Turks tuig houdt ons een spiegel voor
In opinie door Bart Voorzanger op 08-03-2013 | 11:48
Tekst: Bart Voorzanger
Even geleden alweer verschenen er een paar Turkse jongens op de tv die het wel best vonden dat Hitler al die joden had omgebracht. Ooit kwam de dag dat diens werk zou worden afgemaakt, en daar verheugden ze zich nu al op. ’t Was voor menig kijker even slikken.
Over deze zaak valt veel te zeggen. De context die die jongens zelf schetsten maakte duidelijk wat ze bedoelden. Voor hen is ‘jood’ synoniem met Israël, en Israël is – niet geheel onbegrijpelijk – in de ogen van veel moslimjongeren dé grote boosdoener in het Midden-Oosten. ’t Is maar zeer de vraag of ze beseffen dat joden in Nederland, en elders buiten Israël, mensen zijn die níet naar Israël emigreerden, sommigen zelfs omdat ook zij hun bedenkingen bij het zionistische project hebben. Dikke kans dat ze die joden zien als immigranten: Israëli’s die naar Nederland kwamen om hun economische positie te verbeteren, zoals hun eigen ouders of grootouders uit Turkije kwamen omdat hier werk voor ze was.
’t Is verleidelijk deze jongens weg te plakken achter het etiketje ‘antisemitisme’, maar ’t is zeer de vraag of dat iets verheldert. Met gruwelsprookjes over babybloed in matzebeslag, de moord op een heiland of een internationale samenzwering die naar wereldheerschappij streeft, heeft hun ‘antisemitisme’ weinig te maken. En voor zover ze al geloven in een internationaal complot zitten ze de werkelijkheid redelijk dicht op de hielen: zonder westerse steun had Israël zijn schrikbewind niet lang volgehouden. De fout die ze maken is dat ze joden en Israëli’s over één kam scheren, en die fout maken ze omdat ze te weinig weten. Daarover zo meer.
Geschokt intussen was ik niet. Ik had tien jaar geleden – in de korte tijd dat ik, met weinig succes, op een islamitische basisschool voor schoolmeester speelde – al een meisje in de klas dat na ons inspirerende bezoek aan het Verzetsmuseum opmerkte dat het maar goed was dat die joden waren doodgemaakt. Toen was ik wel geschokt – ’t leek een heel lief meisje, en ze had zulke aardige ouders. Hadden die hun dochter zulke akelige ideeën meegegeven?
Nou, dat laatste viel mee. De ouders van ’t meisje waren even onthutst als ik. Haar moeder dacht nog altijd met warmte terug aan een joodse middelbare-schooldocent die ze met spijt had zien gaan (naar Israël waarschijnlijk), en beide ouders beseften ten volle dat je de zonden van het Israëlische bewind niet kon toedichten aan joden in het algemeen, en al zeker niet die búiten Israël in een tijd dat dat bewind nog helemaal niet bestond. De moslimouders en -docenten die ik over deze kwestie sprak, gebruikten weliswaar regelmatig het woord ‘joden’ waar ze ‘Israëli’s’ bedoelden, maar ’t vergde weinig doorvragen om duidelijk te krijgen dat ze het onderscheid wel degelijk zagen en maakten.
De ideeën van kinderen hebben vaak heus veel met die van hun ouders te maken, maar ermee overeenkomen doen ze niet. Kinderen maken hun eigen wereldbeeld en ze doen dat bij voorkeur sámen. Ze weven dat wereldbeeld uit de weinige informatie die ze hebben en behappen kunnen – in dit geval iets met islamitische Palestijnen die door joden van hun land waren beroofd. En hun logische vermogens schieten nog flink tekort: dat uit ‘alle A’s zijn B’ niet volgt dat alle B’s A zijn, wil er vaak nog niet ten volle in. Laten we wel zijn, dat ís ook een lastige denkstap. Een simpele waarheid als ‘Veel van de gewelddadige aanslagen van de afgelopen jaren werden gepleegd door moslims en zo goed als geen enkele moslim zal ooit een gewelddadige aanslag plegen of zelfs maar overwegen’ gaat ook menig volwassene nog boven de pet. Ik ken zelfs politici … maar dáár is al te veel over gezegd.
Pubers met weinig genuanceerde ideeën zijn niet echt verontrustend. Echt verontrustend wordt het pas als ze die ideeën na, pak weg, hun vijfentwintigste nog hebben. Wat kunnen we doen om die kans te verkleinen? Heftig op ze inpraten om ze van de dwalingen huns weegs terug te brengen, zal weinig helpen. Wie het niet met ze eens is, is in hun ogen de weg kwijt en van wie de weg kwijt is, neem je nu eenmaal weinig aan. De lesjes ‘maatschappijleer’ waar nu in de media voor gepleit wordt, zullen weinig uithalen.
Zorg eerst eens voor goed geschiedenisonderwijs, voor feitenkennis zónder daar allerlei morele lessen aan vast te knopen. Kinderen maken hun eigen wereldbeeld, ik zei het al. Jongeren gaan daar gewoon mee door, zonder zich iets aan te trekken van wat wij vinden dat zij moeten vinden. En hoe heftiger je met een geraffineerd mengsel van zakelijke en morele argumenten op ze inpraat, hoe heftiger zij zullen geloven dat jij je superieure feitenkennis misbruikt in je poging hen te indoctrineren. Dat leidt er alleen maar toe dat ze zich nog feller in hun gelijk vastbijten.
En richt dat geschiedenisonderwijs op episodes die voor die jongeren van belang zijn. De Tweede Wereldoorlog, zeker, maar ook bijvoorbeeld de geschiedenis van de confrontaties en contacten tussen de moslimwereld en het christelijke westen, van de kruistochten en de Turkse invasie in het Byzantijnse rijk, via het beleg van Wenen tot de ondergang van het Ottomaanse Rijk en de heftige naweeën daarvan in het Midden-Oosten (is ’t u ooit opgevallen wat een bezopen rechte grenzen veel landen daar hebben?) en het Zuidoosten van Europa. Ook de geschiedenis van het jodendom in Europa en de islamitische wereld verdient een plaats in dat onderwijs. ’t Zijn allemaal zaken waar ze niets van weten.
Maar behandel dan ook het ontstaan van de staat Israël, compleet met de minder fraaie details van tientallen uitgemoorde en honderden etnisch gezuiverde Arabische dorpen die vervolgens werden verwoest of herbevolkt met Europese immigranten, de massale, compensatieloze inbeslagname van Arabisch land, en de nog altijd voortdurende rechteloosheid van Arabische ‘staatsburgers’ – kortom een heel ander verhaal dan het volk zonder land dat een land zonder volk kreeg, waar velen hier mee groot werden. Mogelijk klinkt dat verhaal deze jongens wat bekender in de oren, maar je laat ermee zien dat je bereid bent ook een waarheid onder ogen te zien die zíj van groot belang achten omdat die hun geloofsgenoten raakt.
En misschien kunnen we ons zelfs door deze jongens laten inspireren. Hun oordeel over joden raakt kant noch wal, althans zolang we bij ‘joden’ denken aan wat die term voor ons betekent. Maar hun oordeel over het optreden van de staat Israël, op hoe weinig dat ook berust, is zo gek nog niet. We beginnen langzaam in te zien dat Israël zich met zijn nederzettingen in bezet gebied en met zijn muur dwars door Palestijnse dorpen en landerijen ernstig misdraagt. Voorzichtig tekent zich een boycot van producten uit die nederzettingen af. Maar dat gaat natuurlijk op geen stukken na ver genoeg. Vrijwel alle producten uit Israël zijn afkomstig van geroofd en nog altijd niet betaald land en verdienen het derhalve geboycot te worden.
We denken graag dat het probleem daar opgelost zal zijn zodra Israël en Palestina elkaars bestaansrecht erkennen en het eens raken over de grenzen tussen beide. Maar in feite begint het dan pas. Ook een Israël dat niet langer in oorlog is met zijn Palestijnse buren, is een land met een forse minderheid die van al zijn bezit en bestaansmiddelen beroofd is en moet leven in overbevolkte stadjes en dorpen, vaak zonder fatsoenlijke watervoorziening, zonder fatsoenlijke riolering, zonder fatsoenlijke energievoorziening, zonder fatsoenlijke medische voorzieningen, waar de wegen niet of nauwelijks onderhouden worden, waar geen droog brood te verdienen valt en de ruimte ontbreekt om dan zelf maar wat voedsel te verbouwen, stadjes en dorpen die vaak niet eens op Israëlische kaarten en in Israëlische gegevensbestanden staan, wat het aanvragen van een paspoort of het boeken van een vlucht flink kan bemoeilijken (en wie even geen beeld heeft van deze misstanden, kan ik Susan Nathans De andere kant van Israël van harte aanbevelen; ik heb het in stukjes van enkele pagina’s tegelijk gelezen; meer tegelijk verdroeg ik niet). Die minderheid zal toch ooit gecompenseerd moeten worden met een evenredig deel van Israëls land en welvaart. Voor gewone Israëli zal dat een flink wat pijnlijker ingreep betekenen dan het afscheid van Gaza en de Westelijke Jordaanoever.
Als zich eens ergens wat moslims misdragen, klinkt zonder mankeren de verontwaardigde vraag waarom ‘ze’ (en dat kan dan zowel slaan op hun land-van-herkomstgenoten als op hun medemoslims) zulk gedrag niet eens wat duidelijker veroordelen – en ’t kan aan mij liggen, maar ik hoor daar toch altijd een ‘kennelijk zijn ze daar nou ook weer niet zó erg tegen …’ achteraan klinken. Eenzelfde verwijt aan het adres van bijvoorbeeld joods Nederland hoor je nooit, terwijl hun geloofsgenoten in Israël dágelijks de mensenrechten van honderdduizenden Palestijnen schenden, en dat zowel in de Bezette Gebieden als in, eh … nou ja, de rest van het bezette gebied dus eigenlijk. Wij meten met twee maten. Over welke daarvan de juiste is, kun je twisten. Wat mij betreft is het de maat die ons leert dat joods Nederland geen blaam treft. Maar eis dan van islamitisch, Marokkaans of Turks Nederland ook niet dat het zich uitspreekt over het wangedrag van andere moslims, Marokkanen of Turken. Doet u dat wel, dan moet niet verbaasd zijn over Turkse jochies die álle joden verantwoordelijk achten voor de Palestijnse tragedie; ’t is uw eigen manier van denken …
Deze column verscheen tevens op Barts eigen site
Zie ook de bijdragen van Dilan Yesilgöz en Ewout Klei
Meer over antisemitisme op dit blog hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Republiek Allochtonië (voorheen Allochtonenweblog) bestaat 7 jaar. Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over antisemitisme, Bart Voorzanger, discriminatie, Israël, Midden-Oosten, Susan Nathan.
Reacties
Jan uit Helmond - 18/03/2013 17:23
Even in Jip en Janneke taal: In land "A" leeft een bevolkingsgroep die etnisch verbonden is met land "B". Deze etnische groep maakt 20% uit van de totale bevolking in land "A". Deze etnische minderheid (immers 20% is kleiner dan 80%) heeft het in land "A" nominaal beter dan de etnische bevolkingsgroep in land "B", die daar tot de dominatie bevolkingsgroep behoort. De etnische bevolkingsgroep van 20% in land "A" wordt op basis van diezelfde etniciteit achtergesteld ten opzichte van de dominante bevolking van land "A". In elke andere situatie zou dit discriminatie op etniciteit zijn! Maar ja in dit geval natuurlijk niet, het zijn "maar" "Arabieren", en ze hebben het toch goed!
theo veerkamp - 18/03/2013 09:07
En verder wordt maar weer eens de mythe in stand gehouden dat de Islamitische wereld in de rij staat om een vredesverdrag te tekenen met Israel, maar ja Israel wil niet.
Te triest voor woorden allemaal.
De traditie waarin Voorzanger staat en met hem velen, is mede onderdeel en oorzaak van de toename van het antisemitisme.
Bernadette de Wit - 14/03/2013 00:31
Hoofd- en bijzaken.
Ik vind het gemiauiw over discriminatie niet erg overtuigend gezien dat betere leven en de kansen op welvaaart en goede medische zorg.
De idiotarians die nu pleiten voor een boycot van Israelische producten vanwege de "bezette" gebieden raad ik aan om huin mobiele telefoon en computer weg te doen, want overal zit Israel in.
En als ze kanker krijgen, moeten ze weigeren om een dna-computer te accepteren bij het stellen van de diagnose.
Mensen met Parkinson die Israel van als kwalijk nemen, moet ik ook waarschuwen, hun medicijn is en uitvinding van dit vreselijke land dat de Palestijnen discrimineert. Wees principieel en weiger deze medicijnen, daarmee help je de Palestijnen.
O ja, voicemail, ook een Israelische uitvinding. Boycotten dus!
Ongetwijfeld zal de boycot van Israel leiden tot veel Nobelprijzen in de Arabische wereld.
Bart Voorzanger - 12/03/2013 17:14
Over Arabische staatsburgers in Israël: 20% van de Israëlische bevolking, 10% van de parlementszetels, 6% van het ambtenarenapparaat, 2 of 3 (mannen, geen procenten) met een hoge functie in het leger, 1 bestuurslid van het JNF (met toestemming van de rechter die constateerde dat hij in z’n eentje toch het beleid van het Fonds niet kon veranderen).
twaalf Arabische Knessetleden, waarvan er vijf werden gearresteerd wegens een buitenlandse reis en er acht tijdens vreedzame demonstraties door de politie in elkaar zijn geslagen.
Een wet die het partijen verbiedt kritiek te hebben op het exclusief joodse karakter van de Israëlische democratie.
Een paar letterlijke citaten:
“The 1950 Absentees Property Law stipulated that any property within post-war Israel which was owned by an Arab who had left the country between 29 November 1947 and 19 May 1948, or by a Palestinian who had merely been abroad or in area of Palestine held by hostile forces up to 1 September 1948, lost all rights to that property. Palestinians who fled or were expelled from their homes by Jewish or Israeli forces, before and during the 1948 Arab-Israeli war, but remained within the borders of what would become Israel, that is, those currently known as Arab citizens of Israel, are deemed present absentees by the legislation. Present absentees are regarded as absent by the Israeli government because they left their homes, even if they did not intend to leave them for more than a few days, and even if they did so involuntarily.
Following the 1967 Six Day War in which Israel occupied the West Bank, from where it annexed East Jerusalem, Israel then passed in 1970 the Law and Administration Arrangements Law allowing for Jews who had lost property in East Jerusalem and the West Bank during the 1948 war to reclaim it. Palestinian residents of Jerusalem (absentees) in the same positions, and Arab Israelis (present absentees), who owned property in West Jerusalem or other areas within the state of Israel, and lost it as a result of the 1948 war, cannot recover their properties. Israeli legislation, therefore, allows Jews to recover their land, but not Arabs.”
Uit een rapport van een Israëlische staatscommissie:
“The Arab citizens of Israel live in a reality in which they experience discrimination as Arabs. This inequality has been documented in a large number of professional surveys and studies, has been confirmed in court judgments and government resolutions, and has also found expression in reports by the state comptroller and in other official documents. Although the Jewish majority’s awareness of this discrimination is often quite low, it plays a central role in the sensibilities and attitudes of Arab citizens.”
Uit een rapport uit 2004 van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken:
• "Israeli-Arab advocacy organizations have challenged the Government's policy of demolishing illegal buildings in the Arab sector, and claimed that the Government was more restrictive in issuing building permits in Arab communities than in Jewish communities, thereby not accommodating natural growth."
• "In June, the Supreme Court ruled that omitting Arab towns from specific government social and economic plans is discriminatory. This judgment builds on previous assessments of disadvantages suffered by Arab Israelis."
• "Israeli-Arab organizations have challenged as discriminatory the 1996 ‘Master Plan for the Northern Areas of Israel,’ which listed as priority goals increasing the Galilee's Jewish population and blocking the territorial contiguity of Arab towns."
Nou ja, enzovoort dus …
Bernadette de Wit - 12/03/2013 16:30
Nee, ik bedoelde echt Arabieren in Arabische landen. Wat daarna komt, suggereert niets, het is helaas een feit dat de Joden vrijwel uit de Arabische landen zijn verdwenen.
Ik begrijp niet hoe je aan het idee komt dat Arabieren een marginale positie hebben in het Heilige Land. Ze hebben in de Arabische landen, omdat daar delen van de shar'ia in allerlei rechtsgebieden zijn opgenomen, een veel slechtere positie. Je kunt ondanks bepaalde beperkingen (begrijpelijk gezien de Jodenhaat in de islam) beter Arabier in Israel zijn dan in de landen waar je positie die van slaaf van Allah is. En laten we niet vergeten dat de Druzen en bepaalde christenen in Israel ook Arabieren zijn, die nooit problemen veroorzaken en zich gewoon Israeli voelen.
Tot slot: er *is* geen bezetting, er is betwist gebied. Als ik Arabier was, zou ik het wel weten: geef mij maar Israelisch bestuur. En Israel heeft de meeste Arabieren in 1948 betaald voor hun land.
Zodra de Arabieren ophouden met de jihad en de, op hun politiek-religieuze doctrine gebaseerde, haat tegen de Joden, zodra ze gewoon gaan ondernemen en werken en studeren en erkennen dat ze de Israelische kolonisten nodig hebben voor welvaart, is het vrede in het Midden-Oosten.
De bufferzone is nodig om het niet in de diaspora levende Joodse volk te beschermen tegen 300 miljoen vijandige Arabieren en Iran.
Een van mijn lievelingscitaten is van Goldi Meir: "De vrede zal in het Midden-Oosten komen op het moment dat de Arabieren meer van hun eigen kinderen gaan houden dan dat ze ons haten."
Zie voor de feiten (hoe goed presteren de Arabieren in Israel, dankzij de beschaving van dit land) deze site - en laat me daarna weten in welk Arabisch land een Jood of christen in het Hooggerechtshof zit:
http://en.wikipedia.org/wiki/Arab_citizens_of_Israel
Weet je wat ik soms wel eens denk Bart? Dat de vrienden van de Palestijnen soms wat moeite hebben met het onderscheiden van hoofd- en bijzaken.
Bart Voorzanger - 12/03/2013 15:46
Een uitgebreide reactie verdient uitgebreide aandacht.
Je schrijft: “hoe kun je over het hoofd zien dat Arabieren in Israël een veel beter leven hebben dan Arabieren in Arabische landen?” Ik denk dat je “joden in Arabische landen” bedoeld? De zin daarna over het aandeel van de bevolking (dat voor die Arabieren in Israël 20% bedraagt, en voor joden in de buurlanden dicht bij 0% ligt) suggereert dat althans.
Hoe dan ook, ik ontken geen moment dat Arabieren in Israël het beter hebben dan joden in Arabische landen (althans nu; dat was ooit anders), en evenmin dat ze het beter hebben dan heel wat Arabieren in die landen. De vraag is of ze als gelijkwaardige burgers worden behandeld in het ‘democratische’ land waar ze zogenaamd staatsburger van zijn, en het antwoord is nee. Dat zijn de Arabieren in Israël waar ik over schreef – en waar De andere kant van Israël over gaat – niet (om over de ellende in de bezette gebieden maar te zwijgen).
Wat je schrijft zou zo maar allemaal waar kunnen zijn. Alleen, het doet niks af aan de politiek, sociaal en economisch marginale positie van Arabische Israëli’s – en dan heb ik het dus over de Arabieren in bijvoorbeeld Galilea niet die in wat dan enigzins misleidend de “Bezette Gebieden” (alsof de rest niet bezet is). Het doet niets af aan het feit dat de Arabieren die voor ’48 woonden in wat nu Israël heet, al hun bezit, hun land en hun huizen kwijtraakten, en dat veel van die huizen nu door joodse Israëli’s bewoond, en veel van dat land nu door joodse Israëli’s bewerkt worden. Het is een sprookje dat dat land voorheen kaal en arm was; het werd bebouwd, en wel op een manier die anders dan de huidige niet meer water gebruikte dan er voorhanden was. Het bracht voldoende op voor de mensen die ervan moesten leven, en die daar over het algemeen behoorlijk tevreden mee waren. Het is het sprookje van veel kolonisatoren (kijk naar Amerika, kijk naar Zuid-Afrika, kijk naar Australië): Oké, we hebben de oorspronkelijke bewoners hun land afgenomen, maar dankzij ons is dat nu vele malen productiever, en daar profiteren zíj ook weer van; ze mogen ons dankbaar zijn.
Ik geloof graag dat veel Arabische middenstanders geen fan van de PLO en al zeker geen fan van Hamas zijn. Ik ben dat evenmin. De Palestijnse samenlevingen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook is hoogstens in schijn democratisch en vast door en door corrupt. Daar wordt niemand gelukkig van, althans niemand die je dat ook gunt. En hoewel een deel van het hulpgeld wel degelijk goed besteed wordt, zal er beslist ook een deel in de verkeerde zakken terechtkomen. Maar de Israëlische bezetting houdt de verhoudingen daar in stand.
Bernadette de Wit - 12/03/2013 01:46
Verder denk ik dat het boek The Israel Test van George Gilder je zal verrassen, zie hoofdstuk 4, over de Palestijnse economie (de term Palestijnen is een uitvinding van de marketingafdeling van de PLO, zoals ze in de jaren '70 openlijk toegaven; de reden was dat het een eindeloze bron van buitenlandse hulp was en bovendien staat deze term tot de dag van vandaag garant voor veel begrip voor vermeende zieligheid bij westerlingen).
De Westbank stond onder gezag van Jordanie en was geheel Judenfrei gemaakt.
Zo acepteerde Egypte, dat over de Gazastrook ging, ook geen Joden.
Beide gebieden ontvingen veel buitenlandse hulp, wat ondernemende Palestijnen ertoe bracht hun kansen in Amman, Damascus of Beiroet te zoeken. Dat vertraagde de economische groei op de Westbank en in Gaza.
Vanaf de Zesdaagse Oorlog kwamen de gebieden onder Israelisch gezag, met een enorme dynamiek tot gevolg. De economische groei was 30%, de bevolkingsgroei explodeerde (tot 3 miljoen) en ondanks dat ging het inkomen per hoofd naar 1700 dollar, een enorme stijging. Het aantal Joodse settlers steeg tot 250.000. De gebieden kregen weinig buitenlandse hulp en trokken daarom de beste Arabische ondernemers aan, ze zagen kansen.
In de jaren 70 was de economie van de gebieden op 4 na de snelst groeiende ter wereld. De levensverwachting steeg tot 72 jaar, 92% van de mensen had elektriciteit (vergelijk: 20% in 1967). Om maar niet te spreken over de vooruitgang in medische zorg,daling kindersterfte en de stijging van het aantal schoolkinderen, met 100%.
Dankzij het Joodse gezag werden 7 universiteiten opgericht, met 16500 Palestijnse studenten.
Maar die vooruitgang kwam tot stilstand door de Eerste Infifada. In plaats van dat de Arabieren hun zegeningen telden en de Joden dankbaar waren voor de kansen, gingen ze Israelische doelen systematisch bestoken.
De economische groei kelderde, investeringen daalden met 10% per jaar en ook het inkomen per hoofd daalde dramatisch. Wat er misging, was oorlog. En daarnaast de buitensporige buitenlandse hulp, die ertoe leidde dat de Palestijnen hun waardigheid verloren en een soort calculerende uitkeringstrekkers werden, van wie de elite geld ging verdienen in NGO's. Ondernemers gingen weer naar het buitenland.
Toen de corrupte Arafat de macht kreeg, verdween het buitenlandse hulpgeld zoals bekend in de zakken van hem en zijn hofhouding. Tengevolge van de kromme PLO-propaganda, waarin alles werd omgedraaid, werden ondernemers die zaken deden met Joden "vernederd" en "gemarginaliseerd", hetzelfde gold voor personeel in dienst van bedrijven van Joodse Israeli's.
Enfin, je weet dat vandaag de dag nog steeds veel 'Palestijnen' achter de uitspraak van de Arabische leider Moesa Alami staan, die in 1934 tegen Ben-Goerion zei dat hij liever had dat het land nog honderd jaar kaal en arm zou blijven, "tot we het zelf kunnen ontwikkelen."
Hamas denkt nog steeds in stompzinnig-autarkische termen.
Na de Gazaoorlog van 2009 snelde de wereld ook weer toe met bakken vol buitenlandse hulp voor de zielige Palestijnen. Het geld zal naar overheidsorganen, quango's en wapens gaan. Hamas brengt geen welvaart, ondernemers doen dat.
Veel Arabische middenstanders en ondernemers zijn fan van de liberaal Netanyahu, ze willen geen oorlog meer, geen buitenlandse hulp en
geen medelijden.
ne mutlu türküm digene, met hoeveel trots is vervuld hij die zeggen kan "ik ben turk", dat nationalisme blijft ze met de paplepel in de strot gegoten zitten.
Sarie Marijs - 10/03/2013 17:01
Erdogan komt 21 maart een bezoek brengen aan ons, eens zo mooi en tolerant, land.
En dat is mooi, dan kunnen wij om informatie vragen over de Jodenhaat en vernietiging Israël die nu officieel onderwezen wordt op Turkse scholen.
En over onze verbazing dat steeds meer Turken openlijke bewonderaars zijn van Adolf Hitler.
Izmir staat bekend als de meest democratische en tolerante stad van Turkije, maar zelfs daar neemt het antisemitisme snel toe. Overal kom je Jodenhaters en vijanden van Israël tegen. Tijdens dagelijkse busritten of in een fastfood restaurant kun je naar hun vooroordelen luisteren! Veel van hen bewonderen Hitler en wensen dat hij zijn 'missie' had volbracht en het niet bij 6 miljoen vermoorde Joden had gelaten.
Wat zal zijn antwoord zijn???
Zal hij vertellen dat deze haat binnen de Islam 'Het Kenmerk' van de Islam is, en dat deze 'Haat' aan alle Moslims over de hele wereld onderwezen wordt?
Er is één stelling :
If you don't like it, get the hell out then!
Maar dat doen ze niet. Wel jammeren maar geen actie. Typisch moslimees, en een diep trieste karaktertrek.
Janfrans Zuidema - 09/03/2013 20:36
Bart Voorzanger - 08/03/2013 15:51
Israël en zijn Arabische buurlanden zijn zonder twijfel pot en ketel. Waarom het dan antisemitisch wezen zou om te wijzen op Israëls zwartzijn, zie ik even niet. Is het ook antisemitisch om Jordanië en Saoedi-Arabië hun anti-joodse beleid te verwijten? Moet ik al die landen tegelijk boos toespreken om mij niet aan antisemitisme te bezondigen? Of volstaat het te zeggen dat ik geen enkel van die landen als zodanig racistisch acht, en het te laten bij de simpele constatering dat Arabieren in Israël dagelijks met racistische bejegeningen worden geconfronteerd?
Maar hoe onracistisch is een land eigenlijk waar het leger en hele sectoren van het bedrijfsleven voor staatsburgers van Arabische origine verboden gebied zijn? Hoe onracistisch is een land waar huwelijken tussen Arabische en joodse staatsburgers uitgesloten zijn (ja, ik weet het, daar gaat de staat niet over, dat is een zaak voor de kerk -- in Israël is vrijwel alles waar een privé-racist (en andere zijn er niet, ik herhaal dat nog maar eens voor het geval de EU meeleest) het een Arabische burger moeilijk kan willen maken uiterst comfortabel geprivatiseerd)?
Likoed Nederland - 08/03/2013 15:23
Ook leven ze langer - de beste indicatie van welzijn - dan Arabieren in Europa, die ook minstens zo veel worden gediscrimineerd.
Dus een hoog de pot verwijt de ketel gehalte.
Om nog maar te zwijgen over de rechten van minderheden - joden, christenen, koerden, homo's, vrouwen - enz. enz. in die Arabische landen.
Over etnische zuiveringen gesproken: er mogen helemaal geen Joden wonen in Jordanie, Saoedi-Arabie of het Palestijnse autonome gebied.
Dus ook van de pot en de ketel.
Israel is niet racistisch, en wie dat toch beweert is antisemitisch bezig, volgens de definitie van de EU.
Bart Voorzanger - 08/03/2013 13:54
Jawel, ik weet dat Likoed een partij is en geen persoon, maar ik spreek iemand nu eenmaal graag aan in een discussie, en een andere naam heb ik even niet. Hoe dan ook, u heeft volkomen gelijk. Arabieren in Israël hebben het stukken beter dan veel Arabieren elders.
Ze hebben een dak boven hun hoofd (zolang ze de afbraak daarvan weten af te kopen; die daken zijn meestal illegaal omdat je als Arabier in Israël nu eenmaal niet snel toestemming krijgt voor het bouwen van een huis).
Ze hebben werk, in een kibboets of moshav bijvoorbeeld, waar ze heen kunnen zonder urenlange vernedering of erger bij een door het leger bemand checkpoint (al kunnen ze er niet wonen; de mensen daar houden het etnisch graag een beetje zuiver);
Ze hebben water (al komt dat vaak niet uit de officiële waterleiding omdat hun huis niet legaal is, en moeten ze er flink extra voor betalen);
Ze hebben toegang tot medische voorzieningen (al moeten ze vaak wat langer op de ambulance wachten omdat hun dorp even niet op de kaart staat);
Ze mogen stemmen en hebben hun eigen partijen in de Knesset (al piekert geen joodse partij er ooit over ze in een coalitie te betrekken; Israël is een democratie, maar wel een jóódse democratie; voor wie dat weet te rijmen is de kwadratuur van de cirkel een makkie);
Ze wonen in een land waar hun taal als officiële taal erkend wordt. Kom daar als Breton eens om in Frankrijk, of als jood in zo'n zwaar beveiligde nederzetting in Palestina. (Ooit een jood Arabisch horen spreken tegen zijn Arabische garagehouder? Ooit een Arabier geholpen zien worden als hij in het Arabisch boodschappen deed bij een joodse supermarkt?);
Ze leven in een land waar de wetgeving ze volledig gelijk bedeelt (zij het dan dat bijvoorbeeld de geconfisqueerde grond in handen is van een private organisatie die zich niets van hun wettelijke gelijkbedeeldheid aantrekt; het wezenlijke verschil tussen Israël en het Zuid-Afrikaanse Apartheidsregime van weleer is dat Israël de apartheid heeft geprivatiseerd en aan het vervolgen van private partijen en privépersonen die zich aan die prachtige gelijkbedeeldheid weinig gelegen laten liggen een, hoe zeg je dat, niet al te hoge prioriteit geeft).
Heus, beste Likoed, ik snap uw liefde voor een land waar joden voor het eerst in twee millennia als gewone mensen kunnen leven, en er is veel prachtigs in Israël (weet ik, ik ben er geweest), maar als je dat prachtigs echt wilt zien, zul je je ogen toch echt moeten openen, en probeer dan eens niet te zien hoe de Arabieren daar écht moeten leven. De vraag is niet of ze het er beter hebben dan elders, de vraag is of ze het er ook maar bij benadering even goed hebben als de andere bewoners van het land. Nou, niet dus.
