Het stemcomplex van de Marokkaanse Nederlander
In opinie door Hasib Moukaddim op 11-09-2012 | 21:08
Tekst: Hasib Moukaddim
Het is inmiddels al vaak gezegd. De nieuwe Nederlander stapt niet snel naar de stembus. Dit wordt geregeld bevestigd door onderzoek. In het bijzonder stemt de Marokkaanse Nederlander te weinig. Het opkomstpercentage van Marokkaanse Nederlanders schommelt tussen de 30 en 40 procent. Dit terwijl de Marokkaans Nederlandse stem toch 3 zetels verschil kan maken in de Tweede Kamer. Zonde!
‘PVV wint toch’
Een veel genoemd argument om niet te stemmen is dat mensen teleurgesteld zijn in de politiek. Als ik in de moskee met een aantal willekeurige bezoekers spreek dan hoor ik een gedeelde teleurstelling. Al jaren. “Als het verkiezingstijd is dan weten ze ons allemaal te vinden voor een stem, en als ze in de Kamer zitten, dan doen ze alsof ze hier nooit geweest zijn”, “ze komen hier alleen maar munitie halen om ons te bashen” of “tssss… de PVV wint toch wel of ik nu ga stemmen of niet”. Getuige bijvoorbeeld het boerkaverbod, het bijna verbod op de rituele slacht en de daarbij behorende verschuivingen van partijstandpunten omtrent islam en integratie.
Het afgelopen decennium zijn de verkiezingen gedomineerd door de discussie over integratie en islam. Migranten, met of zonder Nederlands paspoort, werden over één kam geschoren. Een scherpe kam met grove tanden. Over de ruggen van die moskeebezoekers vochten politieke partijen om de gunst van de kiezer. Het is dan ook niet vreemd dat veel migranten zich teleurgesteld van de politiek hebben afgewend.
Onze kinderen hebben hier de toekomst
Maar, je kan op verschillende manieren omgaan met teleurstelling. Je kan de teleurstelling omzetten in vechtlust om iets te veranderen. Of, je kan jezelf er ook in verliezen en slachtoffer worden van de B.V. Nederland. Het laatste is veel mensen uit etnische minderheidsgroepen overkomen. Het is ook niet gek als je de nationale speelbal bent van de Nederlandse democratie. De weg van het slachtofferschap leidt tot een permanente staat van onderschikking, angst, apathie en uitsluiting. Het alternatief daarvoor is om je als migrant, allochtoon, Marokkaanse Nederlander, of welke Nederlander dan ook, het land en de samenleving toe te eigenen en te stellen dat Nederland, met al haar deugden en gebreken, ook jouw land is. En als je er niet trots op bent, dan moet je meewerken om er iets van te maken waar je wel trots op kan zijn. Onze kinderen zullen hier tenslotte een toekomst moeten hebben, en dat vergt de schouders van iedereen.
De nieuwe generaties Marokkaanse Nederlanders hebben meer keuzes dan hun ouders hebben gehad. Dat heeft zich vertaald in een brede maatschappelijke ontwikkeling van deze gemeenschap. Zo ook in de politiek. Er zijn Marokkaanse Nederlanders verkiesbaar in bijna alle politieke partijen. De emancipatie en diversiteit van de Marokkaans Nederlandse gemeenschap wordt hierdoor op een mooie manier zichtbaar.
Een ander kabinet
De fatale redenering van: ‘ik stem niet want de politiek is tegen migranten’, heeft ervoor gezorgd dat de VVD de vorige verkiezingen heeft gewonnen en een coalitie heeft gevormd die het integratiebeleid zo goed als afgeschaft heeft. Met bijvoorbeeld als gevolg: geen aandacht meer voor specifieke achterstanden van minderheden en korting op de uitkering van allochtone ouderen met een AOW. Erger nog, verschillende gerenommeerde organisaties hebben dit jaar terecht hun zorgen geuit over de toegenomen rassendiscriminatie als gevolg van het Nederlandse overheidsbeleid. Ik noem er een paar: Amnesty International, Human Rights Watch, Comité voor de uitbanning van rassendiscriminatie van de Verenigde Naties (CERD), en de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie (ECRI). Dit is het gevolg van de omarming van de wraakideologie van de PVV door het huidige kabinet waardoor vrijwel elk overheidsinitiatief richting groepen in achterstandsituaties wordt gezien als voorkeursbeleid. Het resultaat hiervan is bijvoorbeeld de onevenredig hoge werkeloosheid onder Marokkaanse Nederlanders of het discriminerend inburgeringsbeleid. Door de grote afwezigheid van ‘de allochtone stem’ is dit mogelijk gemaakt. Een gevalletje ‘self-fulfilling prophecy’ zeg maar. Als je gelooft dat je er niet toe doet, dan doe je er ook niet toe, en dat bewijst zich uiteindelijk.
Niet aan de zijlijn
Laten we ophouden te denken dat wij er niet toe doen of onze stem niet telt. Het gaat om wat wij, alle burgers in Nederland, gezamenlijk teweeg kunnen brengen, en elke verkiezing weer geeft het ons de mogelijkheid aan te geven hoe wij onze toekomst willen zien. En als je het er niet mee eens bent, doe er dan wat aan en ga niet in een hoekje zitten klagen. Wordt politiek of maatschappelijk actief en laat je horen. Als je wilt dat er iets verandert in dit land, en er is veel te veranderen, dan moet jij dat zelf doen, en niet aan de zijlijn wachten tot iemand het voor jou doet. Als de stem van de Marokkaanse Nederlander 3 zetels verschil kan maken, dan hebben we die nu nodig om het verschil te maken. Simpelweg omdat jij ook verantwoordelijk bent voor jouw land en haar toekomst. Want wat is het alternatief? Nog een gevalletje ‘self-fulfilling prophecy’? Zeg jij het maar!!
Hasib Moukaddim is directeur van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders (SMN). Deze column verscheen op de site van de SMN en is in overleg ook op Republiek Allochtonië geplaatst.
Andere artikelen van Hasib op Republiek Allochtonië vindt u hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Bezoekt u dit blog geregeld? Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over #tk2012, hasib moukaddim, verkiezingen.
