Home » Blog » Opinie » Welkom in Eurabia II – De Protocollen van de Wijzen van Mekka

Welkom in Eurabia II – De Protocollen van de Wijzen van Mekka

In opinie door Martijn de Koning op 11-02-2013 | 07:32

Tekst: Martijn de Koning

In deel twee van Welkom in Eurabia aandacht voor het idee dat moslims erop uit zouden zijn de Europese samenleving te ‘islamiseren’. De uitleg van deze ‘islamisering’ gaat vaak gepaard met begrippen als ‘islamofascisme’, ‘dhimmitude’ ‘eurabia’ en ‘botsing der beschaving’. Op die manier wordt aangegeven dat er sprake is van een intolerante en agressieve uitheemse beschaving die erop uit is ‘ons’ te onderwerpen met ‘naïeve linkse apologeten’ als medeplichtigen. Het vertoog van islamisering heeft zich gemengd met kritiek op het multiculturalisme en op de linkse anti-racisme strijd en we kunnen dergelijke ideeën vinden bij uiteenlopende bewegingen variërend van (oude) racisten zoals het VlaamsBelang tot relatief nieuwe anti-islam bewegingen zoals de Partij voor de Vrijheid als gewelddadige groepen variërend van eenlingen zoals Anders Breivik tot Fronte Combattente Cristiano onder leiding van Roberto Sandalo.

De botsing der beschavingen

Het belangrijkste voorbeeld van de wij-zij tegenstelling die gepaard gaat met het denken in termen van islamisering is terug te vinden in Huntington’s essay en boek ‘The Clash of Civilizations‘. De titel ontleende hij aan pseudo-psychologische analyse Bernard Lewis die stelde dat ‘de’ Arabische cultuur en de politieke en econonomische onderontwikkeling leidt tot gevoelens van woede en vijandschap onder moslims tegenover Amerika, Israël en Europa. Huntington stelde dat, na de Koude Oorlog, er een nieuwe fase was aangebroken in de internationale politiek waarin de belangrijkste basis voor politiek niet zozeer economisch of ideologisch was, maar cultureel. Huntington benoemde met name de ‘islamitische beschaving’ en de ‘confucianistische beschaving’ als grote dreigingen voor  de Westerse ‘joods-christelijke beschaving’. Huntington schrijft over deze beschavingen alsof het handelende entiteiten zijn, homogeen en duidelijk herkenbaar. We zitten daarbij niet ver af van klassieke racistische beschrijvingen. Dit wordt vooral duidelijk in Huntington’s latere werk ‘Who are we? The challenges to America’s national identity‘ waarin hij stelde dat de Amerikaanse christelijke identiteit werd bedreigd door Mexicanisering. Volgens hem was het ‘mixen van rassen en dus ook cultuur’ exemplarisch voor ‘national degeneration’. Zowel Lewis’ als Huntington’s werk is opvallend oppervlakkig en generaliserend met het Westen als uitzondering en tegelijkertijd hoogste vorm van beschaving in de geschiedenis van de mensheid.

Eurabia

Waar de ‘clash of civilizations’ nog vrij populair is in meer mainstream kringen en helaas doorgaat voor een sterke politieke analyse, is dat minder het geval met de Eurabia these. Deze these werd ontwikkeld door Giselle Littman (aka Bat Ye’or) in haar boek Eurabia: The Euro-Arab Axis. Daarin stelt ze dat er een geheim project bestond tussen Europese politici en de Arabische wereld om zo Europa te islamiseren met als uiteindelijke doel om Amerika en Israel te vernietigen. Volgens Bat Ye’or leidt dit project tot het culturele uitsterven van Europa dat slechts zou overblijven als een islamitische kolonie: Eurabia. Europeanen zouden daarbij onderworpen worden aan moslims als ‘dhimmi’; de status die in de islam gegeven zou worden aan ‘volkeren van het boek’. In deze scherpe vorm is deze moderne variant van de ‘Protocollen van de Wijzen van Zion’ vooral te vinden in radicale anti-islam kringen, maar in afgezwakte vorm ook bij meer mainstream publicisten zoals Douglas Murray, Hirsi Ali, Alain Finkelkraut, Bernard-Henri Lévi en Hans Janssen en politici als Frits Bolkestein. Zonder uitzondering hameren zij enerzijds op de islam die een gevaar zou zijn voor de Europese identiteit en cultuur en anderzijds wijzen ze linkse intellectuelen en politici aan als medeplichtigen in het ondermijnen van het joods-christelijke Europa. Het is bepaald geen nieuw idee. We vinden het terug bij de Duitse filosoof Oswald Spengler, in de filmindustrie (El Cid) maar ook in veel oudere literatuur de Europese geschiedenis staat bol staat van de angst voor culturele en raciale teloorgang.

Interessant voor deze tijd is dat de Eurabia these ook de Europese eenwording ‘meeneemt’. De basis voor het Eurabia project zou gelegd zijn bij de Euro-Arabische dialoog (EAD) in 1973; op het hoogtepunt van de oliecrisis. Deze dialoog, opgezet door Frankrijk, had als doel om de politieke, culturele en economische banden tussen Europa en de Arabische wereld aan te halen. Eurabia zou, volgens Bat Ye’or, bewerkstelligd worden door het stimuleren van de migratie van moslims naar Europa waarna moslims in staat zouden zijn ‘jihad’ bases te vestigen door heel Europa heen. Tegelijkertijd zou de EAD volgens haar een soort gedachtenpolitie opzetten waardoor universiteiten en media Arabische propagandakanalen werden. Deze ideologische  factor zou nog versterkt zijn door de Euro-Mediterrane Stichting voor Dialogen tussen Culturen en Beschavingen die als in een soort Orwelliaanse staat alles zou controleren wat gezegd en gedacht zou worden in onderwijs. De reden voor de welwillende houding van Europese elites zou gelegen zijn in politiek opportunisme, appeasement en toegang tot de Arabische markten. Net als bij Huntington is er bij Bat Ye’or slechts één echte islam: een eenvoudige fanatieke intolerante en gewelddadige religie die onveranderd is sinds de tijden van de profeet Mohammed.

Wat is nu het bewijs dat Bat Ye’or aanlevert voor deze these? Geen enkele, echt nul. Wat ze wel doet is met terugwerkende kracht allerlei gebeurtenissen en ontwikkelingen terugredeneren naar deze these. De Eurabia-these komt niet voort uit een analyse van allerlei fenomenen, maar allerlei fenomenen krijgen hun vergelijkbare betekenis door het Eurabia sjabloon erop te leggen. De Europese wetenschappelijke en economische hulp aan het Midden-Oosten, de Europese eenwording, de steun van Europa aan de Palestijnen (die volgens haar niet bestaan) alles wordt verklaard door deze samenzweringstheorie, maar een concreet bewijs voor het bestaan van enerzijds een verenigd Arabisch-islamitisch front dat Europa wil onderwerpen en anderzijds Europese superinstituties die omgevormd zijn tot voorhoedes van de jihad, is er niet. Geen wonder dat zij bijvoorbeeld niet kan verklaren waarom Israël deel uitmaakt van een Euro-Mediterrane dialoog die erop uit zou de staat Israël te vernietigen. En als deze Euro-Arabische alliantie er op zou zijn om ook de VS te vernietigen, hoe verklaart ze dan de sterke banden tussen de VS en sommige Arabische dictaturen zoals Saoedi-Arabië? En waarom kwam Europa de moslims in Bosnië niet helpen toen diverse Arabische landen gedurende de oorlog in voormalig Joegoslavië daar om vroegen? In Bat Ye’or’s samenzweringstheorie is dat ook niet nodig. Net zoals bij de anti-semitische samenzweringstheses wordt alles simpelweg weg geredeneerd en is bewijs tegen de these in haar ogen juist ondersteunend bewijs van hoe linkse krachten proberen de waarheid te versluieren.

De demografische tijdbom

Eén van de belangrijkste aspecten van de Eurabia these, naast haar ideologische en politieke punten, is die van de demografische overname. Het idee is dat enerzijds de autochtone Europese bevolking steeds minder kinderen krijgt en anderzijds dat daardoor de autochtone bevolking overspoeld wordt door moslim-migranten die juist heel veel kinderen zouden krijgen. Aantoonbare onzin. Allereerst gaat een dergelijke ontwikkeling niet zo snel, ten tweede zijn de geboortecijfers onder moslimigranten in Europa en onder moslims in het Midden-Oosten aan het dalen.

Waar Bat Ye’or geen enkel bewijs levert voor haar samenzweringsthese, is er overvloedig bewijs tegen haar stelling van een demografische overname. De PEW studie The Future of the Global Muslim Population laat onder andere ziendat de geboortecijfers onder moslims dalen en de bevolking minder snel groeit. In Europa zou het gaan om een bevolkingsgroei van 2% onder moslims in de komende 20 jaar (met andere schattingen die variëren van 3-5% tot 6-10% moslims op de totale Europese bevolking in 2030). En ook andere studies hebben daar al eerder op gewezen (zie HIER, HIER, en HIER). Hoewel alle studies dus ook een lichte stijging laten zien, blijven de getallen lichtjaren verwijderd van de demografische overname zoals Bat Ye’or e.a. die zien. Niettemin blijven dergelijke ideeën rondzingen zoals ik recent ook nog heb gemerkt tijdens een bijeenkomst op een ministerie. Daarbij wordt soms verwezen naar een filmpje Muslim Demographics dat de statistieken nog eens verder op z’n kop zet, verdraait en verzint. Zie mijn kritiek op die film HIER en de korte debunking ervan door de BBC:  

Er zit wel een probleem aan al deze kritiek op het idee van de demografische machtsovername en dat is dat ze de racistische nonsens van de these in tact laten. Al zou er een demografische onbalans zijn dan vertaalt zich dat niet noodzakelijkerwijze tot een voordeel voor moslims die Europa willen onderwerpen. Het idee dat Europa zoals we dat kennen ophoudt te bestaan wanneer het aandeel moslims boven een bepaald percentage komt is niets anders dan racistische kul. Het gaat ervan uit dat moslims beheerst worden door (die eenzijdige negatieve definitie van een) echte islam die hen ongeacht hun eigen wil, opleiding, sekse, etnische achtergrond, leeftijd zou drijven tot intolerante daden.

Deze notie past echter wel bij de hedendaagse discussie waarin vrijwel alle politici het idee van massa-migratie hebben overgenomen. Massa-immigratie zou de wortel van de hedendaagse problemen zijn in onderwijs, economie, arbeidsmarkt, sociale zekerheid, volksgezondheid, criminaliteit en de Nederlandse cultuur en identiteit. De onzin over massa-immigratie wordt ook voortdurend verspreid door journalisten als Joost Niemoller. Dat er echter helemaal geen massa-immigratie is, lijkt niet echt door te dringen: zie Hein de Haas en Flip van Dyke.

Eurabia & integratie

Wat voor oplossing hebben de Eurabia gelovigen in petto? Voor Breivik was het duidelijk: geweld tegen links was noodzakelijk. De meesten zijn gelukkig gematigder. Velen stellen dat assimilatie noodzakelijk is: moslims houden pas op een gevaar te zijn als ze de islam afzweren. De islam dan gebaseerd op de definitie zoals die in Bat Ye’or’s Eurabia wordt gehanteerd want dat zou de enige echte islam zijn. Als moslims die aanhangen zouden ze per definitie intolerant, gewelddadig en anti-westers zijn en niet te integreren zijn. Maar de islam afzweren is niet voor iedereen voldoende. Moslims die wel ‘aangepast’ lijken doen dat dan alleen voor de schijn en zijn daarmee, als wolven in schaapskleren, misschien nog wel gevaarlijker dan zogenaamde radicale moslims. Vandaar dat eeuwige wantrouwen naar moslims die actief zijn het publieke domein. De ultieme consequenties hiervan kennen we. In recente geschiedenis hoeven we maar te denken aan Srebrenica, maar in een verder verleden is daar bijvoorbeeld het verdrijven van de moslims uit Spanje onder wie ook vele ‘autochtone’ moslims. Een dergelijke confrontatie maakt van Eurabia vooral een self-fulfilling prophecy.

De Eurabia samenzweringsthese zoals die onder meer door Wilders wordt aangehangen heeft ook veel weg van samenzweringstheses tegen joden in het aloude anti-semitische gedachtegoed waarbij de term ‘ras’ vervangen is door beschaving en cultuur. Opvallend natuurlijk gezien het feit dat veel aanhangers van de Eurabia theorie juist sterke voorstanders zijn van de aggressieve zionistische politiek van de staat Israël en zionistische anti-Arabische groepen in Israël. Het dient echter wel uitstekend hun strijdkreten tegen islam die aan de poorten van Europa zou rammelen. Voor anderen echter gaat dit veel te ver, maar vinden wel dat Europa moet staan voor haar eigen identiteit en niet moet toe geven aan multiculturalisme en cultureel relativisme want dan geven ‘we’ vrij baan aan onderdrukking, schending van mensenrechten en kunnen we ‘onze’ samenleving niet verdedigen. Ook hier zien we in de basis dus het idee van de botsing der beschavingen en het kwetsbare Europa tegenover de barbaarse horden.

Het idee van integratie werkt nog op een andere manier en ook hier nemen joden een belangrijke symbolische plaats in. Voortdurend wordt er op gewezen dat joden in de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw juist goed geïntegreerd waren en dat daarom anti-semitisme irrationeel en onjuist was. (Overigens was het idee dat juist goed geïntegreerde joden gevaarlijke wolven in schaapskleren waren, een belangrijk element van anti-semitisme destijds.) Moslims zouden niet goed geïntegreerd zijn, of zelfs niet willen integreren, en daarom zou islamofobie legitiem en juist verstandig zijn. Het virulente en structurele anti-semitisme van de jaren ’20 en en ’30 van Europa wijst er echter juist op dat joden helemaal niet goed geïntegreerd waren: want hoe is dat mogelijk in samenlevingen waarin racisme onderdeel uitmaakt van de maatschappelijke structuur en waarin anti-semitische stereotypen en vooroordelen joden zichtbaar maken als aparte groep en wegzetten als inferieur? Dan is men per definitie niet geïntegreerd simpelweg omdat de staat en samenleving dat onmogelijk maken. Maar goed, stel dat we het erover eens zijn dat de joden wél goed geïntegreerd waren in die tijd…enige tijd later werden er desondanks zo’n zes miljoen joden afgeslacht. Als het al zou kloppen dat moslims niet willen integreren, dan zou dat niet eens zo dom zijn: het is namelijk geen garantie op veiligheid en zekerheid en in het ergste geval de voorbode van vernietiging.

U mag nu ‘Godwin!’ roepen, maar het lijkt me dat we toch al te gemakkelijk vergeten hoe explosieve samenzweringstheses over joden de voorbode vormden van de holocaust; de Eurabia these is racistische onzin, maar allesbehalve een onschuldige irrationele gedachte.

In deel 3: Een bespreking van het idee van Europa als islamo-christelijke beschaving Mede ontleend aan: Carr, Matt. 2006. “You Are Now Entering Eurabia”. Race & Class 48 (1) (januari 7): 1–22. doi:10.1177/0306396806066636. Fekete, Liz. 2012. “The Muslim Conspiracy Theory and the Oslo Massacre”. Race & Class 53 (3) (januari 1): 30–47. doi:10.1177/0306396811425984.

Martijn de Koning is cultureel antropoloog. Dit stuk is eerder op zijn blog Closer verschenen. zie hier.  In overleg met Martijn de Koning is het ook op Republiek Allochtonië geplaatst.

Lees ook:

Welkom in Eurabie I: voor een islamisering van de samenleving

Eerdere blogs van Martijn op dit weblog vind je hier

Meer over anders breivik, bat ye'or, breivik, eurabia, hans jansen, islamisering, martijn de koning.

Reacties