Belangen, slachtoffers en een vergeten genocide
In opinie door Vugar Abbasov op 23-01-2017 | 20:26
Dit jaar wordt voor de 25e keer herdacht dat door de Azerbeidzjaanse diaspora wordt herdacht dat in 1992 613 mensen werden vermoord in Khoyali. In Azerbeidzjan spreken ze over een genocide en vragen ze om internationale erkenning. Datzelfde doet de Azerbeidzjaanse journalist Vugar Abbasov in onderstaand opinieartikel.
Elke dag horen wij iets over oorlogen. Elke dag horen we wel over de mensen die zijn omgekomen door oorlog. Elke dag horen wij over vluchtelingen. Maar we horen er niet alleen over; oorlog heeft vaak ook een grote invloed op onze levens. Ik kom ook uit een land waar oorlog veel invloed heeft, - Azerbeidzjan.
Het is niks nieuws dat de mensheid zich steeds meer ontwikkelt, maar op het gebied van oorlog lijken we steeds meer achteruit te gaan. In plaats van een punt achter oorlogen te zetten, beginnen we er steeds meer. Waarom zijn er zo veel oorlogen in wereld? Wie zijn uiteindelijk de winnaars?
Landen die veel wapenindustrieën hebben, verdienen er zeker aan. Door oorlog gaan talloze mensen dood; talloze mensen raken dakloos; talloze mensen verliezen hun dierbaren. Dit maakt geen verschil voor sommige landen (leiders). Voor zulke landen, zijn hun eigen belangen belangrijker.
Waarom ik dat denk? Omdat ik dit onderwerp aan den lijve heb ondervonden, ik kom ook uit een olieland: Azerbeidzjan. Rusland wil Azerbeidzjan niet verliezen vanwege hun olie. Even ter informatie, Azerbeidzjan behoorde vroeger tot de Sovjet Unie. Sinds 1991 zijn we onafhankelijk. Maar om dat te bereiken, hebben veel mensen hun leven verloren.
Rusland stookt tussen Azerbeidzjan en Armenië. Hun doel is om de olie in Azerbeidzjan in handen te krijgen. In Khojaly (de gebeurtenis vond plaats op 26-02-1992) alleen, zijn meer dan 613 mensen vermoord, in één avond, honderden werden verstekelingen, ze verloren hun thuis.
Wie waren de daders? Het Russische en Armeense leger. Rusland wilde zijn macht in Europa behouden in de gasindustrie - 20% van Azerbeidzjan is nog steeds in bezit van Armenië. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft hierover vier resoluties aangenomen: S/RES/822 (1993), S/RES/853 (1993), S/RES/874 (1993), S/RES/884 (1993) (bron: http://www.un.org/en/sc/documents/resolutions/1993.shtml). Heel veel politici weten dit, maar kiezen ervoor om te zwijgen.
Januari is inmiddels bijna voorbij. In februari gaan in de hele wereld Azerbeidzjaanse diaspora zich weer verzamelen om die donkere dag van Khojaly te herdenken. Vanaf 1992 herdenkt het Azerbeidzjaanse volk elk jaar deze genocide. Dit jaar is het de 25e jaar, en toch heeft geen enkele westerse land het hier over.
Armeniërs noemen de gebeurtenis in 1915 een genocide en parlementen in heel veel landen erkennen dit ook zo. En dat terwijl ze er volgens mij niet voldoende bewijs voor hebben. Dit goed onderzocht worden.
De gebeurtenis die in Khojaly plaats vond wordt dan weer niet als een genocide erkend, terwijl daar genoeg bewijs, inclusief foto’s, van is. Zelfs een van hun eigen beroemde schrijvers, Zori Balayan, heeft toegegeven hoe hijzelf mee heeft gedaan aan het bloedbad in Khodjaly. Ook een Armeense journalist, Daud Kheyriyan was er bij en hij schrijft: “… Sometimes we happened to march on dead bodies. In order to cross a swamp near Dashbulag, we have paved a road composed of dead bodies. I refused to march on dead bodies. Then colonel Oganyan ordered me not to scare. It is one of military laws. I have pressed my one foot onto the breast of a wounded girl aged 9 or 10 years and marched… My legs, my photo camera were in blood…” (bron: “For the Sake of Cross” )
Volgens het Azerbeidzjaanse volk, krijgen ze niet genoeg steun van westerse landen. Hebben ze daar gelijk in? Die vraag kunnen jullie ook beantwoorden, als jullie het bovenstaande verhaal goed gelezen hebben.
Op 24-04-2014 werd het monument in Almelo door de Armeense diaspora onthuld. Ik denk dat er “onzichtbare politici” zijn die graag het conflict tussen Azerbeidzjaan – en Armenië en Turkije – Armenië willen houden. Want als vandaag de Armeense en morgen de Turkse, en de Azerbeidzjaanse diaspora ’s monumenten etc. gaan onthullen, zullen ze altijd agressief tegen over elkaar blijven.
De belangrijkste reden voor zoveel slachtoffers is belangen. Door belangen van grote landen vallen er te veel slachtoffers in de wereld. En natuurlijk willen wij, als gewone burgers, vrede voor héél de wereld. Maar zolang de belangen van de grootmachten op nummer één blijven, zal er geen vrede zijn. Ze zullen hun eigen belangen altijd voor zetten.
Zoals Dostojevski zei: "De enige oorzaak van oorlog is vrede" …
Vugar Abbasov was journalist in Azerbeidzjan.
Links, toegevoegd door de redactie van Republiek Allochtonië
Informatie over Khodyali op Wikipedia:
Artikelen over de Armeense genocide
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door ons te steunen. Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. .
Meer over Azerbeidzjan, khoyali, Vugar Abbasov.
