Get over it already!
In opinie door Dilan Yesilgöz op 04-03-2012 | 12:09
Tekst: Dilan Yesilgöz
Een keer in de zoveel tijd voel ik de woede in me opkomen. Daar waar ik mij zelden aangesproken voel als het in het Nederlandse debat over ‘allochtonen’ gaat, en, geef toe, dat is best vaak, gebeurt er af en toe iets waardoor mijn bloeddruk stijgt, mijn ogen gaan vlammen en ik acuut moet mediteren om niet te ontploffen.
Dan spreek ik mezelf toe dat ik mij niet in het debat moet gaan mengen, ik vind het immers niet mijn ‘ding’, maar mijn koppigheid (en woede) wint het toch.
Dus daar gaan we….
Zoals half Nederland heb ik mij enorm geërgerd aan het onvermogen van Pauw en Witteman om professioneel en inhoudelijk om te gaan met de kandidatuur voor het voorzitterschap van de Partij van de Arbeid van Nebahat Albayrak (Pauw en Witteman 27-02-2012). Van heren met zoveel journalistieke ervaring zou men verwachten dat ze boven hun eigen vooroordelen uit zouden kunnen stijgen om zo een, voor de kijker, interessant gesprek te voeren met de mogelijk toekomstige premier van Nederland en de inhoud van haar plannen. Maar helaas, de heren konden het absoluut niet bevatten, met geen mogelijkheid begrijpen, dat Albayrak graag op haar cv beoordeeld wil worden, in plaats van haar geslacht of afkomst. De heren raakten daardoor blijkbaar zo in de war dat ze gingen schermen met verkeerde cijfers en foute interpretaties. Een genante vertoning, van begin tot eind.
Maar goed, de heren zijn vergeven, ik geloof er heilig in dat ze die nacht niet hebben kunnen slapen, wellicht elkaar nog een paar keer hebben gebeld om te evalueren en gezamenlijk ook tot de conclusie zijn gekomen dat ze slecht voorbereid stoer hebben proberen te doen. Hebben jongetjes wel vaker last van, kan gebeuren.
Nog pijnlijker dan de onbekwaamheid van Pauw en Witteman, was echter het goedbedoelde ingrijpen van Femke Halsema in dezelfde uitzending. Albayrak probeerde voor de zesde keer uit te leggen dat ze verwachte dat de PvdA leden naar haar cv zouden kijken in plaats van naar waar haar wieg had gestaan. Dat was het moment dat Halsema het nodig vond om haar ex-collega te steunen. ‘Ik wil wel even zeggen hoe knap ik het vind van Nebahat, en ook van Ahmed Aboutaleb (waarom die er opeens bij betrokken werd, is mij een raadsel, is volgens mij geen kandidaat), dat ze het toch zo ver geschopt hebben. Ik ben er plaatsvervangend trots op dat je met jouw achtergrond toch nog geworden bent wie je bent’.
Bam! Met één schop is Nebahat terug in het hokje waar ze thuishoort: de potentieel onderontwikkelde, onaangepaste (bij voorkeur analfabete) allochtoon. Ken je plek meid!
Wat een vreselijk betuttelende, paternaliserende en elitaire woorden. En het maakt het nog erger dat het allemaal zo enorm goedbedoeld is. Met zulke vrienden….
Van links tot rechts, van Wilders tot Halsema, van Pauw tot Witteman; dit land is blijkbaar nog steeds niet ontwikkeld en volwassen genoeg om een individu louter op de eigen competenties te kunnen beoordelen.
Dilan Yesilgöz is redactrice van Republiek Allochtonië. Meer van Dilan hier
Hieronder een fragment van de bewuste uitzending van Pauw en Witteman
Meer over dilan yesilgöz, media, nebahat albayrak, pauw en witteman.
Reacties
Ik vond Femke niet betuttelend overkomen. Betutteling past haar niet, daarvoor hoef je haar niet eens goed te kennen, omdat te snappen. Je doet haar echt tekort wanneer je haar op die manier zo neerzet.
Michiel Verkoulen - 05/03/2012 08:06
Vergelijk het eens met hoe Obama vragen over zijn afkomst niet uit de weg ging maar juist adresseerde: (http://www.youtube.com/watch?v=zrp-v2tHaDo)
Het is bovendien vrij hypocriet omdat Albayrak wel steeds refereert aan haar Rotterdamse achtergrond en levensloop. Evenals trouwens de overige kandidaten.
Het was een ongemakkelijk interview en dat kwam ook omdat PenW bleven hangen in hun punt. Maar de vraag an sich is niet onterecht. Dat is een vraag zelden. De reactie van Albayrak was echter onnodig neerbuigend ('ja jij maakt dat onderscheidt'). Rond minuut 11 gaat ze er ook op in als reactie op Halsema's opmerking. Het meest vervelend was dat Nebahat Albayrak zich niet toonde datgene wat ze zegt dat ze is: een verbinder.