Drie staten van de moslimevolutie (Izz ad-Din Ruhulessin)
In opinie op 19-04-2010 | 10:15
"Er woedt een veenbrand in de moslimgemeenschap. Het negeren van deze sentimenten creëert een tikkende tijdbom. Daarom kan men maar beter de rechtmatige eisen van de zogenaamde ‘radicalen’ serieus nemen (en inwilligen)." Dat schrijft student Izz ad-Din Ruhulessin in onderstaand, ingezonden opiniestuk.
De Urkse jongeren zijn bang. Bang voor de Islam. Professor ’t Hof ziet dit als de verklaring voor hun massale steun aan de Partij voor de Vrijheid, zie ( 'Immigratieproblematiek in Bijbels Licht') want ongelovige partijen vinden zelden veel steun onder de Urkers. Deze strijdlustige Urkers vestigen hun hoop op de PVV, zodat de ‘problemen’ omtrent de multiculturele samenleving worden opgelost. Daarom vindt ’t Hof dat nieuwe immigranten zich aan het ‘Woord van God’ moeten houden. Willen ze dat niet, dan blijft de deur voor hen gesloten.
Interessant. Niet omdat ’t Hof refereert naar het Woord van God. We zouden namelijk hele lange discussies kunnen voeren over de Quran versus het Evangelie, maar dat soort strijd is tijdverspilling – u heeft uw geloof, en ik heb het mijne. Het artikel van professor ’t Hof is te meer interessant omdat het een beetje ‘als het kalf verdronken is dempt men de put’ is. Er wonen reeds één miljoen moslims in Nederland. Wilders spreekt over een tsunami, terwijl Nederland al lang onder water staat. ’t Hof wil een dijk bouwen op de zeebodem, kennelijk.
De werkelijke issue is echter van een andere aard. ’t Hof heeft zich aangesloten bij een lange lijst van mensen die vinden dat Islam geen bestaansrecht heeft in Nederland. Naast ‘progressief’ links en autoritair rechts, lijkt dit idee dus ook onder christenen voet aan de grond te krijgen. Wat voor doekjes er ook om gewonden worden – ‘emancipatie’, ‘integratie’ of ‘zich aan het Woord van God houden’ – het komt allemaal neer op “neem onze cultuur aan, of anders…”. Voorstellen als die van ’t Hof zijn daarnaast symboolpolitiek: “Wij autochtonen zijn hier de baas, en verwachten een onderdanige en dienstbare houding van andere groepen”.
Het wordt tijd dat deze mensen inzien dat ze zichzelf hiermee lelijk in de vingers zullen snijden. Waarom? De islamitische gemeenschap ondergaat een evolutieproces, net als alle andere niet-autochtone etnische groepen. Een evolutieproces van het denken en handelen, van een onderdanige staat naar een assertieve staat – en mogelijk zelfs naar een agressieve staat.
Staat van Smeken
De natuurstaat van een etnische groep, die onderdrukt wordt of gedomineerd door een andere, is de Staat van Smeken. Beroofd van elk greintje eigenwaarde en zelfrespect. Dit is de oude garde. In deze staat streeft men niet naar volwaardig burgerschap en de rechtmatige positie in de samenleving – vrijheid. Zij doen een kunstje voor het witte establishment en hopen dan een bot toegeworpen te krijgen – en zien in dat bot ‘bewijs’ dat de status quo acceptabel is, want “het lukt mij toch ook?”. Een typisch voorbeeld van wat er bedoeld werd met “If say to the housenigger ‘let’s run’, he will say ‘why?’”. Verwoede pogingen worden gedaan om, vooral hoogopgeleide, moslims in deze staat te houden – waarvan men zich kan afvragen hoe lang dit nog lukt.
Het witte establishment gedoogt enkel moslims die zich in deze staat bevinden. Wie laag genoeg kruipt, mag zelfs wethouder of Kamerlid worden. Dit is bewust, want zij hebben logischerwijs geen zin in moslims met een eigen en afwijkende mening – die tart hun machtspositie. Als een moslim zich niet in het keurslijf wil persen, dan tolereert het witte establishment hem dus niet in hun midden. Dit hebben we allemaal kunnen zien toen imam Budak werd ontslagen bij hogeschool inHolland omdat hij iets zei dat niet in hun straatje paste.
Een moslim, of andere etnische minderheid, kan enkel een hoge functie bereiken en behouden zolang hij niet zelfstandig nadenkt en klakkeloos napapegaait wat het witte establishment hem vertelt over integratie, de autochtone normen en waarden, “harmonieus samenleven”, secularisme et cetera. Het spel is simpel: de moslim moet autochtonen als Herrenvolk accepteren, waarop hij mag mee-eten van hun bord.
Het vervolg op de Staat van Smeken is slechts een kwestie van tijd. Het gevoel van eigenwaarde zal herwonnen worden en men zal evolueren naar de Staat van Eisen. Of: de Staat van Autonomie. Een nieuwe generatie, die niet smeekt om zijn rechten en weigert de autochtoon als Herrenvolk te zien. Die eist zijn rechten op. Deze generatie heeft ingezien dat Nederland ook hun eigendom is en streeft ernaar om hun rechtmatige plek in deze samenleving in te nemen. Politieke activisten als Muhammad Enait, Abd ul-Muthalib Bouzerda en Abd ur-Razaaq Khoulani, die niet bereid zijn om toe te geven aan stupide en absurde integratievoorwaarden. Vooruitstrevende imams als Ahmed Salaam en Fawaz Jneid, die geen staatsislam wensen te verkondigen of hun tijd verspillen met vruchteloze interreligieuze dialogen. Allen hebben zij zich losgemaakt van het traditionele minderheidsdenken en het verstikkende denkkader van de witte sociaalwenselijkheid. Deze generatie bepaalt zelf hoe zij zich manifesteert in de Nederlandse samenleving, bepaalt zelf wat hun toekomstvisie is; en is er niet van gediend wanneer anderen (lees: autochtonen) dat voor hen trachten te bepalen.
Ook de zwijgende meerderheid van de islamitische gemeenschap bevindt zich reeds in de staat van eisen. In een normale, gezonde situatie zou het de politieke en intellectuele elite zijn die hun belangen behartigt en sentimenten verkondigt. Deze elite is echter blijven steken in de Staat van Smeken – gewild of ongewild. De zwijgende meerderheid van de moslims ziet zichzelf onthoofd van hun politiek leiderschap, en heeft geen stem die voor hen spreekt. Toch zit de lont al in het kruitvat, wachtend om aangestoken te worden – leiders zullen opstaan, bewegingen zullen gaan rollen als een sneeuwbal.
de Staat van Nemen
Wanneer het witte establishment de legitieme eisen negeert, onderdrukt of bagatelliseert, zullen de moslims onvermijdelijk naar een nieuwe staat evolueren: de Staat van Nemen. Wat nou vrijheid van meningsuiting, democratie, gelijke rechten en volwaardig burgerschap? Hoe langer de eisen van moslims aan dovemansoren gericht zijn, hoe meer duidelijk zal worden dat deze waarden alleen voor autochtonen gelden. Hoe meer dat duidelijk zal worden, hoe meer het gevoel zal ontstaan onder moslims dat we niets te verliezen hebben. En wie meent dat hij niets te verliezen heeft, schuwt geen enkel middel om zijn doelen na te streven. Het punt waar de hoop in vreedzaam en gelijkwaardig samenleven verloren is gegaan – dus niet meer streven naar het rechtmatig deel, nee, dan is het alles of niets. Hoe dat bereikt wordt doet voor iemand in de Staat van Nemen niet meer ter zake, áls het maar bereikt wordt.
Het lijkt me daarom glashelder dat ’t Hof eieren voor zijn geld kiest. Net als alle andere protagonisten van de onderdrukking en koloniale behandeling van moslims (en andere etnische groepen) onder het mom van integratie, samenleven of emancipatie. Hij kan wel een poging doen om te laten zien wie de baas is, maar onthoudt goed dat slechts een klein deel van de moslims daar in zal trappen. Men kan zichzelf voorhouden dat men de moslims onder controle heeft, door onze politieke en intellectuele elite in de Staat van Smeken te houden, onderdanig en dienstbaar. Maar dat is natuurlijk een gevaarlijke illusie. Een veenbrand woedt in de moslimgemeenschap. Het negeren van deze sentimenten creëert een tikkende tijdbom. Daarom zeg ik: men kan beter de rechtmatige eisen van de zogenaamde ‘radicalen’ serieus nemen (en inwilligen) en stoppen met het opdringen van bepaalde ideeën, om te voorkomen dat de evolutie naar de volgende staat een onvermijdelijk gegeven wordt.
In ons aller belang.
Izz ad-Din Ruhulessin is student.
Meer over Abd ul-Muthalib Bouzerda en Abd ur-Razaaq Khoulani, Ahmed Salaam, Fawaz Jneid, islam, Izz ad-Din Ruhulessin, Muhammad Enait.
