'Staak het proces tegen de heer Wilders'
In opinie door Bart Voorzanger op 20-10-2010 | 21:06
tekst: Bart Voorzanger
Het proces tegen de heer Wilders is een onding. Niet vanwege vermeende fouten van OM of rechter, maar omdat de wet onhelder is. Alle reden dus het te staken en eerdere veroordelingen op grond van dezelfde wet te herzien.
Nederland zit in z’n maag met de rechtszaak tegen de heer Wilders. Zowel het Openbaar Ministerie als de rechter zijn in opspraak, en dat is niet goed voor ons vertrouwen in het systeem. Wilders’ advocaat wraakte eerst de rechtbank, en stelt nu dat het gerechtshof vooringenomen was en de heer Wilders in feite al veroordeelde toen ’t het OM opdroeg hem te vervolgen. Wilders meent zelfs dat hij slachtoffer is van een politiek proces. Anderen zien vooral vooroordelen bij het OM dat aanvankelijk zijn vingers niet wilde branden aan vervolging en nu vrijspraak eist omdat het de door het hof vastgestelde onjuistheid van dat besluit niet wil toegeven. En velen vinden dat de zaken waarom het gaat in de uitspraken die de heer Wilders voor de rechter brachten, niet daar maar in de samenleving bediscussieerd horen te worden.
Wat mij vooral opvalt is hoe lastig het kennelijk is om vast te stellen of de heer Wilders met zijn uitspraken de wet overtrad. Het OM meent dat hij dat niet deed, maar had twee dagen nodig om die conclusie te rechtvaardigen, en de advocaat van de verdachte is al even welbespraakt. Ik heb geprobeerd het betoog van het OM te lezen, maar ik liep er volledig in vast. De wet kan op een half A4’tje en is direct te begrijpen, maar de toepassing ervan vergt het honderdvoudige aan papier, en een hermeneutiek waarbij Heidegger kinderspel is. Ik heb dus geen idee wat ik wel en niet mag zeggen, en ik ben vast de enige niet. De tijd dat elke burger volgens de wet geacht werd de wet te kennen is weliswaar voorbij, maar we worden nog wel steeds geacht ons eraan te houden, en dat kan niet bij een wet waarvan niet helder is wat-ie nou eigenlijk verbiedt.
’t Is duidelijk dat we de vrijheid van meningsuiting willen veiligstellen en het is duidelijk dat we veelal het gevoel hebben dat die vrijheid ergens een grens heeft – en dat is niet eens zó ruw samengevat wat de wet in feite zegt. Maar kennelijk lukt het niet die grens zo te omschrijven dat we daar in de praktijk mee uit de voeten kunnen. Ik denk dat we ons daar voorlopig maar gewoon eens bij neer moeten leggen. Met wat zich niet omschrijven laat, kunnen we in kerk en kroeg uitstekend terecht, maar niet in de rechtszaal. Het beste is dus om het proces te staken op de simpele grond dat de wetgever ons opzadelde met iets onuitvoerbaars. Dan kunnen we onze aandacht weer richten op problemen die er wel toe doen.
Wrang is dan alleen nog dat ánderen eerder werden veroordeeld onder verwijzing naar diezelfde wet. Het zou netjes zijn die uitspraken – tegen de Arabisch Europese Liga bijvoorbeeld (zie 57 De AEL en zijn holocaust-cartoon) – te herzien.
Deze blog is van Bart Voorzanger en eerder verschenen op zijn eigen weblog. Eerdere blogs van Bart Voorzanger die op Republiek Allochtonie zijn verschenen vindt u onder de tag bart voorzanger
Meer over #proceswilders, ael, bart voorzanger, geert wilders.
