Geloven
In opinie door Peter Breedveld op 11-04-2012 | 08:20
Tekst: Peter Breedveld
De bewonderaars van Anders Breivik weten nu ook: de wet is niet heilig en onfeilbaar. Soms moet je je hart volgen. Net als Jezus deed. Dat schrijft Peter Breedveld.
Zoals andere mensen elk Paasfeest naar de Mattheüs Passion gaan luisteren, zo kijk ik jaarlijks naar Martin Scorseses ontroerende film The Last Temptation of Christ. Die bracht indertijd de christenextremisten het schuim op de lippen, terwijl het één van de krachtigste, integerste films over Jezus is die ik ooit zag. The Last Temptation gaat over een man die, verscheurd door angst en twijfel, tot het uiterste gaat voor zijn geloof. Fantastische hoofdrol van een zeer intense Willem Dafoe.
Elk jaar zegt de film me weer iets anders. Deze keer werd ik getroffen door de scène waarin Jezus de hoer Maria Magdalena meebrengt naar een bruiloft (de beroemde bruiloft te Kana, waar Jezus water in wijn verandert). Eén van de andere gasten protesteert dat het tegen de wet is om een onreine vrouw mee naar een bruiloft te nemen. “Dan is de wet tegen mijn hart”, briest Jezus.
In de evangeliën trotseert Jezus voortdurend ‘de wet’, waarmee de oude joodse wetten van Mozes worden bedoeld. Hij geneest zieken op de Sabbath, slaat geldwisselaars en handelaars de tempel uit en minacht openlijk de joodse geestelijken die hem daarvoor kapittelen, en die hij ‘addergebroed’ noemt – wat niet minder grof is dan Theo van Goghs ‘geiteneukers’. Jezus had niks met de wet. Zijn geloof in God ging boven alles.
Ik moest natuurlijk denken aan de politici en intelligentsia die de afgelopen weken hamerden op De Wet, toen het ging om het uitzetten van twee vluchtelingen, Mauro Manuel en Rafiq Naibzay. Ook bij het gunnen van stageplekken aan vluchtelingen werd de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher met het wetboek om de oren geslagen door minister Henk Kamp. “Het is de wet! Wil jij echt een uitspraak van de rechter naast je neerleggen?!”
Burgemeester Els Boot van de gemeente Giessenlanden, die haar politieke nek uitsteekt voor de Afghaanse vluchteling Rafiq Naibzay, beroept zich ook op de wet: als zij de politie laat meewerken aan de uitzetting van Naibzay, is de openbare orde in het geding. Dat is waarschijnlijk de verstandigste benadering, maar wat zou het mooi zijn als bestuurders tegen Gerd Leers zouden zeggen: “Dan is de wet tegen mijn hart!”
Er is vaak veel verontwaardiging als moslims te kennen geven dat voor hen de islamitische wet boven de aardse, door mensen gemaakte wetten gaat. Christenen en joden worden wat dat betreft minder op hun nek gezeten, al gaan zij ook niet altijd vrijuit, zoals bijvoorbeeld in het geval van de weigerambtenaren.
Gelovigen wordt vaak op een neerbuigende manier irrationaliteit verweten, maar de wetboek-fetisjisten leggen zelf net zo’n blind, irrationeel vertrouwen in de wet aan de dag als moslims en christenen in hun heilige geschriften. Alsof de makers van de wet zich niet kunnen vergissen. Alsof we de afgelopen jaren niet hebben gezien hoe onze volksvertegenwoordigers wetten indienen en aannemen die op niets anders zijn gebaseerd dan op hetzerige Telegraafberichten.
Ergens is het wel grappig dat de islamofoben, die zo paniekerig doen over moslims, die de wil van God boven de wet stellen, door middel van Anders Breivik tot de realisatie zijn gekomen dat ze zich inderdaad soms moeten verzetten tegen de wet. Dat de wet zelfs een onmiddellijk gevaar kan vormen voor alles wat ze als heilig beschouwen.
En ze hebben gelijk. Stel dat je echt gelooft dat de islam bezig is de vrije wereld, jouw wereld, te bedreigen. En dat de gevestigde orde – uit naïviteit – de islam daarbij helpt. Wat staat je dan anders te doen dan je daartegen met alle middelen te verzetten?
Verzetsstrijders in de Tweede Wereldoorlog gingen tegen de wet in. Veel van hen waren gereformeerd, en werden verstoten door hun geloofsgenoten, die juist vonden dat je je te schikken had naar het gezag, dat een mandaat van God had. De leiders van de Franse Revolutie trotseerden de wet – moet je voorstellen hoe moeilijk ze het moeten hebben gehad, verstoten door vrienden en familie, aanvankelijk ook door de publieke opinie. Boeven, terroristen waren het. Er kleeft enorm veel bloed aan hun handen.
En toch hebben wij onze manier van leven aan hen te danken. Dankzij die wetteloze moordenaars kunnen wij nu vluchtelingen uitzetten en vreemdelingen vervolgen, een vader bij zijn gezin weghalen, mensen in de kou laten creperen. Met de wet in de hand. Onze democratische wet.
Peter Breedveld is hoofdredacteur van het weblog Frontaal Naakt. Dit stuk verscheen eerder op zijn blog. In overleg met Peter Breedveld is het ook op Republiek Allochtonië geplaatst
Meer van Peter Breedveld op Republiek Allochtonie hier.
Foto: Flickr
Meer over breivik, els boot, geloven, jezus, leers, peter breedveld, Rafiq Naibzay, wet.
