Goed bedoelde rommel
In opinie door Dilan Yesilgöz op 18-05-2012 | 10:13
Tekst: Dilan Yesilgöz
‘Iedereen heeft het recht om uitgelachen te worden’, aldus de Vlaamse Ben Crabbe die voor racist werd uitgemaakt omdat hij grappen maakte over een Vlaams -Turkse deelnemer. ‘Ik ga met alle kandidaten op dezelfde manier om. Of ze nu uit Limburg, Antwerpen, Nederland of Turkije komen. Is het dan racisme als ik ook met iemand lach die van Turkse afkomst is? De TurkseVlaming in kwestie kon er overigens zelf ook smakelijk over lachen. Het was onze eigen Matthijs van Nieuwenkerk die manmoedig opkwam voor de allochtoon die zo racistisch werd behandeld. Het racisme zou gekenmerkt worden door een aantal (flauwe) grappen die Crabbe maakte, zoals: ‘Als je vandaag wint, bestel je maar een bak lava’.
Matthijs kon dit echter allemaal niet waarderen en verbaasde er zich in zijn show, DWDD, erg over. ‘Het lijkt of Ben nog in de koloniale tijd leeft’.
In de jaren 70 ontstond nadrukkelijk het besef over wat het effect kon zijn van bepaald woordgebruik. Het werd steeds belangrijker om de ´juiste´ woorden te gebruiken bij het benoemen van doelgroepen, problemen of gevoelige onderwerpen. De voorzichtigheid en bangigheid die daarmee sindsdien in onze dagelijkse leven is geslopen, vormt nu in de Westerse wereld een van de ergste verschijningsvormen van (algemeen geaccepteerde) censuur. Een ieder die zich niet aan de codes van politieke correctheid houdt, wordt uitgemaakt voor verkondiger van het vrije woord of racist. Veel zit er niet tussen. Een rare dynamiek die we met elkaar hebben ontwikkeld.
Begrijp me niet verkeerd. Woordgebruik en intonatie is verschrikkelijk belangrijk. Woorden leven en kunnen pijn doen. Woorden kunnen zeer misplaatst zijn. Woorden kunnen te laat zijn of veel te vroeg. Woorden kunnen door de verkeerde persoon worden uitgesproken of door de juiste persoon ingeslikt. En dat doet er toe. Maar op het moment dat men, vanuit goede bedoelingen, verhullend en ontwijkend gaat praten, worden anderen tekort gedaan.
Zo wordt om de paar jaar een nieuw woord voor allochtoon gezocht. Deze zou inmiddels te beladen zijn. En ook nu weer speelt deze discussie op. Maar laat ik hier zeggen dat niemand mij, als 1e generatie allochtoon, een plezier doet door een nieuw woord te verzinnen voor het hokje waar men mij (en mijn kinderen tot de derde generatie) zo graag in wil houden. Het wordt pas interessant als we besluiten het hokje af te schaffen. Een land dat zelfverzekerd genoeg is daarvoor, kan dat. Daar lijkt Nederland nog niet klaar voor.
Politieke correctheid slaat bovendien alle humor en zelfrelativeringsvermogen uit welk gesprek dan ook. De Vlaamse – Turk die kon lachen om de grapjes van de presentator kent zelfspot en is zelfverzekerd. Niet iets wat verwacht of gewaardeerd wordt door politiek correct Nederland. Zolang er mensen in een slachtofferrol zitten, valt er immers wat te redden. Zelfverzekerdheid en weerbaarheid past niet bij deze vermeende slachtoffers.
Ik ben benieuwd of Matthijs ook de held gaat uitgangen voor al die Limburgers, Antwerpenaren en Amsterdammers die Crabbe in zijn programma op de hak neemt.
Politieke correctheid kan héél vermoeiend zijn, het werk is nooit af. Je kan er maar beter nooit aan beginnen.
Hieronder de uiterste vorm van politieke correctheid.
Dilan Yesilgöz is redactrice van Republiek Allochtonië. Meer artikelen van Dilan op Republiek Allochtonië hier
Meer artikelen over het gebruik vna het woord allochtoon hier
Meer over allochtoon, dilan yesilgöz, politiek correct, racisme.
