Ben ik gekleurd…?!
In opinie door Natalia Rajewska op 17-10-2011 | 11:02
Tekst: Natalia Rajewska
Het antwoord op die vraag, lijkt logisch, zou je denken. Je bent blank, getint, donker, wit, zwart... Dat kunnen wij vrij goed onderscheiden. Maar is het mogelijk dat je daarover twijfelt? Laten we een stap verder kijken. Hoe word je door de maatschappij gezien? Dan lijkt het een ander verhaal te worden. Dan wordt het een stuk duidelijker waarom ik me totaal gekleurd in Nederland voel, met mijn blonde haren, blauwe ogen, blanke huid en… een Oost-Europese achtergrond.
Hoe vaak is het ook niet gebeurd dat in aanwezigheid van Turken, Marokkanen en Surinamers alleen maar naar mijn achtergrond wordt gevraagd? Mijn Turkse vriendin wordt moe van IEDEREEN die naar mijn accent vraagt. Met iedereen bedoel ik letterlijk iedereen, van de bakker tot hoogleraar, van een onbekende op straat tot de politieagent. Ben ik dan “meer (een) allochtoon” dan mijn Turkse vriendin, die ongetwijfeld gekleurd is?
In de meeste maatschappijen worden de gekleurden als minderwaardig gezien. Triest, maar waar. Daarom zou je snel denken dat als je blank bent, ook met buitenlandse achtergrond, het iets makkelijker is.
Laten we een voorbeeld nemen uit het dagelijkse leven: een Marokkaanse meid en ik lopen op straat. Ik kan wel een ‘’invisible immigrant’’ zijn. Velen kunnen zien dat ik geen Nederlandse ben, maar met mijn uiterlijk zullen de meeste ook denken dat ik ‘minder allochtoon’ ben dan de Marokkaanse meid. Maar zodra er een woordenwisseling komt, ben ik weer de allochtoon vanwege mijn accent. Mochten wij op een baan solliciteren dan zijn wij beiden, vanwege onze achternamen, net zo allochtoon…
Heb ik het makkelijker…? Hangt ervan af, in sommige gevallen wel, heel vaak ook niet. Het allerbelangrijkste vind ik dat noch gekleurden, noch de blanke allochtonen vaak niet als gelijkwaardige behandeld worden.
Het lijkt soms alsof het in Nederland geleidelijk minder uitmaakt. Ik dacht even dat mensen het maar geaccepteerd hebben en een beetje gewend zijn geraakt aan de gekleurden in Nederland. In sommige gevallen gelukkig wel, maar volgens mij gaat het in dit geval om iets anders.
Er wordt vaker naar mijn afkomst gevraagd vanwege mijn accent dan naar de afkomst van mijn vrienden die gekleurd zijn. Maar is het niet makkelijker om ernaar te vragen? Je hoort een accent, je vraagt ernaar, je bent geïnteresseerd. Je ziet een kleur, je vraagt ernaar, je… discrimineert? Vaak wordt er eerst naar mijn accent gevraagd en dan heel subtiel aan mijn vrienden: “maar jullie zijn toch ook geen ECHTE Nederlanders…?”
Waar het om gaat is dat het volgens mij niet zo veel uitmaakt of je gekleurd bent, moslim of met een accent spreekt. Je bent anders, daar gaat het om. Je zult vrijwel elke dag gevraagd worden “Waar je ECHT vandaan komt”. Ook al ben je hier geboren, je kleurt “verraadt” je. Ook al leef je hier jaren lang, je accent “verraadt” je.
Geweldig als je op het punt in je leven komt dat je trots op je afkomst bent, maar voor velen is het nog steeds niet het geval. Ook al denk je en voel je dat je erbij hoort, de maatschappij zal je soms teleurstellen. Je zult vaker merken, dat je toch niet erbij hoort. Pak de krant, kijk naar het nieuws. Dan weet je het weer- je bent gekleurd.
Natalia Rajewska
Meer over allochtoon, autochtoon, discriminatie, kleur, moelanden, Natalia Rajewska, oosteuropeanen, vooroordelen.
Reacties
Zelf zit het niet in mijn aard om aan iemand te vragen waar die vandaan komt, nooit gedaan en zal het ook niet doen. Zolang we netjes met elkaar en vriendelijk kunnen omgaan, ben ik blij om je te zien en te helpen.
doch een aantal medelanders misdragen zich zo erg dat een hoop Nederlanders gaat discrimineren.
ik zelf ben ook geen volbloed nl en dr word dan ook vaak gezegd dat ik de kleindochter van Mussolini ben en de dochter van de keizer van japan(ik ben half italiaans kwart indisch en kwart nl)
Helaas dit gebeurd in nl,maar al te vaak!
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt: bedoel je nou dat je het zwaarder hebt dan 'gekleurden' die op straat zonder één woord uit te spreken al commentaar naar hun hoofd geslingerd krijgen? Ik denk dat je zelf ook moet stoppen met onderscheid maken tussen jezelf en de gekleurden en de 'blanke Nederlander'. Als jijzelf dat niet eens kan dan kan je dat van een ander al helemaal niet verwachten.
Ik kan me voorstellen dat de Hollandse nieuwschierigheid soms kwetsend overkomt. Voor ons wordt het steeds verwarrender om mensen in het juiste hokje te plaatsen, want de variatie wordt steeds groter. En misschien dat we er dan juist meer behoefte aan hebben. Om in contact te kunnen blijven met de wereld waar we hier in leven. Persoonlijk ben ik liever nieuwschierig dan ongeinteresseerd. Ik ervaar de ongeinteresseerde hollanders als diegenen die het meest exofobisch zijn. Alles wat vreemd is is dan al gauw een grote hoop met angst. Dat nieuwsgierigheid ook kwetsend over kan komen had ik nog niet ervaren.
Je hoort gewoon hier in Nederland. Tenminste, zolang je hier woont en je je in ieder geval Nederlands voelt. Mijn kinderen hebben een zichtbaar gemengde afkomst en ik word regelmatig gevraagd waar ik ze vandaan heb. Soms is het ergerlijk, soms is het grappig, afhankelijk van hoe de vraag gesteld wordt. Maar mijn kinderen zullen dit hun hele leven tegen blijven komen. Net wat Jeroen zegt: dit is nederlands nieuwsgierig gedrag en accepteer dat het bij nederlanders hoort.
Zelf vind ik het interessant om met niet-oorspronkelijke nederlanders te praten. Je kunt vaak over totaal andere dingen praten dan met 'gewone' nederlanders. En ik ben altijd nieuwsgierig naar verhalen, waarom ben je hier, en hoe geef je je dubbele identiteit vorm in je dagelijks leven, sta je positief tegenover nederlanders, wat vind je leuk, wat juist merkwaardig...
Vergeet niet, de meeste nederlanders zijn niet tegen allochtonen. Alleen schreeuwen zij misschien minder hard..
Ik ben het met je eens dat veel Nederlanders erg onhandig zijn in het vragen naar iemands afkomst, maar ernaar vragen is geen discriminatie, ook al voelt dat soms zo. De nieuwsgierige Hollander wil het weten, en probeert het "netjes" te vragen, en komt dan vrij achterlijk uit de hoek (Geen "echte" Nederlanders, waar kom je "echt" vandaan etc).
Het zou niet eens nodig hoeven zijn trots te zijn op je afkomst, aangezien het iets is waar je niets aan kunt veranderen of waar je zelfs geen prestatie voor hebt hoeven leveren.
Je hoeft je afkomst ook zeker niet te verloochenen of te verbergen. Jouw accent hoort bij jou, net als de kleur van je vrienden, en net als die bleke Hollandse tronie van mij. Als mensen jou daardoor voor minderwaardig zien dan hebben die mensen jouw aandacht niet eens verdiend.
Interesse in anderen is goed, en kijk daar niet te argwanend tegenaan.
Het huidige politieke klimaat zorgt er helaas voor dat mensen onnozele dingen gaan roepen, en de media gaan daar natuurlijk op in. Probeer daar boven te staan, en weet dat er genoeg mensen zijn met beide benen op de grond en mensen niet in een hokje plaatsen. Begrijp me niet verkeerd, ik snap goed hoe je je voelt. Mijn vrouw is ook "gekleurd" en we weten hoe erg discriminatie en racisme is, en hoe rot je je daarbij kunt voelen.
