Cemil Yilmaz: Naming en shaming, lik op stuk
In achtergronden door Roemer van Oordt op 20-03-2018 | 08:44
Morgen, 21 maart 2018, staan de gemeenteraadsverkiezingen op het politieke programma. Republiek Allochtonië interviewde in de aanloop kandidaten van diverse partijen uit verschillende windrichtingen. Vandaag - als laatste - Cemil Yilmaz, lijsttrekker van NIDA in Den Haag.
Op kantoor in de K-buurt van de Bijlmer in Amsterdam spreek ik met sociaal ondernemer Cemil Yilmaz. Deze Arabisch-Turkse Hagenees, zoals hij zich inmiddels zelf graag noemt, is de lijstrekker van NIDA in Den Haag. De Hofstad is de eerste gemeente waar buiten thuishaven Rotterdam de mede door de islam geïnspireerde partij gaat meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen.
Cemil, je timmert met jullie bedrijf op thema’s die raken aan raciale en sociale ongelijkheid flink aan weg. Waarom de keuze om toch ook de politiek in te gaan?
Ik ben zowel als sociaal ondernemer als opiniemaker bezig op die terreinen. In dat werk kom ik de politiek vaak tegen. Bijvoorbeeld als ik word gevraagd te adviseren bij partijprogramma’s of bij het stellen van Kamervragen. Hoe je het ook wendt of keert, politiek is een belangrijk middel voor verandering. Als ik naar raciale en sociale ongelijkheid kijk, is het beleid van nu onvoldoende aangepast en neemt de politiek onvoldoende verantwoordelijkheid om in die ongelijkheid echt verandering te brengen. In de coalitievorming wordt aan tafel alles uitgewisseld. Toen NIDA mij vroeg om mij juist op die thema’s te gaan onderscheiden, zei ik natuurlijk direct ja.
Los van dat je gevraagd werd, waarom NIDA?
NIDA gelooft dat vernieuwing niet van of uit de gevestigde orde komt. Die gevestigde orde is medeveroorzaker. Ze stonden erbij en keken er naar. NIDA heeft een visie ontwikkeld, die is ontstaan uit interactie met de gemeenschappen die het meest geleden hebben onder raciale en sociale ongelijkheid. Ik werk vanuit mijn morele kompas. Daarbij wil ik mijn authenticiteit kunnen behouden. Mijn geluid bleek vaak te kritisch voor de huidige partijstructuren. Daar kan ik mijn ei onvoldoende kwijt. Ik geloof in echte innovatie, in vernieuwing van onderop, vanuit de grassroots. Bij NIDA krijg ik daar alle ruimte voor.
En de keuze als seculier voor een door de islam geïnspireerde partij?
Ik geloof in een holistische benadering, het bekijken vanuit het geheel, niet vanuit versplintering. Ik wil op een progressieve manier universele thema’s aankaarten die ook verankerd zijn in de islam, zoals kwaliteit en bescherming van leven, ethiek, verdeling van welvaart, ontwikkelen en inzetten van talent en beschermen van de natuur. En aan zo’n benadering is veel behoefte. Islamitische Nederlanders zijn hier geworteld. Ze willen vanuit hun geloof geïnspireerd een bijdrage kunnen leveren aan een meer sociale en meer gelijkwaardige stad. Daar staat NIDA voor. Maar NIDA is door de progressieve, holistische benadering net zo goed een partij die aantrekkelijk is voor niet-moslims.
Wat speelt er concreet in Den Haag?
Den Haag is de meest gesegregeerde stad van Nederland. We moeten daar de gemeenschap gaan opbouwen, niet alleen langs sociaaleconomische, maar ook langs religieus-etnische lijnen. Sleutelfiguren en initiatieven van onderop kunnen daarin een rol spelen, maar die moeten dan wel een stem krijgen. Dat kan alleen door ze te helpen verder te professionaliseren. Zo geloof ik in de kracht van een interculturele en interreligieuze raad in Den Haag, die gevraagd en ongevraagd advies kan uitbrengen.
Zoals de oude inspraakorganen of adviesraden?
Nee, met een meer concrete aanpak, door jonge professionals en maatschappelijk betrokken bestuurders die op verschillende deelterreinen hun expertise kunnen inbrengen, maar zonder de kennis en kunde van de oudere generaties verloren te laten gaan. Een traject dat loopt van de straat naar de raad. Het gaat dan om hun inbreng bij de broodnodige cultureel-religieuze transitie in zorg en welzijn, het sociale domein en in het onderwijs. Het gaat ook om het aanpakken van kansenongelijkheid en het bestrijden van discriminatie en uitsluiting. Dat vraagt om een duidelijk tweesporenbeleid: ondersteunen, empoweren en weerbaar maken van degene die dat nodig hebben, maar ook beboeten van onderwijsinstellingen en werkgevers en uitbannen bij aanbestedingen van aanbieders die discrimineren. Een aanpak die kiest voor ‘naming en shaming’ en lik op stuk - bijvoorbeeld bij de politie als het gaat om etnisch profileren - en van het verbinden van consequenties aan het niet nakomen van voorgestelde quota-afspraken.
Wat leeft er verder?
Armoede is een groot probleem. Het gaat vaak om meervoudige problematiek; geen of slecht betaald werk en een breed scala aan achterstanden op individueel- of gezinsniveau. Dat vraagt om een integrale aanpak op al die domeinen tegelijkertijd, met een insteek op wijkniveau. Er wordt de laatste jaren vooral flink ingezet op de Schilderwijk en Transvaal, maar dit soort achterstanden zijn ook in allerlei andere wijken aanwezig. Zelf denk ik bijvoorbeeld ook aan Escamp en Laak. Wat ik verder belangrijk vind is dat de partijen die de opdrachten krijgen om iets aan die achterstanden te gaan doen niet van buitenaf komen, maar wonen en werken in die wijken zelf. En dat vrijwilligers en zelforganisaties worden beloond voor alle inspanningen die zij bij het bestrijden van die achterstanden verrichten.
Hoe ga je het aanpakken? Wat is je benadering?
Ik ga voor het inhoudelijke debat. Het debat wordt wat mij betreft veel te vaak op de man gespeeld. En ik ga niet alleen voor de niet-westerse of islamitische kiezer. Ons electoraat is veel breder dan vaak wordt beweerd. Wij zijn progressief én inclusief, een combinatie die veel mensen aanspreekt.
En met wie ga je die progressieve en inclusieve koers samen vorm geven?
Ik sluit in de samenwerking voor de komende vier jaar niemand uit. Stel dat de PVV in Den Haag zou komen met een motie die gericht is op de positieverbetering van alle ouderen, dan zou ik voor stemmen. Zelf zie ik duidelijk verbondenheid met onder andere de Islam Democraten en met de Haagse Stadspartij. Het zou mooi zijn geweest als we in Den Haag vóór de verkiezingen een progressief links samenwerkinsgverband hadden kunnen smeden.
Wanneer ben je op 21 maart tevreden?
Zoals ik als zei, voor mij is de politiek een middel, geen doel op zich. Maar natuurlijk ga ik voor meerdere zetels in de Raad. Van daaruit zou ik graag over links een coalitie willen vormen met partijen die ook echt werk willen maken van het bestrijden van raciale en sociale ongelijkheid.
Meer interviews in het kader van de verkiezingen:
De stad is niet van de rijke patsers, maar van iedereen en dat moet zo blijven. Interview met Sofyan Mbarki
Er is een revolutie van vertrouwen nodig. Interview met Nourdin el Ouali
Niet logeren maar samenwonen. Interview met Sylvana Simons
In wil me inzetten tegen ongelijkheid in Amsterdam. Interview met Miguel Heilbron
Vieren van diversiteit in een tijd van toenemende polarisatie. Interview met Samir Toub
Meer over de gemeenteraadsverkiezingen: #GR2018
Foto: bewerking van de verkiezingsposter van NIDA Den Haag
Waardeert u ons werk? U kunt Republiek Allochtonië steunen en een klein (of groot) bedrag doneren (nu ook via I-deal)
Meer over #gr2018, cemil yilmaz, den haag, nida.
