Hajo Meyer ontvangt postuum Clara Meijer Wichmann Penning
In opinie op 30-11-2015 | 14:49
Op donderdagavond 10 december 2015 om 18.30 uur (inloop vanaf 18 uur) zal Hajo Meyer, postuum de Clara Meijer Wichmann Penning 2015 ontvangen. Deze jaarlijkse penning is hem door de Liga voor de Rechten van de Mens & de Stichting J’accuse toegekend voor zijn enorme moed, strijdvaardigheid en inzet voor de mensenrechten.
De Liga voor de Rechten van de Mens & de Stichting J’accuse schrijven over Hajo Meyer:
Hajo Meyer zette zich in tegen islamofobie en voor de rechten van vluchtelingen en de Palestijnen. Het kon voor hem niet zo zijn dat een ander volk de dupe werd van het onrecht dat de Joden in de oorlog was aan gedaan. Hij moest zich als overlevende van Auschwitz daar voor inzetten om duidelijk te maken dat het niet in zijn naam gebeurde en bleef tegen grote weerstanden in proberen meer mensen wakker te schudden. Hij weigerde om zich neer te leggen bij wat een geaccepteerde mening was en om te zeggen wat goed lag. Hij geloofde in het belang van strijden voor rechtvaardigheid via het woord.
Maarten Jan Hijmans schreef vorig jaar een uitgebreid In Memoriam bij het overlijden van Hajo Meyer:
Kort na zijn 90-ste verjaardag is vrijdagnacht Hajo Meyer, oud-bestuurslid van Een Ander Joods Geluid, activist, overlevende van Auschwitz, in zijn slaap overleden. Hajo was een bijzondere man met een indrukwekkende levensloop, gepassioneerd en gedreven, een overtuigde tegenstander van het zionisme, die tot zijn laatste dagen de wereld afreisde (waaronder de VS en Zuid-Afrika) om spreekbeurten te houden.
Hajo was oorspronkelijk Duitser, wat levenslang aan zijn uitspraak te horen was. Hij vluchtte in 1939 als jongen van 14 naar Nederland, zonder zijn ouders die later in de nazi-kampen werden vermoord. Hijzelf werd in 1943 gepakt, en zat onder meer tien maanden in Auschwitz. Na de oorlog kwam hij terug naar Nederland, studeerde natuurkunde en het bracht tot hoofd van het Natuurkundig Laboratorium van Philips in Eindhoven. Na zijn pensionering nam zijn leven een andere wending en schoolde hij zich om tot vioolbouwer. Hij moet in totaal zo'n 50 violen en altviolen hebben verkocht. Ook leerde hij er zijn latere vrouw Chris Tilanus door kennen - ze kwam langs om een viool te laten repareren.
Nog weer wat later werd Hajo vredesactivist. In diverse interviews heeft hij verteld hoe hij aanvankelijk nooit de ''officiële'' geschiedschrijving van Israel in twijfel had getrokken, maar hoe de Israelische inval in Libanon van 1982 en de moorden in de Palestijnse kampen Sabra en Chatila hem aan het denken zette. En aan het lezen - van onder meer de boeken van de Israelische ''new historians'' die de geschiedenis van Israels ontstaan en de verdrijving van de Palestijnen in een wat minder rooskleurig en vooral realistischer perspectief plaatsten.
Het leidde tot zijn inzicht dat de manier waarop het zionisme te werk was gegaan, niet overeenkwam met het Jodendom dat hij in zijn jonge jaren van huis uit had meegekregen: een liberaal (reform) jodendom dat met name nadruk legde op de humanitaire kanten van het judaïsme. Over die discrepantie tussen zionisme en jodendom zou hij later een boek schrijven, '' Het einde van het Jodendom'' , dat in onder meer in het Duits en Engels werd vertaald.
Moeiteloos identificeerde Hajo, als oud-slachtoffer van discriminatie, zich met de verdreven en bezette Palestijnen. Hij zag grote overeenkomsten in hoe zij werden behandeld met de wijze waarop hij destijds in het Duitse Bielefeld werd gediscrimineerd. ''Ik heb zoveel gemeen met de Palestijnse jeugd, '' zei hij een par jaar geleden in een interview met Adri Nieuwhof voor Electronic Intifada. ''Mijn eigen lot is zo vergelijkbaar met wat jonge Palestijnen in Palestina ervaren. Ze hebben geen vrije toegang tot onderwijs. Het verhinderen van toegang tot onderwijs is moord in slow motion. Ik ben daar heel serieus over: het is misdadig. Ik ben een vluchteling geweest, zij zijn vluchtelingen. Ik heb in allerlei kampen gezeten die mijn bewegingsvrijheid belemmerden, net zoals de Palestijnen,''Lees hier verder.
Jacqueline de Biuijn maakte de film De Omslag over Hajo Meijer en drie andere Nederlandse joden die na hun pensionering een radicale omslag maakten. Zij besloten, juist door wat zij zelf meegemaakt hebben in het verleden, aandacht te vragen voor de situatie van de Palestijnen.
Meer over de uitreiking van de Clara Meijer Wichmann Penning hier.
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over Clara Meijer Wichmann Penning, hajo meyer, mensenrechten.
