EU had de fratsen van Erdogan nooit mogen accepteren
In opinie door Dilan Yesilgöz op 23-01-2014 | 17:19
Tekst: Dilan Yesilgöz
Erdogan heeft, voor het eerst sinds vijf jaar, Brussel een bezoek gebracht op uitnodiging van Barroso. Het was de verwachting dat dit bezoek, bedoeld als een heropening van de gesprekken tussen Turkije en de EU over een mogelijke Turkse toetreding, (terecht) overschaduwd zou worden door de politieke chaos in Turkije. Maar beide onderwerpen werden naar achteren geschoven, terwijl het gesprek primair over de oorlog in Syrië ging. Erdogan, de felle strijder tegen Assad, gesteund door de Verenigde Staten, kon met deze agendaverandering de aandacht afleiden van de chaos in zijn eigen land.
Met als resultaat dat de EU genoegen heeft genomen met een zeer slappe toelichting van Erdogan op de ontslagen bij het Turkse gerechtshof en de verregaande wetswijzigingen waarmee de rechterlijke macht lam wordt geslagen.
De Europese Unie heeft hierbij een enorme kans gemist om op ondubbelzinnige en duidelijke wijze stelling te nemen tegen het autoritaire gedrag van Erdogan waarmee hij Turkije steeds verder van een democratische rechtstaat verwijdert.
De politieke chaos in Turkije duurt nu al ruim een maand en er is voorlopig geen zicht op kalmte en rust. Elke dag komen nieuwe berichten over het grootschalige corruptieschandaal en intriges. Volgens Erdogan allemaal zorgvuldig in scene gezet door zijn tegenstanders, met als ultieme doel een coup.
En Erdogan slaat terug, keihard, zoals we dat inmiddels van hem gewend zijn. Zijn strategie is gericht op het afbreken van de rechtstaat. De macht van de rechters en officieren van justitie en het bereik van de journalisten is hem een doorn in het oog. “Zij zijn niet gekozen, ik wel”, aldus Erdogan. Zo wordt op snel tempo met nieuwe wetswijzigingen en - voorstellen de macht van de rechters en OM ingeperkt. Erdogan’s regering wil de rechterlijke macht onder de minster van Justitie positioneren, waarmee de trias politica in Turkije verdwijnt. Daarnaast moeten alle onderzoeken van het OM eerst ter akkoord voorgelegd worden aan de minister.
Met de rechterlijke macht onder een politieke leider, kan er wat Erdogan betreft vervolgens gerust meer beslissingsbevoegdheid naar de rechters. Onlangs was in Istanbul een grote demonstratie tegen de nieuwe internetwetgeving van Erdogan. Met deze nieuwe wetgeving krijgt de overheid meer controle over het internet. Rechtbanken worden bevoegd om websites te blokkeren als de inhoud ‘individuele rechten schendt’. Wat dat laatste betekent, is niemand echt duidelijk. Dat het wederom de rechten van de Turkse staatsburgers schendt, is wel helder.
Ook journalisten ontkomen niet aan de vergaande wetsvoorstellen van Erdogan. Journalisten mogen sinds een paar weken niet meer zonder toestemming gerechtsgebouwen in. Ook worden ze systematisch ontslagen of weggestuurd, net als ook de inmiddels ruim 2000 politieagenten die weg moesten omdat ze meegewerkt zouden hebben aan het corruptieonderzoek, waarbij, onder andere, de zoon van Erdogan onder verdenking stond.
De Turkse tv is inmiddels nagenoeg volledig in de macht van Erdogan, zoals de meeste kranten en andere media. Media die niet precies doen wat Erdogan zegt, riskeren aanklachten, onderzoeken of hoge boetes. Wellicht niet zo verwonderlijk meer van het land met de meeste journalisten in de gevangenis ter wereld; er is absoluut geen sprake van persvrijheid in Turkije.
De nieuwe wetsvoorstellen en beperkingen van de rechten van de inwoners van Turkije en daarmee de rechtstaat volgen elkaar in zeer hoog tempo op. Afgelopen vrijdag is een wetsvoorstel getekend dat zegt dat artsen toestemming van de overheid nodig hebben voordat ze eerste hulp verlenen. Indien een arts zonder autorisatie van de overheid eerste hulp verleent, riskeert hij of zij tot drie jaar gevangenisstraf of een boete van 1 miljoen dollar. De directe aanleiding voor deze bizarre maatregel zijn de Gezi – demonstraties eerder in 2013, waarbij enkele doden en duizenden gewonden vielen. De AK-partij eiste de namen van alle artsen op die de gewonde demonstranten hadden geholpen, inclusief de namen van de patiënten.
Zo gaan de voorstellen, wetswijzigingen en verboden maar door. Erdogan, die zijn mandaat legitimeert aan de hand van de laatste verkiezingsuitslagen waarbij zijn AK-partij meer dan 50 procent van de stemmen kreeg, creëert op deze wijze een pijnlijke schijntegenstelling tussen een democratie en een rechtstaat. Feit is dat Erdogan, ooit begonnen als een democratisch gekozen leider, nu onmiskenbaar de kenmerken van een dictator begint te vertonen. Dit had de EU nooit mogen accepteren.
Dilan Yesilgöz is redactrice van Republiek Allochtonië en kandidaat voor de Amsterdamse gemeenteraad namens de VVD.
Meer van en over Dilan op Republiek Allochtonië: hier
Meer over Turkije op dit blog: hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over dilan yesilgöz, erdogan, turkije.
Reacties
Weer een kans om met het vingertje te wijzen om zeep geholpen. Kl*te he?
Dus u vind dat het instituut voor rechters en officieren van justitie ( HSYK ) gewoon moet blijven bestaan in zijn huidige vorm? Een instituut waarin rechters en officieren van justitie samenkomen om zaken te bespreken. Waar blijft dan de onafhankelijkheid? In geen enkel Europees land is er een vergelijkbaar instituut.
Kijk naar je geschiedenis, leer je toekomst. Alle staatsgrepen zijn in het verleden zorgvuldig in scene gezette toneelstukjes. Waarin de legerleiding, rechterlijke macht en de media hun rol uiterst zorgvuldig uitwerkten. Hier heeft het Turkse volk veel onder geleden. De meeste instituten zijn tijdens staatsgrepen opgericht, heel ondemocratisch. Staatsgrepen hebben het volk zelfs onder het volk zeer geliefde een premier het leven gekost. De rol van de media toen is uiterst dubieus te noemen.
Wat zei de legerleiding toen? Als we er één ophangen van links dan ook eentje van rechts. Democratisch niet?
Het grootste deel van de media is nog altijd in handen van de Dogan groep en deze is echt niet pro Erdogan.
Gezi park demonstraties, een uit de hand gelopen demonstratie van marginale extreem linkse verboden organisaties die overal tegen zijn. Die gesteund door uiterst dubieuze organisaties een door het volk legaal gekozen regering omver probeerden te werpen. Of zoals een pion toen een tweed de wereld in stuurde: "Het gaat helemaal niet om het park heb je het nog niet begrepen"?
Erdogan is de democratisch gekozen premier van Turkije, zolang zijn volk vindt dat hij aan de macht moet blijven kan je beter dat vingertje samen met je VVD portemonnee in je broekzak stoppen. Volgende verkiezingen weer 50 procent!
Over afspraken die niet na worden gekomen door Europa inzake noord - Cyprus hoor ik je niet.
