeg. Het wordt nog knap lastig.
Daarbij lijkt het de heer Benkirane te zijn ontgaan dat hij onlangs nog zijn grootste politieke opponent heeft uitgescholden voor rotte vis en uitgesloten van samenwerking. Hij heeft een felle campagne gevoerd tegen de Partij voor Authenticiteit en Moderniteit en vooral tegen de politiek leider van die partij, Ali el Himma, die zich laat voorstaan een vriend van de koning te zijn. “Want” En ook dat hoor ik hem nog tegen El Himma zeggen. “Als u steevast een vriend van Zijne Majesteit zegt te zijn; wat zegt dat dan over de relatie tussen uw partij en het Paleis?” El Himma had hier niet van terug. Stelliger nog, El Himma en zijn partij zaten voortdurend in de bekende hoek waar de klappen vallen. Daar zorgde ook de woedende mensenmassa voor. De Partij voor Authenticiteit en Moderniteit, aangeduid als de tractor, verloor de verkiezingen. Dit had de partij, na alle schandalen en intriges voor een deel aan zichzelf te danken. Maar de mediahetze en massieve aantijgingen uit de hoek van Benkirane waren ongekend.
Benkirane won de slag, won de verkiezingen, maar wint hij ook de oorlog? Kan het uitschakelen van His Majesty’s pal en daarmee een invloedrijke politieke lobby zonder gevolgen blijven? Zij die David Lean’s film Lawrence of Arabia hebben gezien, zullen zich ongetwijfeld de slotscène herinneren waarin Prins Faisal zijn eigen legeraanvoerder, Thomas Edward Lawrence, op een gegeven moment schaakmat zet met de opmerking “U bent dan wel kolonel, maar ik ben Koning”. Ontnuchterend voor kolonel Lawrence die zich tot dat moment toe, de baas van Arabië had gewaand in de strijd tegen de Turken en de koning juist als een kleurloze secondant had beschouwd.
Zo is het de kersverse minister-president van Marokko ook vergaan. Benkirane mag zich dan wel het eerste hoofd van de regering noemen in het postrevolutionaire tijdperk, maar een staatshoofd is hij natuurlijk niet. Hij is een passant. Als Benkirane belangrijke politieke leiders, die en passant vrienden van de koning zijn, uitsluit van regeringsdeelname omdat volgens hem de menigte op straat daarom vraagt, dan moet hij niet raar opkijken als de koning diezelfde Ali el Himma tot zijn belangrijkste adviseur benoemt en dat is ook wat deze week in Rabat gebeurde. Hij is immers de koning en Benkirane is in zijn ogen maar een kolonel. Benkirane moet met Ali el Himma samenwerken. Graag of niet!
Fouad el Haji is schrijver en in Rotterdam gemeenteraadslid namens de PvdA. Meer van Fouad op dit weblog hier
Meer over 20februari, fouad el haji, M6, marokko, verkiezingen.
