Home » Blog » Opinie » Turkse Nederlanders slaan alarm

Turkse Nederlanders slaan alarm

In opinie op 10-01-2011 | 07:53

Turks-Nederlandse professionals maken zich ernstige zorgen over de toekomst van Turks-Nederlandse jongeren. Dat laten zij weten in een manifest die ze aan Republiek Allochtonie en de Volkskrant hebben gestuurd. Hieronder hun noodkreet.

De positie van Turks-Nederlandse jongeren is bijzonder zorgwekkend. Hun binding met de Nederlandse samenleving neemt in rap tempo af, waardoor het gevaar dreigt dat deze jongeren in een maatschappelijk isolement terecht komen. Er ontstaat een groeiende groep jongeren die in psychische problemen verkeert, sommigen worden apathisch, anderen zoeken hun heil in een conservatieve beleving van hun geloof en een groeiende groep keert zich nadrukkelijk van de samenleving af. Wij, Turks-Nederlandse professionals, onderzoekers, pedagogen, onderwijs- en arbeidsmarktdeskundigen, ambtenaren en beleidsadviseurs, maken ons ernstig zorgen over deze ontwikkeling.

Van steeds meer Turkse jongeren horen wij dat ze het gevoel beginnen te krijgen dat ze nooit een onderdeel van de Nederlandse samenleving zullen gaan worden. Ook in Nederland geboren en getogen jongeren die in hun eigen beleving volledig geïntegreerd zijn, hebben het gevoel dat ze nog steeds tweederangs burgers zijn en dat ook zullen blijven.

Dat komt niet alleen doordat deze jongeren nog steeds als buitenstaander worden aangesproken (als ‘allochtoon’, als ‘Turk’ of als ‘moslim’), maar ook feitelijk vaker worden buitengesloten, of erger, gediscrimineerd. Zij hebben het gevoel minder gewaardeerd te worden op school, in het uitgaansleven en op de arbeidsmarkt.

De gebrekkige vertegenwoordiging van Turkse Nederlanders in bestuur, politiek en media versterkt het beeld onder jongeren dat ze moeilijk kansen zullen krijgen. Er zijn weinig Turkse Nederlanders waarmee zij zich kunnen identificeren. Dat is niet alleen het gevolg van een falend diversiteitsbeleid, maar ook van het gebrek aan aansprekende ‘leiders’ van Turks-Nederlandse origine.

participatie
De participatie van de Turkse jongeren in de Nederlandse samenleving stagneert of loopt terug. Ongeveer één op de vier Turkse jongeren van de tweede generatie is werkloos.

Zorgwekkend is ook dat een groot aantal Turks-Nederlandse jongeren voortijdig de middelbare school verlaat. Volgens een onderzoek van het IMES (universiteit van Amsterdam) ligt het percentage voortijdige schoolverlaters onder Turkse jongeren veel hoger dan onder Turkse jongeren in andere Europese landen.
Van de leerlingen die wel op school zitten, heeft een grote groep nog steeds een forse achterstand op autochtone jongeren. Hierdoor ontstaat het gevaar dat de achterstand onder de Turkse jongeren structureel zal zijn en misschien wel zal toenemen. Het gevaar bestaat dat Turken blijvend afhankelijk zijn van laag- en ongeschoolde arbeid.
Onder veel Turkse Nederlanders is er bovendien de angst voor toenemende concurrentie op de arbeidsmarkt van arbeiders uit de nieuwe EU-landen.

Psychische gezondheid
Zorgen maken wij ons ook over de psychische gezondheid van jonge Turkse Nederlanders. We constateren bij veel jongeren een gebrek aan zelfvertrouwen, faalangst, frustraties en een toename van ernstige psychische klachten. Dit wordt bevestigd door onderzoek van Murat Can, die onlangs promoveerde aan de Universteit van Tilburg. Volgens hem is de psychische gezondheid van Turkse Nederlanders slechter dan die van autochtone Nederlanders en die van Turken in Turkije. Ook Can noemt hiervoor als een reden dat Turken zich als migrant nog steeds niet thuis en welkom voelen.

Huiselijk geweld
Een ander groeiend probleem onder Turkse jongeren is huiselijk geweld. Zowel onder jongens als onder meisjes komt huiselijk geweld vaak voor, meestal als gevolg van spanningen thuis of een gezinstructuur die ontwricht is. Voor jongeren blijken dit soort problemen vaak moeilijk bespreekbaar. Ze zijn vaak niet weerbaar tegen de interne druk en sociale controle die door de familie en gemeenschap worden uitgeoefend.

Verzwakking sociale vangnet
Het sociale vangnet waarop hun ouders in het verleden nog wel een beroep konden doen is in veel plaatsen broos geworden. Veel Turkse zelforganisaties zijn verzwakt of verdwenen. Geregeld is dat het gevolg van eigen bestuurlijk falen, maar diverse organisaties zijn ook verzwakt door het stopzetten van overheidssteun aan deze organisaties. Door de economische crisis en de vergrijzing onder de bezoekers kunnen migrantenorganisaties ook minder rekenen op financiële steun uit de eigen achterban en is het ook moeilijk (jonge) vrijwilligers actief bij de organisaties te betrekken.

Het gevolg is dat de hulpverlening, de projecten en educatieve cursussen die door deze organisaties in het verleden werden aangeboden, goeddeels zijn verdwenen. Veel migrantenorganisaties zijn koffiehuizen geworden, de voormalige bezoekers lopen verweesd rond.

Specifieke categorale voorzieningen of activiteiten voor Turkse jongeren zijn in de meeste plaatsen verdwenen. Natuurlijk, algemene jongerencentra of voorzieningen zijn er ‘ voor alle jongeren’, maar dat betekent nog niet dat alle jongeren zich daar ook welkom voelen.

Moskeeën
Voor een deel proberen moskeeën in deze leemte te voorzien. Zij bieden ouderen en jongeren aandacht en veiligheid, religieuze en culturele activiteiten.

Veel moskeeën, zeker Turkse moskeeën, onderhouden nog steeds nauwe banden met het land van herkomst en betrekken ook hun imams uit Turkije en doen amper een beroep op in Nederland opgeleide imams. De Turkse overheid en Turkse religieuze organisaties houden via de moskeeën meer grip op het leven van Turken in Nederland. Ook religieuze en politieke tegenstellingen in Turkije blijven daardoor in Nederland actueel.

Op de jongeren wordt een beroep gedaan op hun loyaliteit aan de ‘gemeenschap’ waardoor de onderlinge afhankelijkheid toeneemt en er minder ruimte is voor individuele keuzes en ontplooiing. Dit kan een belemmerende factor zijn voor de integratie en participatie van de jongeren. Ook maken wij ons zorgen over de interesse van een nu nog kleine groep jongeren voor radicale interpretaties van de islam.

Tot slot
Al met al is er een groeiende groep jongeren aan het ontstaan die zich ontheemd voelen. Ze voelen zich niet welkom in de Nederlandse samenleving. Sommigen trekken zich terug in de eigen (religieuze) gemeenschap, anderen zonderen zich af en dreigen te vereenzamen, ernstige psychische klachten te ontwikkelen of vatbaar te worden voor de verleidingen van radicalisme of criminaliteit. Dat zou niet alleen dramatisch zijn voor deze jongeren, maar voor de hele Nederlandse samenleving.

Dat Turkse Nederlanders contact willen houden met familie en vrienden in Turkije is logisch, maar ze moeten wel het gevoel kunnen krijgen of houden dat hun toekomst in Nederland ligt. Dat betekent dat de Turkse overheid zich niet met hun (religieuze) leven in Nederland moet bemoeien en dat de Nederlandse samenleving in deze jongeren moet investeren.

Daarom doen wij een klemmend beroep op overheid, onderwijs, bedrijfsleven en Turkse organisaties en voorlieden om zich ook om deze jongeren te bekommeren. Geef ze de begeleiding die ze nodig hebben, bied ze algemene voorzieningen waar mogelijk, maar ook categorale voorzieningen indien noodzakelijk. Stimuleer jongeren om te participeren en zich als kritische individuen te ontwikkelen. Laat zien dat ze in Nederland, meestal hun geboorteland, welkom zijn, maak als overheid, media en bedrijfsleven echt werk van diversiteitsbeleid. Integratiebeleid is voorlopig nog geen overbodige luxe. Investeer in onderwijs, in innovatie en in een gunstig klimaat voor startende ondernemers.

Voor de toekomst van de jongeren en van ons allen.

Tuncay Sevincer, bedrijfskundige
Aydin Daldal, bedrijfsadviseur UWV-werkbedrijf en arbeidsmarktdeskundige,
Gurbuz Yabas, programmamanager sociaal domein, Stadsdeel West, Amsterdam,
Husyein Kilinc, beleidsadviseur,
Ali Kilic, voorzitter van AGB (voetbalvereniging) en beleidsambtenaar,
Halit Kucukali, ondernemer/socioloog,
Saadet Metin, mediaspecialist,
Mehmet Emin Ates, bedrijfskundige,
Lutfiye Adibelli, onderwijsdeskundige
Gokhan Aksoy, arbeidsbemiddeling en politicus
Kadir Tas, ondernemer, sociaal pedagoog, oprichter en bestuurslid van Stichting Innovatie Academie INNOCENTER

Zie ook artikel in de Volkskrant: Grote zorgen over turks-Nederlandse jeugd

Afstand tussen Nederlanders en Turken is potentieel gevaarlijk

Waarom zou ik belasting betalen, wanneer ik toch niet welkom ben?

Hieronder een item van nieuwsuur over heimwee van Turken

mmm

Meer over radicalisering, turken, turkse denktank, turkse nederlanders.

Reacties