Leve Geert, leve het populisme
In opinie door Marcel Duyvestijn op 14-01-2011 | 16:46
Marcel Duyvestijn, 'liefdevollid van de PvdA', pleit in een column op de site van de PvdA voor meer populisme bij de sociaal-democraten. Hieronder zijn column.
Ik ben gek op Geert. Het moet maar eens gezegd worden. En zeker hier. Onze partij kan namelijk wel wat populisme gebruiken. Populisme is bij ons een vies woord, terwijl het ook een vehikel kan zijn om mensen terug te halen naar onze partij.
Eigenlijk is Geert een godsgeschenk. Niet alleen qua onderwerpen, maar ook qua stijl. Hij dwingt ons na te denken, te bezinnen en te herpositioneren. Vaak wordt populisme verward met het volk naar de mond praten. Dat is stierenpoep. Populisme is begrijpen wat er speelt en het vervolgens zo verwoorden dat iedereen het begrijpt. Punt.
Schrijver David van Reybrouck schreef twee jaar geleden al in een essay dat we niet minder, maar beter populisme nodig hebben. In zijn Pleidooi voor Populisme gaat het vooral over de kloof tussen hoger- en lageropgeleiden. Hij pleit ervoor om meer lageropgeleide volksvertegenwoordigers op de kieslijsten te zetten. Dat lijkt me niet haalbaar. Maar ik wil wel een lans breken voor de Jan Schaefer-types, die de taal van het volk spreken. Dat zijn de populisten die we nodig hebben.
En die mensen hebben we. Ahmed Marcouch. Hans Spekman. Eberhard van der Laan. Dat zijn politici die heldere taal bezigen. Zij zijn – wat mij betreft – de populisten waar Van Reybrouck op doelt. Ook zag ik laatst Diederik Samsom oreren tegen Joost Eerdmans. Dat deed hij zo goed, dat zelfs de apolitieke mevrouw Duyvestijn haar damesblad even weglegde
Wij hebben meer populisten in onze partij dan we denken. Toen Lodewijk Asscher in een focusgroep onderzocht wat Amsterdammers van zijn PvdA vonden, hoorde hij vooral negatieve geluiden. De volgende vraag was: welke politici vindt u goed? Daarop volgde – gek genoeg- een lijstje namen van vooral PvdA’ers. En vooral mensen uit bovenstaand rijtje.
Populisten weten onderwerpen die wij ingewikkeld vinden, goed te verwoorden. Integratie, islam, immigratie, de drie i’s (vrij naar Carel Brendel). Dat vinden wij mateloos ingewikkelde issues, waar we het liefst een dichtgetimmerd verhaal over houden dat niemand begrijpt. En dat hoeft niet. Ik weet nog goed dat Job Cohen tijdens de verkiezingscampagne vorig jaar opmerkte dat hij zich goed voor kon stellen dat mensen die hun wijk hadden zien verkleuren dat moeilijk vinden. Ik heb toen mijn televisiescherm gekust en geroepen dat hij door moest gaan. Maar daar bleef het bij.
De drie i’s blijven moeilijk. Zeker bij ons. Datzelfde geldt voor ‘Europa’. Tijdens de verkiezingen voor het Europees Parlement zei Thijs Berman iets over ‘een pas op de plaats’ als het om Europese uitbreiding gaat. Hij zag in dat onze natuurlijke achterban helemaal geen voordeel had bij het toelaten van Oostbloklanden en Turkije tot de Europese Unie. Dat was geen goedkoop populisme, maar een realistisch standpunt.
Dat Marnix Norder onlangs aangaf dat zijn stad (Den Haag) een Polenprobleem heeft, is dezelfde duidelijkheid. Dat Ahmed Marcouch misdadige hangjongeren ‘tuig’ noemt, is een ander voorbeeld.
Wij staan dichter bij Geert dan we denken. Ik zie Job nog niet iedereen ‘knettergek’ verklaren, maar als hij alle videobanden van zijn populistische partijgenoten bestudeert, weet ik zeker dat er een duidelijk en helder verhaal komt, dat iedereen begrijpt.
Marcel Duyvestijn is schrijver, journalist en columnist. Deze column is eerder verschenen op de site van de PvdA en op Marcels eigen blog
Meer over brendel, liefdevol lid, marcel duyvestijn, marcouch, populisme, pvda, van reybrouck, wilders.
