Discutabele keuzes domineren stedelijk radicaliseringbeleid in Europa
In opinie door Roemer van Oordt op 14-06-2012 | 09:30
In het begin deze week verschenen rapport ‘Engaging with Violent Islamic Extremism´, wordt het beleid van het Amsterdamse stadsbestuur om radicalisering van moslimjongeren te voorkomen vergeleken met dat van Londen, Berlijn, Parijs en Antwerpen.
Uit de vergelijking komt onder meer naar voren dat Amsterdam - met de moord op Theo van Gogh als katalysator- veel intensiever inzette op radicaliseringsbeleid dan andere Europese steden, terwijl de problematiek daar juist veel omvangrijker was.
De auteurs, politicoloog Floris Vermeulen en cultureel antropoloog en criminoloog Frank Bovenkerk van het Institiuut voor Miigratie en Etnische Studies (UVA), komen verder in het in opdracht van Forum geschreven rapport tot de conclusie dat de richting van het radicaliseringsbeleid in de onderzochte steden door dillema's over effectiviteit veelal wordt bepaald door dubieuze keuzes.
De onderzoekers stellen bijvoorbeeld dat de exclusief op Marokkanen gerichte preventieve aanpak van Amsterdam stigmatiserend werkte. Bovendien maakte het stadsbestuur volgens hen de fout de Marokkaanse gemeenschap zelf daar veel te weinig bij te betrekken. Maar ook de keuze in Londen voor subsidiëring van een orthodoxe organisatie is in de ogen van de auteurs dubieus. Met dat geld werd onder meer een bijeenkomst georganiseerd waar weinig verkwikkende opvattingen werden verkondigd over democratie, man-vrouw-verhoudingen en homoseksualiteit. Van de andere kant; hoe bereik je die groep dan wel?
Daar waar Parijs en Antwerpen zich vooral richtten op de integratie van de moslimgemeenschap als geheel in de samenleving, bijvoorbeeld door ‘gematigde’ moskeeën te steunen, koos Amsterdam volgens Vermeulen en Bovenkerk vooral voor de inzet van orthodoxe of zelfs (voormalig) extremistische sleutelfiguren. Ook daar lopen de auteurs niet warm voor. Los van hun bedoelingen zijn draagvlak en invloed van dergelijke individuen moeilijk te peilen. Het onder transparante voorwaarden betrekken van islamitische organisaties werkt volgens de onderzoekers beter, maar lijkt gezien de Amsterdamse discussie over de scheiding van Kerk en Staat niet de beleidslijn voor de toekomst te worden.
Zij pleiten daarom voor een pragmatische aanpak waarbij het kleine groepje extremisten een stem en podium krijgt, waarmee je de radicale boodschap kanaliseert en ze minder snel ondergronds gaan. Ook dat werkt stigmatiserend richting de moslimgemeenschap als geheel. De auteurs gaan er echter vanuit dat de 'gematigden' hun geluid op de lagere termijn ook laten horen en dan zal blijken dat zij de overgrote meerderheid vormen.
Binnenkort meer.
Zie ook:
Meer over de aanpak van radicalisering:
- Polarisatie, radicalisering en discriminatie in regio Utrecht
- Ministerie zet ervaring met radicaliseringsprojecten online
- Moskeeen vervullen niet alleen religieuze, maar ook maatschappelijke functies
- Verslag Noord-Hollandse project Voorkomen is Beter dan Genezen
- Extremisme voor beginners; feitjes en weetjes
- Amsterdam presenteert film over aanpak radicalisering
- Wat werkt tegen polarisatie en radicalisering?
- En, veel meer over radicalisering hier
Meer over Amsterdam, extremisme, Forum, islam, Marokkaanse gemeenschap, radicalisering, radicaliseringamsterdam, roemer van oordt.
