Amsterdamse ‘importyuppen’ in Jeruzalem niet barmhartig
In opinie op 30-06-2015 | 12:22
Door: Roemer van Oordt
Het buurtje Jeruzalem in het Amsterdamse stadsdeel Oost haalde eind vorige week opgelucht adem. Burgemeester van der Laan bevestigde na een ingelaste informatieavond dat de 24-uursopvang voor tussen de 50 en 80 ‘kwetsbare’ asielzoekers aan het Robert Kochplantsoen er niet permanent, maar vanaf 1 juli maximaal een half jaar zal blijven. Van der Laan noemde het besluit in de aansluitende commissievergadering ‘eigenlijk gewoon fout’. Hij verontschuldigde zich aan de bewoners omdat het besluit onder tijdsdruk was genomen en de buurt al ‘belast’ genoeg zou zijn.
De basisschool van mijn kinderen, die vlakbij de opvangplek is gelokaliseerd, had een opvallend actieve rol in het verzet tegen de komst van de opvang en kwam met een officiële verklaring richting de gemeente. Ook werd een petitie via internet en op het schoolplein verspreid. Dat verzet leunde op de ‘slordige’ procedure - de bewoners kregen pas onlangs een formele brief over het voornemen - en vooral op de aanwezigheid van drie andere opvangcentra voor dak- en thuislozen, jongeren en vrouwen met uiteenlopende, vaak psychische problemen. Daar zou al genoeg overlast van zijn.
Niet iedereen slikt en pikt dat. Programmamaker Teun van der Keuken brengt zijn kind net als ik een paar keer per week naar de Brede Daltonschool de Meer. Hij was zichtbaar en hoorbaar ‘not amused’ toen hij de petitie op het schoolplein onder zijn neus kreeg geschoven. In het NRC van afgelopen vrijdag zei hij: “De angst regeert…. Ik zie het bezwaar niet. De school heeft er geen last van. Dit zijn dan hoger opgeleide, zogenaamde progressieve ouders die GroenLinks stemmen en de mond vol hebben van solidariteit.” Soortgelijke reacties volgden via Twitter: ‘Importyuppen uit de witte Watergraafsmeer. Vluchtelingen oké, maar niet in de achtertuin’.
Er valt ook wat mij betreft nogal wat af te dingen op het besluit. Vooral omdat er impliciet van wordt uitgegaan dat deze mensen - die ongewenst in een verschrikkelijke positie verkeren - problemen (voor kinderen) zouden gaan veroorzaken, terwijl de gemeente expliciet heeft aangegeven dat er géén negatieve ervaringen met deze groep zijn. Inderdaad, de angst regeert.
Daarnaast heb ik de afgelopen drie jaar nog nooit iets gemerkt van gedrag van mensen dat voor de schoolkinderen aanstootgevend of bedreigend zou zijn of andersoortige ellende meegemaakt. Toegegeven, ik fiets er vooral heel vaak op allerlei tijdstippen doorheen - ook langs alle gewraakte plekken - en woon er niet, maar dat geldt ook voor het overgrote merendeel van de ouders die de petitie wél ondertekende. De school is een aantal jaar geleden verkast van het welgestelde Middenmeer naar het minder bedeelde Jeruzalem.
Daarmee wil ik overigens absoluut niets af doen aan de klachten van buurtbewoners over de overlast die zij ervaren. In het Parool wordt gesproken van ‘af- en aanrijdende taxi’s, BMW’s waaruit keiharde beats dreunen, vechtpartijen, rondhangend dealers, gebogen lepels waarop crack was gerookt en cliënten van HVO-Querido die om half elf in de ochtend dronken door de buurt lopen, planten in de tuintjes vernielen, urineren in het openbaar en voor overlast zorgen in het winkelcentrum’. Die organisatie liet in het NRC van vrijdag overigens weten dat zes onverbeterlijke ‘bedelaars’ zijn ‘verplaatst’, onder andere naar de Wallen, waar ‘vreemdelingen’ minder op zouden vallen. Wat een denigrerend taalgebruik.
Ook in de officiële correspondentie van de gemeente Amsterdam, wordt gesproken over een groep ‘vreemdelingen’. Het zal nog steeds wel gebruikelijk ambtelijk en juridisch jargon zijn, maar van die verschrikkelijke, mensonterende term moeten we af. Ik geloof niet in Sinterklaas. Wel in een land en stad waar ongedocumenteerde vluchtelingen met de meest verschrikkelijke ervaringen recht hebben op een zo menswaardig mogelijk bestaan, met de daarbij horende opvang en zorg, zonder automatisch geïdentificeerd te worden met overlast, agressie en andere ellende. Mensen die in dit geval uit de oorlogsgebieden Somalië en Eritrea zijn gevlucht en voor wie terugkeer geen optie is. Plaatsen in de wereld waar - net als in het door oorlog geteisterde Midden-Oosten - opvang in de eigen regio al meer dan uitputtend wordt benut. Voor die mensen moet Europa - en dat zijn wij - grenzen en steden ruimhartig openstellen.
Wellicht een tip voor de gemeente. In Park de Meer is onlangs kinderdagverblijf de Tovertuin wegens een tekort aan nieuwe aanmeldingen gesloten. De leidsters zijn in meerderheid aan de slag bij het filiaal de Toverlantaarn in, jawel, Jeruzalem. Het is misschien wat klein voor de hele groep, maar de bestemming lijkt me geen probleem, er is al slaapgelegenheid en in de buurt zijn verder zover ik weet geen andere vormen van opvang. Het zou wat mij betreft een mooie uitruil met het ‘overbelaste’ Jeruzalem, zijn. Of ik er vrienden mee maak bij de mondige en, om met van der Keuken te spreken, ‘progressieve, solidaire GroenLinksers’ in mijn buurt is de vraag. Mijn inschatting: het wordt vast een leegstaand pand in Noord of Nieuw-West.
Roemer van Oordt woont in de Watergraafsmeer en is redacteur van Republiek Allochtonië. Meer blogs van Roemer op dit weblog vindt u hier en van hem over ongedocumenteerden: hier
Meer over vluchtelingen, asielzoekers en/of ongedocumenteerden op dit blog: hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over Amsterdam, asielzoekers, Jeruzalem, ongedocumenteerden, opvang, vluchtelingen, Watergraafsmeer.
