Genoeg is genoeg
In opinie door Sandra S. op 02-12-2016 | 12:31
Tekst: Sandra S.
Als op 9 november Donald Trump de verkiezingen in de Verenigde Staten van Amerika wint, is ook hier in Nederland de verbijstering groot. Hoe is het mogelijk dat een bevolking kiest voor dit racistische en seksistische personage als degene die hen moet vertegenwoordigen? De deskundigen en journalisten buitelen over elkaar heen om deze ramp uit te leggen en verklaren.
Drie dagen later, op zaterdag 12 november, worden er op zeer gewelddadige wijze en op grond van een noodverordening waarvan de rechtsgeldigheid zeer twijfelachtig is, bijna 200 mensen gearresteerd in Rotterdam. Mensen die op deze dag op vreedzame manier duidelijk hadden willen maken dat genoeg ook echt genoeg is en dat er nergens plaats zou moeten zijn voor een racistische karikatuur maar al zeker niet tijdens een kinderfeest. Het contrast in de berichtgeving tussen de verkiezing van Trump en het burgers op gewelddadige manier beletten van het gebruikmaken van de vrijheid van meningsuiting had niet groter kunnen zijn.
Volgens Amnesty International heeft Rotterdam door deze manier van optreden het demonstratierecht op grove manier geschonden. Je zou denken dat de verontwaardiging dus groot is, dat de journalisten over elkaar heen buitelen om dit te veroordelen, dat de betrokkenen ter verantwoording worden geroepen, dat er Kamervragen worden gesteld. Net zoals dat met grote regelmaat gebeurt als dit soort zaken in het buitenland plaatsvinden. Logisch ook want burgerrechten schenden, de grondwet ondermijnen en politiegeweld zijn zeer ernstige zaken! Zeker in een land dat er prat op gaat vrijheid van meningsuiting als één van de basiswaarden te zien. Maar op een paar kritische journalisten en politici na blijft het stil.
De lieden die over elkaar struikelen in een poging om de interruptiemicrofoon te bereiken bij mensenrechtenschendingen buiten onze landsgrenzen, beperken zich voornamelijk tot reacties over het verpesten van een kinderfeest. Ook vinden ze dat mensen die vreedzaam tegen Zwarte Piet demonstreren natuurlijk recht hebben om hun stem te laten horen, alleen niet op het moment dat het fenomeen waartegen ze protesteren het land binnenkomt. Dat ze met grof geweld zijn opgepakt? Voor velen is dat toch echt een gevalletje eigen schuld dikke bult. Flink wat mensen zijn zelfs de mening toegedaan dat er nog veel harder had moeten worden ingegrepen.
De meest ranzige en gewelddadige reacties komen voorbij. Dat mensen op Facebook en Twitter dit doen, is jammer genoeg niet nieuw. Dat journalisten en politici moeiteloos meedoen in het framen van vreedzame demonstranten baart mij meer zorg. Zo presteerde Sörensen van Leefbaar Rotterdam de demonstranten te omschrijven als rabiate gewelddadige beroepsmilitanten en dat werd nog wat aangedikt door burgemeester Aboutaleb die liet weten dat ze ook nog eens in de gaten worden gehouden door de AIVD. Bijzonder ook wel dat laatstgenoemde tijdens de raadsvergadering in Rotterdam ineens toch geen Charlie blijkt te zijn, want hij gaf aan dat hij een betoging bij een manifestatie nooit zal toestaan. Tot zover de VVMU in Rotterdam dus blijkbaar. Voor hem is een vage melding over een mogelijke geweldsdreiging van de AIVD kennelijk genoeg om de onrechtmatige massa-arrestaties en bruut politiegeweld te legitimeren, een groot deel van de raad is dat met hem eens.
Slechts een enkeling lijkt zich ervan bewust dat met het op deze manier framen van de actievoerders deze in gevaar gebracht worden. Journalisten, mediamakers en BN’ers zijn op die manier medeplichtig aan het geweld en de bedreigingen waaraan activisten onderhevig zijn. Zo was de sfeer tijdens de demonstratie van zaterdag 19 november in Leiden ronduit grimmig. Opvallend was daarbij de rol van extreemrechts, die met een groot aantal volgelingen aanwezig bleek te zijn. Ook bij de andere anti-ZP-protesten laat extreemrechts zich zien en horen. Dit alles onder het toeziende oog van de massaal aanwezige politie.
Dat extreemrechtse groeperingen en personen in steeds massaler naar de intochten komen om daar hun zieke gedachtegoed uit te dragen, blijft vrijwel onbesproken. Het feit dat juist deze lieden met hun getatoeëerde hakenkruizen Zwarte Piet ineens zo fanatiek omarmen en verdedigen, zou mensen op zijn minst aan het denken moeten zetten. Ook zou men daar absoluut een aantal goede nieuwsitems en achtergrondverhalen van kunnen maken.
Dit is Nederland in 2016 en het masker is bij velen definitief af; wat er al die jaren al was maar meestal verborgen bleef, is de laatste jaren meer en meer aan de oppervlakte gekomen.
Vraag is: hoe nu verder?
Niet alleen dat onschuldige kinderfeestje waar mensen het over hebben, bestaat niet meer. Ook het idee dat het met racisme in Nederland wel meevalt, dat iedereen in dit land dezelfde kansen heeft en dat de VVMU voor iedereen telt, blijkt al jaren achterhaald en niet op waarheid te berusten.
Waar we het hoognodig over zouden moeten hebben, is wat er gebeurt in de laatste jaren sinds mensen steeds luider verzoeken de pieten af te schminken Het racistische gezicht van Nederland is tevoorschijn gekomen en laat zich niet langer door een laagje zwarte schoensmeer verbergen.
Onder aanvoering van eerst Pim en nu Geert mag je tegenwoordig alles zeggen, want: vrijheid van meningsuiting. Zaken als fatsoen en moraal tellen niet langer mee. Steeds vaker beroepen mensen zich op vrijheid van meningsuiting om vervolgens allerlei racistische en discriminerende bagger de lucht in te slingeren. Als voorlopig dieptepunt noteer ik de uitermate racistische carnavalskraker over Sylvana Simons en de daarbij vervaardigde clip. Zelfs als het zo overduidelijk is wat er aan de hand is, blijven grote groepen mensen bij voorkeur wegkijken en de zaak bagatelliseren. Het deksel is van de beerput; het is 2016 en ongegeneerde racistische uitingen kunnen rekenen op openlijke bijval. Het blijkt onvoldoende om te erkennen dat racisme in Nederland wel degelijk een groot probleem is.
De luxe om weg te kijken van of niet te kijken naar racisme en discriminatie, dat is white privilege. Natuurlijk is het niet mogelijk om iemand dwingen zich uit te spreken en zichtbaar te maken dat genoeg echt genoeg is. Dat laat echter onverlet dat er te veel mensen zijn die nog steeds over Godwins zeuren, terwijl racisme zo zichtbaar is en zelfs de Hitlergroet en hakenkruizen weer met grote regelmaat in het nieuws te zien zijn.
In de laatste peilingen staat de PVV op 33 zetels. Ondanks dat het hier slechts peilingen betreft, is dit wel terdege een teken aan de wand. Dit zou reden moeten zijn om te beseffen dat het aannemelijk is dat de geschiedenis zich wel degelijk zou kunnen herhalen.
Wat zich vandaag manifesteert, lijkt toch echt verdacht veel op iets dat we in de jaren 1930 ten aanzien van Joden en communisten zagen. Diezelfde ontkenning van racisme en discriminatie, omdat wegkijken nu eenmaal gemakkelijk is, zeker als het jou niet persoonlijk raakt. Het is verleidelijk om te denken dat ook dit een Nederlandse traditie is die hoognodig aan verandering toe is.
Het is de wegkijkende meerderheid die de verder zo aardige buurman niet aanspreken wanneer hij tijdens de buurt-BBQ klaagt over al die buitenlanders. Mensen die ook die beste vriend van op de middelbare school ongemoeid laten als deze discriminerende opmerkingen maakt over moslims. Zo ook de persoon die ik eerder deze week sprak en die zei: ‘Ja, ik weet echt wel dat mijn vriendin te vaak racistische opmerkingen maakt, maar verder is ze superaardig en enorm betrokken en ook kan ik altijd bij haar terecht.’
Het echte probleem met dit grote zwijgen tegen de omgeving die er racistische opvattingen op na houdt, is niet zozeer dat je niet graag het contact zou verliezen, maar juist het feit dat je om die reden bewust zwijgt en daarmee actief bijdraagt aan het in stand houden van racisme.
De groep mensen die zichzelf graag ziet als links en progressief, zou met alles wat er vandaag de dag gaande is, moeten besluiten om zich vooral wel uit te gaan spreken. Zelfs of misschien juist wel als dat ongemakkelijk voelt. Op die manier maak je op een positieve manier gebruik van het privilege dat je hebt en draag je daadwerkelijk bij aan het bestrijden van racisme.
Voor witte mensen is het actief bijdragen aan het bestrijden van racisme een keuze. Ze zitten in de luxe positie dat ze zich, als ze dat willen, uit deze strijd kunnen terugtrekken. Ik zie dat met regelmaat gebeuren, vaak op het moment dat het niet meer leuk is en dat deze mensen zelf kritiek krijgen te verduren of dat er vragen worden gesteld waarop men liever geen antwoord geeft.
Antiracisme is nu eenmaal geen hobby, geen leuk tijdverdrijf of iets waar je karmapunten mee kunt verdienen. Voor POC is deze strijd van levensbelang. Racisme beschadigt mensen, iedere dag opnieuw. Witte antiracisten die hun eigen privilege niet zien en erkennen, zijn onderdeel van het probleem en dragen zeker niet bij aan de oplossing.
Sandra S. gaat regelmatig en vol overtuiging op te lange tenen staan. Meestal als MLK maar soms als Malcolm X. Dit stuk verscheen eerder op haar blog. Sandra is ook te volgen op twitter.
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over racisme, sandra, white privilege.
