Is zelfkastijding een deugd?
In opinie door Rabin Gangadin op 25-06-2013 | 10:28
Tekst: Rabin Gangadin
Het is opvallend hoe donkere mensen in de wereld de raciale negatie van blanken veel effectiever uitdragen en distribueren dan de blanken zelf. Ter illustratie van dit gedachtegoed, leze men het volgende:
In India schijnt de vernedering , uitbuiting en verkrachting ( = letterlijk en figuurlijk ) door de Britse overheersers een positiever effect te hebben gesorteerd dan de vrijheidsleuzen van Mahatma Gandhi . Deze goede man is fotografisch ingelijst gebleven óf op bepaalde plekkenin de wereld gegoten in een statisch standbeeld dat van de argeloze voorbijganger respect moet afdwingen. Werken van en óver hem worden veel gretiger geraadpleegd door Blanken dan door Hindoes zelf. Een hoog ontwikkelde en zelfs begaafde Indier die in Europa/Amerika furore heeft gemaakt op het wetenschappelijk gebied en daarna naar zijn geboortegrond terugkeert met de hoop op een voortreffelijke onthaal, vergist zich bij deze lelijk. Hij/zij krijgt tegen zijn/haar gezicht aangeblaft dat betrokkene daardoor nog lang geen blanke is geworden. Een Brit of andere blanke wordt met de hoogste deferentie begroet , via een rode loper naar binnen geleid en krijgt daarbij de hoogste post aangeboden die zich denken laat.
In Afrika ( Johanesburg ) doen zich dezelfde taferelen voor. Terwijl Nelson Mandela zich vanuit de gevangenis middels zijn beschreven stukjes wc-papier, dat al dan niet was voorgebruikt, via de universiteit van Amsterdam een ere-doctoraat op z’n whiplash hals haalde, heeft hij zorg gedragen voor een samenlevingsverband waarin de koloniserende blanken een dominantere plek kregen toebedeeld dan ze die aanvankelijk hadden. Deze daad werd later bekroond met de Nobelprijs voor de vrede. Hij heeft weliswaar veel respect en aanzien vanuit de zwarte bevolking maar kan zich enkel in het zadel handhaven binnen het hiërarchisch patroon van de Blanke waar hij niets tegen durft in te brengen omdat hij gelauwerd werd en wordt vanwege het feit dat hij deze onevenwichtigheid blindelings heeft gedoogd.
In Australië en Canada hebben de Indianen en aboriginals zich gelaten opgesteld en zijn in eerder in staat een plunderende donkere netjes aan te geven bij de blanke politie dan een rovende en zelfs annexerende blanke zelf. Tegen deze laatste wil hij liever niet opgewassen zijn. De vraag die hierbij rijst is of zelfkastijding soms een deugd en goede daad mag betekenen voor de zwartenesen in de wereld. In Nederland is dit verschijnsel te bemerken bij de niet onaantrekkelijk ogende Ayaan Hirschi Ali , die haar roem eigenlijk niet zozeer te danken heeft aan enige wetenschappelijke prestatie maar juist aan het feit dat ze met de melaatse tenen aan haar geestelijke platvoeten , straffeloos tegen de Islam kon blijven aanschoppen.
Zij kreeg hiervoor alle mogelijkheden en ruimtes toebedeeld haar naar meer onderbouwing snakkende hyperpersonalistische gedachten breed te kunnen uitmeten via gerenommeerde (opinie)bladen en actualiteitsprogramma’s op de televisie. Als je haar prestaties de revue zou willen laten passeren zou je niet verder komen dan hypotheses welke wellicht zouden kunnen leiden tot enige verbetering van de positie van de moslimvrouw in de wereld, hoewel deze laatste zelf niets liever zou willen dan gesluierd en sadomasochistisch vooroverbuigen en anaal door haar oraal ruftende, bebaarde moslimman te worden genomen.
De Iraanse hoogleraar in de sociale cohesie, Ellian, heeft weliswaar uitstekende analyses over de multi-culturele samenleving aan de NRC en thans het Elseviers Magazine kunnen slijten ,hij blijft zich desalniettemin positioneren als voetzoeker van de rottende teennagel van de Hollander. Vanuit mijn publicitaire ervaring weet ik dat één straffe vingerwijzing in de richting van de Nederlander fataal kan zijn. Men heeft in Nederland nog steeds de stellige, misschien niet duidelijk uitgesproken visie dat allochtonen niet capabel en inzichtelijk genoeg zouden zijn over een Nederlander en zijn land te kunnen oordelen en dat men niet bevoegd zou zijn kritiek op Nederland en Nederlanders te hebben. Maakt een Nederlander zelf een gesubsidieerde reis naar een bepaald land, dan wordt hij na terugkeer gelijk aangezien voor een kenner van het desbetreffende land. Wanneer betrokkene ooit op de beeldbuis aan het woord komt, floept er spontaan bij hem/haar op borsthoogte het opschrift: “ …. Kenner “.
Hindostanen, Creolen, Javanen etc. in Suriname gillen zich de keel uit op dagen waarop de immigratie, slavernij worden herdacht, maar adoreren de onderdrukkingsmethode van de oude kolonisator met een slaafs welgevallen. De Franse filsosoof Jean Pal Sartre zei hierover: “de schoen kussen die je een trap verkoopt”. Zij voelen zich juist vereerd wanneer er zich in hun familieketen een blanke als tussenliggende schakel voorkomt. Ze zeggen in dat geval trots en verheven: "ik ben ook niet zwart meer maar donker-oewwit, je moet me nie onderschkatte "
Rabin Gangadin is dichter, schrijver en literaire criticus.
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Republiek Allochtonië (voorheen Allochtonenweblog) bestaat 7 jaar. Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over rabin gangadin.
