Home » Blog » Opinie » Bosma maakt met zijn 'eindstrijd’ ideologie moslims steeds meer het mikpunt van discriminatie en geweld

Bosma maakt met zijn 'eindstrijd’ ideologie moslims steeds meer het mikpunt van discriminatie en geweld

In opinie door Leo Lucassen op 22-06-2015 | 22:26

PVV'er en socioloog Bosma heeft geen oog voor het welbekende sociologische zondebok mechanisme. Moslims worden immers, net als de Joden in de jaren dertig, voorgesteld als een existentieel gevaar. De vergelijking is tegenwoordig taboe, maar de overeenkomsten met het antisemitische idee van Überfremdung dringt zich in dit verband onweerstaanbaar op.

Dat schrijft Leo Lucassen.

Afgelopen zaterdag sprak Martin Bosma van de PVV in het NRC zijn vrees uit dat het einde van Nederland nabij is. Op korte termijn zullen ’Moslims’ zowel demografisch als ideologisch de overhand krijgen en daarmee de kernwaarden van Nederland vernietigen.

Hoewel ik niet in zijn hoofd kan kijken, ga ik er van uit dat hij dit echt meent. Maar heeft hij eigenlijk wel redenen om zich zoveel zorgen te maken? De demografie lijkt hem vooralsnog ongelijk te geven. Hij spreekt zelf over 2 miljoen niet-westerse allochtonen waarvan het grootste deel Moslim zou zijn.

Cijfers van het CBS wijzen echter anders uit. Zelfs als we iedereen onder het etiket Moslim scharen die uit landen als Marokko, Turkije, Iran, Irak en Somalië etc. komen, dan komen we hooguit op een miljoen Nederlanders, oftewel 6% van de bevolking. Aangezien de vruchtbaarheid zich razendsnel aanpast aan het Nederlandse gemiddelde, zal verdere groei vooral van immigratie moeten komen. En laat nu het aandeel van migranten uit Moslimlanden het afgelopen decennium juist sterk afnemen.

Bovendien bestaat er een grote verscheidenheid onder die 6%. Lang niet iedereen is praktiserend, een deel hangt een tamelijk liberale variant aan (Alevieten bijvoorbeeld.). Zelfs de meerderheid, die een meer orthodoxe interpretatie prefereert, kijkt vooral naar binnen, net als de orthodoxe protestanten, en zijn niet uit op het bekeren van de buitenwereld. Dat kan vervelend zijn voor degenen die zich aan die sociale controle moeten onderwerpen, maar vormt geen gevaar voor de mainstream waarden en normen. Degenen die wel de jihad tegen de ongelovigen willen steunen, vormen een bijzonder kleine minderheid. Zo zijn er momenteel zo’n 200 à 250 Nederlandse Moslims als Jihad strijders naar het kalifaat zijn vertrokken, ongeveer een half promille van de daarvoor in aanmerking komende populatie. Zorgwekkend? Ja, maar met name voor de personen zelf en hun familie.

Nu zou je Bosma’s angsten af kunnen doen als schromelijke overdrijving, maar het probleem is dat zijn visie een grote invloed heeft in de samenleving. Die wordt voortdurend gevoed met het idee dat alle Moslims liever vandaag dan morgen de Sharia zouden willen invoeren. Zo worden zij over één kam geschoren als waren ze collectief doof en blind voor liberale of westerse invloeden.

Als er iemand echter immuun is voor andere ideeën, dan lijkt het Bosma zelf. Integratiemonitoren en wetenschappelijk onderzoek mogen een veel genuanceerder beeld geven, het CBS veel lagere cijfers publiceren, Bosma en de zijnen houden vast aan hun apocalyptische wereldbeeld, als ware het hun laatste reddingsboei.

Nu ben ik de laatste om te beweren dat er geen problematische kanten aan orthodoxe interpretaties van de islam kleven, of dat het integratieproces van een leien dakje gaat. Maar die problemen (werkloosheid, slechte huisvesting, criminaliteit en negatieve gevolgen van islamisering) zijn beheersbaar. Bovendien hebben de migranten er zelf verreweg het meeste last van.

Het meest zorgelijke gevolg van zijn ‘eindstrijd’ ideologie is dat Moslims steeds meer het mikpunt van discriminatie en geweld worden. Het is in dit verband opvallend dat de socioloog Bosma geen oog heeft voor het welbekende sociologische zondebok mechanisme. Moslims worden immers, net als de Joden in de jaren dertig, voorgesteld als een existentieel gevaar. De vergelijking is tegenwoordig taboe, maar de overeenkomsten met het antisemitische idee van Überfremdung dringt zich in dit verband onweerstaanbaar op.

Dat maakt Bosma geen Nazi, maar hij zou er goed aan doen niet alleen zorgvuldiger om te gaan met de feiten, maar ook zijn sociologische klassiekers nog eens uit de kast te halen.

Leo Lucassen is directeur Onderzoek van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis en hoogleraar aan de Universiteit Leiden. Dit artikel verscheen eerder in Trouw en is in overleg met de auteur en Trouw ook op Republiek Allochtonië geplaatst. Meer artikelen van Leo Lucassen op Republiek Allochtonië leest u hier

Meer over moslimhaat op dit blog hier

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.  

Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!  

 

Meer over leo lucassen, martin bosma, moslimhaat, pvv.

Reacties