Keti Koti: feest voor iedereen
In opinie door Jeroen van Strien op 01-07-2016 | 09:59
Tekst: Jeroen van Strien
Keti Koti. Het klinkt als een lekker gerecht uit Suriname. Toch zult u in de supermarkt bij de ‘Knorr-in 20-minuten-klaar’ wereldgerechten het doosje Keti Koti niet vinden.
Keti Koti is namelijk geen gerecht, maar een jaarlijks terugkerende feestdag waarop de slavernij wordt herdacht, en de afschaffing hiervan wordt gevierd. Een soort 4-5 mei viering dus, maar dan op 1 juli. Keti Koti. Heeft u er al iets van gemerkt? Wellicht heeft u er zijdelings iets over gehoord. De media schijven er nauwelijks over, en naar beelden van de festiviteiten moet je zoeken.
Nadat we op 4 mei de slachtoffers herdenken die gevallen zijn in de Tweede Wereldoorlog, op de Dam, op de Grebbeberg, en bij de vele herdenkingsmonumenten door het hele land, viert Nederland op 5 mei massaal de vrijheid die we te danken hebben aan de helden die we een dag daarvoor herdachten. Door het hele land zijn festivals, iedereen viert mee, en zo hoort het ook. Vrijheid is iets wat we moeten blijven koesteren, niet iedereen heeft zoveel geluk als wij.
Op 1 juli 1863 werd officieel de slavernij afgeschaft in Nederland. In de praktijk heeft het nog jaren geduurd voordat de zwarte slaven daadwerkelijk vrij waren. Een periode die generaties lang heeft geduurd, honderden jaren van onmenselijke onderdrukking, moord en doodslag, geestelijke en lichamelijke mishandelingen. Afijn, u weet wel.
Hoe komt het toch dat er in Nederland zo weinig aandacht is voor een verleden die we samen hebben beleefd? Waarom wordt Keti Koti gezien als een feest van en voor Surinamers, terwijl het aandeel van onze voorvaderen aanzienlijk was? In Suriname wordt het feest gevierd door iedereen, ook door diegene die geen afstammeling is van slaven, zoals hier onze bevrijding op 5 mei ook door iedereen wordt gevierd.
In Nederland ligt het blijkbaar gevoeliger. Wij waren de ‘bad guys’ in het hele verhaal, dus we praten er niet graag over. Op school wordt er nauwelijks aandacht aan besteed. Ja, we praten wel graag over de Gouden Eeuw, en de VOC, en wat een belangrijke, met de nadruk op ‘rijke’ rol wij innamen in de wereld, maar wat een schoften we waren, daar hebben we het liever niet over. Dit is dan ook zorgvuldig weggemoffeld, om niet teruggevonden te worden.
Wat zou het fijn zijn om er een (inter)nationale feestdag van te maken, die wordt gevierd door iedereen, met festivals door het hele land.
In plaats daarvan vinden veel mensen het maar onzin. Het is tenslotte al zo lang geleden! Moet dat nu nog steeds herdacht worden? “Blijven die zeurpieten bezig, we hebben toch al onze excuses aangeboden?” (Eeehhm nee?)
Er ligt een schone taak in Nederland. Ons verleden, die we ooit zo goed hebben verstopt, moeten we weer opzoeken, en hem vinden en accepteren. We moeten met zijn allen de harde waarheid onder ogen zien, en in plaats van ‘spijt’ moet de Nederlandse regering zijn nederige, en oprechte excuses aanbieden, ook al zijn we intussen een paar generaties verder.
De slavernij is lang geleden, de Tweede Wereldoorlog is ook lang geleden. We herdenken deze gebeurtenissen in het kader van “nooit meer”. Laten we dat blijven doen, en laten we vooral onze vrijheid blijven vieren. Samen, op 5 mei, maar ook op 1 juli. Feest voor iedereen.
Jeroen van Strien is kaascriticus. Dit stuk verscheen eerder op zijn blog Nederland, Mijn Vader Landt
Keti Koti
Keti Koti begint vandaag om 13:00 met de Bigi Spikri optocht van Waterlooplein naar het Oosterpark.
Meer info over de Bigi Spikri kijk op deze website www.bigispikri.nl
Om 14:00 begint het Festival in het Amstrdamse Oosterpark
Julian Marley, Berget Lewis, Trijntje Oosterhuis, Shirma Rouse, Giovanca en vele anderen zullen optreden.
Voor meer informatie: www.ketikotiamsterdam.nl
Leestip: interview met Antoin Deul in Trouw: De witte muren worden weer opgetrokken
Lees ook de verklaring van NiNSee:
Er is weinig erkenning en aandacht voor het Nederlandse slavernijverleden en de impact die het nog steeds heeft op de samenleving. De slavernij is anderhalve eeuw geleden afgeschaft, maar de raciale vooroordelen en structuren zijn springlevend in onze huidige maatschappij. De misstanden (etnisch profileren, arbeidsmarktdiscriminatie, achterstelling in het onderwijs en andere vormen van institutioneel racisme) waarmee onze samenleving te kampen heeft, zijn de bittere erfenis van 400 jaar slavernij- en koloniaal verleden.
Waar niet aan voorbij mag worden gegaan is dat het Nederlands slavernijverleden gemeenschappelijk erfgoed is en een rode draad in onze geschiedenis. Kortom: het gaat ons allemaal aan, ongeacht afkomst, status of leeftijd. Het Nederlands slavernijverleden verdient daarom grotere zichtbaarheid, erkenning en een betere inbedding in het collectieve gedachtegoed van onze samenleving.
Meer hier
Meer aandacht voor het slavernijverleden op Republiek Allochtonië hier
Meer over discriminatie op Republiek Allochtonië hier
Meer over racisme op Republiek Allochtonië hier
Wilt u dat Republiek Allochtonië blijft bestaan? Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen. Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. .
Meer over jeroen van strien, keti koti, racisme, slavernij, slavernijverleden.
