Islamisten: boemannen of eigenlijk gewoon mensen?
In opinie door Yahia Bouyafa op 19-12-2011 | 16:26
Tekst: Yahia Bouyafa
Tijdens de alleenheerschappijen van de verdreven Arabische dictators hadden de islamisten het zwaar te verduren. Onderdrukking, arrestaties en militaire processen waren aan de orde van de dag. Daarnaast werd er alles aan gedaan om via de media een beeld te schetsen dat islamisten de ware boemannen in de samenleving waren.
Mubarak, Ghadaffi, Ben Ali, allemaal zeiden ze hetzelfde. Het is of wij of de islamisten. Met ons krijg je rust in de regio. Kies je voor de islamisten, dan gaat de regio terug naar de middeleeuwen.
Het waren echter niet alleen de dictators die de islamisten als spookbeeld opvoerden. Ook in het westen, bijvoorbeeld in Nederland, werden islamisten als het ultieme gevaar gepresenteerd. Sommige politici gingen zelfs zover de islam te vergelijken met vreselijke natuurrampen, zoals de uitdrukking “tsunami van islamisering” laat zien. Ook heeft de wansmaak zich doen gelden in het kwalificeren van de omwentelingen in de Arabische wereld als de Islamitische winter in plaats van de Arabische lente, waarbij “Islamitisch” voor al het niet-vrijheidslievende, vrouwvijandige en behoudzuchtige staat.
Arabische lente
Een jaar geleden begon de spontane revolte van de Arabische volken tegen de alleenheerschappij in hun landen. De weg naar democratie werd hiermee gestart. Van een regio die erom bekend stond dat een selecte groep van nepotisten het land bestuurde, is de Arabische wereld bezig aan een transformatie naar een regio waar de volkswil geldt, zoals de Westerse norm dicteert.
Nu een jaar verder zijn we ook drie verkiezingen verder, in Egypte, Tunesië en Marokko. Laatstgenoemd land slaagde er gelukkig in om grote hervormingen door te voeren zonder dat dit gepaard ging met bloedvergieten. Opvallend zijn de overeenstemmende verkiezingsuitslagen. Zowel in Tunesië (Ennahda) als in Marokko (PJD) zijn de islamisten degene die de regeringen mogen vormen. Ook in Egypte (Moslimbroederschap) liggen de islamisten na twee van de drie stemrondes ver aan kop.
Oud kwaadsprekerij
Van sommige lieden in het Westen kun je zeggen dat zij als grote voorvechters gelden van het democratisch proces, zolang de uitkomst hun maar welgevallig is. Door die mensen is ook in het recente verleden scherpe kritiek geweest op islamitische partijen die aan de regeringsmacht deelnemen. Een decennium geleden waren dezelfde geluiden er over Turkije en de opkomst van de AK partij. Tien jaar later kunnen we niets anders dan concluderen dat het veel beter gaat met Turkije. De macht is overgedragen van het leger aan het volk, de economie is booming en Turkije vervult nog steeds zijn rol als brug tussen het Westen en het Midden-Oosten. Alles behalve een terugval op de middeleeuwen.
Wat nu?
Terug naar Nederland waar het mij natuurlijk vooral om gaat. Tot heden is er weinig vernomen van onze politici. Hoe zal Nederland zich opstellen tegenover de nieuwe machthebbers? Blijft Nederland trouw aan zijn democratische principes, ook al leiden die in de Arabische wereld tot resultaten waar de gemiddelde Nederlandse democraat van gruwt, maar die voor de gemiddelde Arabische stemmer de uitkomst zijn van zijn wensen?
En voor ons blijft de belangrijkste vraag natuurlijk, is het nog wel mogelijk samen te werken met democratisch gekozen regimes die door het westen tot voor kort als de schrik van iedere democraat werden gekarakteriseerd?
Yahia Bouyafa is voorzitter van de Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland (RMMN). Eerdere artikelen van Yahia Bouyafa op dit blog vindt u hier
Meer over arabische lente, islam, polarisatie, rmmn, yahia bouyafa.
