Integratie in beeld (3): Marokkanen in de media
In opinie door Ewoud Butter op 22-03-2010 | 20:36
Hoe wordt er in de Nederlandse media bericht over criminaliteit en overlast van Marokkaanse jongeren? Worden de problemen die deze jongeren veroorzaken overdreven of is er juist sprake van onderschatting?
Marokkaanse jongeren hebben de afgelopen dagen weer volop de media gehaald. Deze keer met dank aan jongens uit Veenendaal die verdacht worden van een reeks van gewelddadigde berovingen (zie bijvoorbeeld GeenStijl). Maar ook berichtte het Parool over een Marokkaans gezin waarvan 8 van de 9 leden zijn opgepakt op verdenking van skimmen en witwassen.
' Zie je wel, het zijn die Marokkanen weer', klinkt het al snel in dezelfde week dat we ook nog in smeuïge koppen hebben mogen lezen naar aanleiding van een KLPD-rapport over Marokkaanse criminaliteit.
En ja, je moet wel op een andere planeet leven wanneer je wilt ontkennen dat Marokkaanse jongens zwaar zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteitscijfers. Er valt ook wat voor te zeggen dat dit lang is gebagatelliseerd en dat deze criminele en/of overlastgevende jongeren te lang relativerend 'boefjes' zijn genoemd of dat ze vooral als slachtoffers zijn beschouwd.
Een kleine 20 jaar geleden heb ik een project geleid dat criminaliteit onder Marokkaanse jongeren moest tegengaan door vooral de vaders meer bij de opvoeding van hun kinderen te betrekken. In die tijd werd het probleem door velen nog als non existent of iets tijdelijks beschouwd. Het project leerde me onder andere dat er een enorme kloof bestond tussen enerzijds de Marokkaanse gezinnen en anderzijds de politie, de hulpverlening en het onderwijs. Bij veel Marokkaanse vaders was er sprake van een diep geworteld wantrouwen ten opzichte van de Nederlandse instellingen - soms overigens met goede redenen. Deze vaders, zelf vaak werkloos of in de ziektewet, waren niet of amper in staat hun kinderen een positief beeld te geven van de Nederlandse samenleving. Ik heb niet de indruk dat dat veel beter is geworden.
Ik kan me mateloos irriteren aan de enkeling die nu nog ontkent dat er een probleem is met een te grote groep Marokkaans Nederlandse jongeren, maar ik stoor me evenzeer aan de veel grotere groep die is overgegaan tot het andere uiterste: zij verklaren Marokkaanse jongens (' straatterroristen') verdacht tot het tegendeel is bewezen en daarmee doen ze de meerderheid van de jongeren die wel deugen, flink tekort. Dat ondervond bijvoorbeeld ook de Mohammed Mohandis, de Marokkaans-Nederlandse voorzitter van de Jonge Socialisten die gisteravond tijdens een avondje stappen in Utrecht tot driemaal geweigerd werd. Een bericht hierover op GeenStijl leidt tot reacties waarin vooral sympathie bestaat voor de discriminerende horeca-exploitanten.
Het is te gemakkelijk om alleen de media, als boodschappers de schuld te geven van de negatieve beeldvorming over Marokkaanse jongeren; de verantwoordelijkheid hiervoor ligt immers in de eerste plaats bij de groep jongeren die zich misdraagt. Maar, toch is het ook zo dat criminele Marokkaanse jongeren handelswaar blijken zijn geworden voor populistische politici en media die hoge kijkcijfers, kopers of bezoekers willen scoren. Hierbij wordt geregeld grof versimpeld of een flink loopje genomen met de feiten. Op het Allochtonenweblog (zie de categorie media), maar ook bijvoorbeeld op het blog van Martijn de Koning is daar geregeld aandacht aan besteed.
Francisco van Jole heeft een aantal jaren geleden in een videocolumn treffend geillustreerd hoe de media met de Marokkaanse jongeren omgaan.
Ewoud Butter
Meer over criminaliteit, ewoud butter, francisco van jole, jongeren, media.
