Het belang van meertaligheid

In opinie door Froukje Santing op 26-11-2013 | 09:30

Dat kinderen in staat worden gesteld verbindingen te leggen tussen hun moedertaal en het Nederlands is ook om andere dan zuiver taalkundige redenen van belang. Meertaligheid en identiteitsvorming zijn aan elkaar gelinkt. Juist ook onder ouders van Turkse afkomst wakkert het uitblijven van erkenning en aandacht door het onderwijs voor de moedertaal de angst aan voor verlies van de eigen cultuur. Een onnodige ontwikkeling, want elke migrantenouder snapt dat het leren van het Nederlands een plicht is – het helpt hun kinderen hier vooruit -, maar daar staat in hun beleving wel een recht tegenover: dat ze ook de taal van hun moederland goed beheersen. Kortom: ouders hebben behoefte aan een handreiking voor een gebalanceerde meertalige opvoeding.

Dat schrijft Froukje Santing. Lees meer op NIeuwwij.nl

Zie ook:

Rechter: geen recht op onderwijs in moedertaal

 

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.  

Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.



Meer over froukje santing, meertaligheid, oalt, oetc.

Delen:

Reacties


John Dubbelboer - 28/02/2015 19:39

Het gaat natuurlijk om de beleving van een recht. Mogelijk dat de Hoge Raad of het EHRM anders beslist maar juridisch lijkt de positie van de eisers sinds kort zwakker. Interessant is om nog even door te klikken op de link van Nieuwwij van november 2013 en de enige reactie te lezen op het stukje van Santing.

Hannes Minkema - 28/02/2015 18:03

Over welk 'recht' schrijft mevrouw Santing? Hebben alle kinderen in Nederland of in de EU, uit welk land hun ouders ook komen en in welke taal er thuis ook gesproken wordt, vanzelf een 'recht' dat het ontvangende land onderwijs geeft in het Turks, Marokkaans, Egyptisch, Ghanees, Sranan, Chinees, Irakees, Pools, en nog zo wat?

Ik bedoel, 'rechten' zijn universeel, niet?

Welke landen kennen wel en niet zo'n 'recht' als waar mevrouw Santing het over heeft?

Of moet ik preciezer lezen wat zij schrijft, in het bijzonder over het 'recht' dat 'in de beleving' van de Turkse ouders bestaat? En dat dus niet in de realiteit bestaat?

Dan zou ik, als ik mevrouw Santing was, eerder van 'wens' spreken dan van 'recht'.