Trouw met mij
In opinie door Dilan Yesilgöz op 02-02-2012 | 22:09
Tekst: Dilan Yesilgöz
Verhaal 1
Hij: “Ik wil best met je trouwen, we hebben immers twee keer thee gedronken en onze moeders kunnen het goed vinden, maar dan moet je wel naar Duitsland verhuizen”.
Zij: “Maar ik moet bij mijn moeder blijven, ik kan Turkije niet verlaten, kom jij maar hier naar toe. Je kan werken in mijn ooms winkel”.
Hij: “Ik verdien in Duitsland wel 1500 euro netto. En ik heb een auto, dus..”
Zij: “Mam? Wat vind jij?”
Esra abla, de presentatrice, danst richting de mama die in het publiek zit. “Wat zeg jij er van, tantetje? Jij wilt toch ook dat je dochter gelukkig wordt?”
De moeder barst in huilen uit en de band zet een lied van Tarkan in.
De kijker weet het al, dit wordt een deal. Het meisje is immers 31, ook niet meer de jongste, veel eisen zal ze niet stellen. De details zullen achter de schermen door de families afgetikt worden en de bruiloft komt er.
Het drie uur durende programma ‘Evlen benimle’ (Trouw met mij) wordt dagelijks live uitgezonden op een populaire Turks Europese zender. Zowel vanuit Turkije als uit andere Europese landen, veelal Duitsland, schrijven singles zich in, als een soort laatste poging om aan een partner te komen.
Waarbij in de Nederlandse luchtige variant ‘Take me out’ de singles vooral uit zijn op een one night stand, gaat het hier om de real deal. Trouwen is de bedoeling. En totdat je een trouwkandidaat vindt, blijf je in de uitzending.
Dus ziet de kijker de singles in beeld met woonplaats, werk en, heel belangrijk, maandelijkse inkomen. Andere singles bellen in en kunnen meteen de volgende dag live in de uitzending een meet and greet hebben met de desbetreffende single. Een paar keer thee drinken (in de uitzending welteverstaan) en de onderhandelingen kunnen beginnen (tevens live in de uitzending). Waar gaan ze wonen, blijft zij werken of niet en hoe zit het eigenlijk met de exen en voorgaande relaties? Natuurlijk mogen de kijkers ook bellen en hun mening over de singles en de toekomstige koppels uiten.
Verhaal 2
Hij: “Vallah, ik vind haar echt leuk. Ik wil nog wel een theetje drinken”.
Zij giechelt. Het publiek lacht, weer een succesverhaal!
Esra abla: “Lieve mensen, we hebben een beller. Hallo? Wie heb ik aan de lijn?”
Beller: KLOOTZAK. JIJ VUILE LEUGENAAR! IK WIST WEL DAT JE IN ISTANBUL ZAT! JIJ..
Esra abla: “Euhm, pardon, wie bent u?”
Beller: “WIE IK BEN? WIE IK BEN? IK BEN ZIJN VROUW! DIE LEUGENAAR WORDT SINDS VORIGE WEEK VERMIST!”
Esra abla: “Is dit waar? Ben je getrouwd? Hou je ons allemaal voor de gek?”
Hij: “Euhhhh….”.
En de band zet een lied van Sezen Aksu in.
Esra abla (abla is Turks voor grote zus) houdt een lange monoloog over liefde en het belang van de waarheid vertellen. Er rolt een traan van haar wang, ze is ontroerd door haar eigen woorden.
De camera zoemt in, we snikken allemaal mee. Want zijn we niet allemaal wel eens bedonderd? Hebben we niet allemaal de pijn en smart gevoeld? Het publiek is stil. Het is zo moeilijk om de ware liefde te vinden, zelfs met de hulp van Esra abla gaat het wel eens mis. Toch is zij een ware laatste strohalm voor sommigen.
Verhaal 3
Esra abla: “Hoe oud ben je en met wie ben je hier?”
Zij: “Ik ben 19 en ik ben alleen gekomen”.
Esra abla: “Weten je ouders dat je hier bent?”
Zij: “Ja Esra abla, dat weten ze, echt waar”.
Esra abla: “Je bent toch niet weggelopen van huis?”
Zij: “Nee, echt niet, ik zweer het”
Esra abla: “Vertel eens dan, waarom heb je jezelf opgegeven?”
Zij: “Ik ben helemaal klaar om te trouwen. Ik vind het namelijk thuis echt niet meer leuk. Ik ben heel erg ongelukkig. Ik ben een goede huisvrouw, kan goed koken en mijn grote wens is na mijn huwelijk bij mijn schoonmoeder in te wonen. Ik zoek eigenlijk een schoonmoeder”.
Het zijn vreemde verhaallijnen, dat is waar, maar allen op waarheid berust. Veel Duitse, Nederlandse, Oostenrijkse Turken nemen tijdens hun vakantie in Turkije deel aan het programma om met een bruid terug te keren.
De lagere middenklasse gebruikt het medium om eindelijk aan de man of vrouw te raken. Een enkeling geilt op de camera en wijst kandidaat na kandidaat af om zo lang mogelijk in het programma te blijven. Totdat Esra abla boos wordt natuurlijk. Want bullshit pikt zij niet. Zij zit daar met een missie. Het beste onderhandelingsresultaat voor elke single bereiken.
En eerlijk is eerlijk; het is puur amusement. Als u ooit een reden nodig had om Turks te leren, is dit het echt.
Kopje thee iemand?
Dilan Yesilgöz is redactrice van Republiek Allochtonië
Hieronder een fragment van Evlen Benimle. Meer fragmenten hier op Yutube
Meer over dilan yesilgöz, huwelijk, media, relaties, tv.
