Bestrijden we zo antisemitisme?
In opinie door Lody van de Kamp op 30-09-2013 | 18:34
Door Rabbijn Lody B. van de Kamp (BEd.)
"In 2008 studeerde ik Hebreeuws in Amsterdam. Om in mijn levensonderhoud te voorzien, werkte ik in een supermarkt dichtbij de Dam, het belangrijkste plein van de stad Amsterdam. Ik vulde op de groenteafdeling de vakken. Ik droeg een keppeltje, maar geen ultraorthodoxe kleding, zoals ik later deed. Als ik aan Nederland terugdenk, werd ik daar heel vaak verbaal aangevallen en vaak zelfs met moord bedreigd. Ik raakte echter nooit lichamelijk gewond."
Met deze woorden laat interviewer Dr. Manfred Gerstenfeld, voormalig voorzitter van het Jeruzalem Center for Public Affairs, de in Israel woonachtige Chaim Shmuel Nisan aan het woord.
"In de supermarkt werden de meeste antisemitische incidenten door onze Marokkaanse klanten veroorzaakt. Ze uitten beledigende opmerkingen of scholden me uit. Vaak waren ze lichamelijk intimiderend. Ze riepen een groot aantal vloeken zoals “kanker Jood” en “Hamas, Hamas, Joden in het gas”. Enkele Marokkanen gaven me de Hitlergroet. Anderen zeiden niets, volgden me echter op een storende manier. Gemiddeld vonden er in een week twee tot drie van zulke incidenten plaats. In de minder dan een jaar tijd die ik in de supermarkt werkte, vonden er minstens honderd van zulke incidenten plaats."
Dit is niet niks. Een Joodse jongen die veelvuldig verbaal wordt aangevallen, lichamelijk wordt geïntimideerd en vaak zelfs met de dood wordt bedreigd. In het interview wordt voortdurend verwezen naar de ´Marokkanen´. Natuurlijk is het zo dat daar waar dergelijke incidenten gebeuren er direct moet worden ingegrepen. Daarvoor is de geëigende weg het doen van aangifte. Daarnaast is het mogelijk om deze zaken te melden bij organisaties die zich bezig houden met het signaleren en bestrijden van discriminatie en antisemitisme. En zo nodig bestaat ook nog de mogelijkheid om er mee naar buiten te treden, in de publiciteit. Uit het interview blijkt dat zolang deze Chaim Shmuel Nissan in Nederland woonde geen van deze stappen door hem zijn ondernomen. Pas nadat hij zich in Israel heeft gevestigd komt hij naar buiten met het verhaal dat hij dus in Nederland in 2008, nu meer dan 5 jaar geleden, ´vele keren met name door Marokkanen verbaal werd aangevallen en vaak met de dood is bedreigd´. Of de jonge Nissan destijds juist heeft gehandeld door geen aangifte wegens doodsbedreiging te doen, misschien had hij daar zijn redenen voor. Of het verstandig was dat hij dit ook nergens gemeld heeft, ook die vraag zal hij beste het zelf kunnen beantwoorden.
Wat mij wel verbaast is dat ook zijn werkgever, een van de grootgrutters in ons land, hier nooit werk van heeft gemaakt.
Dat is niet het enige echter wat mij in dit verhaal verbaast. Dr. Manfred Gerstenfeld is een bekende figuur. Hij ziet het als een van zijn taken de Nederlandse samenleving te beschrijven wanneer het om antisemitisme gaat. Regelmatig komt hij vanuit Israel hier ook voor naar Nederland.
In dit interview, dat eerder in het Duits werd gepubliceerd laat Gerstenfeld deze jongeman aan het woord. Hij doet dit echter zonder ook maar enige poging te doen om de lezer te overtuigen dat de door de jongen opgesomde feiten werkelijk waar zijn gebeurd. En daar gaat wat hij wat mij betreft in de fout. Het verhaal is buitengewoon ernstig. Er wordt een beeld geschapen over een stukje Nederland waarin Joden hun leven niet veilig zijn. De generaliserende beschuldigingen over verbaal geweld en doodsbedreiging zijn belastend voor de Marokkaanse burgers in onze stad. En waar gaat het om? Het gaat over gebeurtenissen die vijf jaar geleden plaats zouden hebben vonden, die de Marokkaanse burger in onze stad opnieuw in een kwaad daglicht stellen en dit alles zonder dat de interviewer Gerstenfeld ook maar één poging doet om de als feiten opgesomde zaken in het verhaal te onderbouwen. Zelfs al was maar één feit nagetrokken en onderbouwd, dat is toch het minste waar de lezer recht op heeft. Antisemitisme kent vele oorzaken. Eén van die oorzaken is het voortdurende betichten van ook goedwillende burgers of groeperingen van antisemitisme. Door Moslims, Turken, Marokkanen of wie dan ook altijd maar weer op onterechte momenten in die antisemieten hoek te plaatsen creëer je vanzelf binnen die groeperingen antisemitische sentimenten.
Met zo een ongenuanceerd en kwalijk verhaal vraag ik mij af of deze bestrijder van het antisemitisme zich misschien toch ook schuldig maakt aan het creëren van antisemitisme. Manfred Gerstenfeld schiet met dit verhaal zijn doel volledig voorbij. En dat over de rug van een grote groep burgers in onze land.
Lees het interview van Gerstenfeld met Chaim Shmuel Nisan hier:
http://ejbron.wordpress.com/2013/09/24/de-antisemitische-ervaringen-van-een-religieuze-jood-in-nederland/
Rabbijn Lody B. van de Kamp studeerde voor rabbijn aan talmoedscholen in Zwitserland en Engeland. Hij was daarna als rabbijn verbonden aan verschillende orthodox-Joodse gemeenten. Kijk voor een overzicht van zijn uitgaven op de website van Boekencentrum Uitgevers. Meer van of over Lody van de Kamp op dit blog hier
Meer over antisemitisme op dit blog hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over antisemitisme, lody van der kamp, manfred gerstenfeld.
Reacties
Ja het wordt tijd dat die prinsenvlag uitgebannen wordt, die vlag had niets met de NSB te maken, maar het is de vlag van die verschrikkelijke familie van Oranje, daarom heet het ook de prinsenvlag. De vlag van de NSB was rood met zwart en in gouden stiksels die letters. Die verschrikkelijke vlag (Oranje-Blanje-Bleu) werd jaarlijks aan de vooravond van Koninginnedag door Mw. Van Amsbergen op de revers geprikt bij wijze van decoratie. Het wordt tijd dat dit ook wordt afgeschaft.
