Respect en bewondering voor de vluchteling
In opinie door Peter R. de Vries op 29-10-2015 | 12:43
Tekst: Peter R. de Vries
Genoeg is genoeg… De grens is voor mij letterlijk en figuurlijk bereikt.
Ik schrijf dit niet alleen om vluchtelingen, asielzoekers en andere ontheemden een hart onder de riem te steken, maar ook omdat ik me kapot schaam voor de manier waarop er in ons land door een gedeelte van de bevolking over hen wordt gedacht en gesproken. Steenbergen is geen incident.
Geen mensen maar dossiers
Het lijkt soms wel alsof het in de publieke discussie niet meer over mensen gaat, maar alleen over aantallen, percentages, quota en dossiers.
Er wordt vaak op een afstandelijke manier en op een onverdraagzame toon over het vluchtelingenvraagstuk gesproken.
Alsof asielzoekers en vluchtelingen profiteurs zijn, gelukszoekers en welzijnsavonturiers.
Soms denk ik wel eens dat het ons na de Tweede Wereldoorlog zó goed is gegaan dat we uit het oog zijn verloren wat begrippen als ‘nood’ en ‘hulp’ echt betekenen.
Wij zijn in de bevoorrechte positie dat we geen oorlog hebben, niet geteisterd worden door natuurrampen of dagelijks blootstaan aan terrorisme, rebellie of guerrilla’s.
We weten niet meer uit eigen ervaring hoe fijn het is als je in nood door anderen wordt geholpen, letterlijk een toevluchtsoord hebt.
Waar stond je wieg?
En het gevolg lijkt wel dat juist de mensen die het zo goed hebben, die bevoorrecht zijn, het moeilijk vinden anderen die hulp te bieden.
tegenstandersAlsof het je eigen verdienste is dat je wieg in het veilige, beschermde Holland stond – en dat het, omgekeerd, dus ook de eigen schuld van de vluchteling is dat zijn wieg zich in Somalië, Afghanistan of een andere brandhaard bevond.
Opvallend is dat Engelandvaarders – Nederlanders die in oorlogstijd naar Groot-Brittannië wisten over te steken – in ons land nog altijd worden geprezen en meestal ook hoog gedecoreerd zijn.
Maar als je onder hachelijke omstandigheden en met veel ontberingen – vaak met achterlating van familie, geliefden en bezittingen – duizenden kilometers vanuit Somalië, Congo, Iran, Irak of Afghanistan naar Europa, naar Nederland, naar Ter Apel of Amsterdam hebt weten te vluchten, wachten je geen medailles, maar vooral uitputtende gerechtelijke procedures, lange verhoren en veel cynisme en argwaan.
Uitdaging of noodzaak?
Het heeft me altijd verbaasd hoe lichtvaardig er door veel mensen over wordt geoordeeld dat vluchtelingen hun vaderland hebben achtergelaten.
Alsof het een aanlokkelijke uitdaging is om in een ander land, met een onverstaanbare taal, vele andere gewoonten en een bar klimaat een nieuw bestaan op te bouwen. Alsof zo’n beetje iedereen dat voor zijn lol doet.
Ik heb veel gereisd.
Ben veel in arme landen geweest. En eerlijk gezegd ben ik die houding daar eigenlijk nooit tegengekomen.
Als mensen de keus hebben, kiezen ze vrijwel allemaal voor een menswaardig, gelukkig bestaan in hun eigen land, met hun eigen familie en vrienden, met hun eigen taal en cultuur.
Maar ze hebben vaak geen keus. Als je tenminste wilt overleven. Vrij wilt zijn. Te eten wilt hebben. Medische verzorging nodig hebt.
Hagelslag, pindakaas en drop
En het gekke is ook dat juist de Nederlanders die over de motieven van veel vluchtelingen nogal makkelijk oordelen, zelf nauwelijks de grens over durven.
Als ze twee weken op vakantie naar de Costa Brava gaan – ja op vakantie, niet ‘op de vlucht’ – worden ze op Schiphol door familie uitgezwaaid alsof ze een enkele reis hebben geboekt.
In de koffer zitten hagelslag, pindakaas en drop. Op de bestemming bestellen ze louter Heinekenbier, want dat kennen ze tenminste.
En ze verzamelen zich ’s avonds allemaal bij het restaurant van een Nederlandse expat dat vertrouwde Hollandse kost serveert, in plaats van zich eens te wagen aan de lokale gerechten.
En op de terugreis zeggen ze in het vliegtuig dat ze thuis eerst een bruine boterham met kaas gaan klaarmaken, een glas melk willen drinken en dat ze snakken naar een haring met uitjes.
Maar de meeste asielzoekers en vluchtelingen die weigeren zich aan te passen. De ontwikkelingshulp moet omlaag, want die kan veel beter worden besteed. En de grenzen moeten dicht want de ‘quota’ zijn bereikt…
Het zijn dat soort dingen die me mateloos irriteren.
Respect en bewondering
Ik ben vaak genoeg in verre oorden geweest om te weten hoe onaangenaam het voelt als je niet welkom bent, als de bevolking je met argusogen bekijkt, als je wordt uitgesloten of gediscrimineerd.
En dan was ik er nog met geld in mijn achterzak, geldige papieren, perfecte communicatiemiddelen en het geruststellende vooruitzicht dat ik weer snel comfortabel naar huis zou vliegen.
En daarom hecht ik er aan nog eens te beklemtonen dat ik voor mensen die huis en haard hebben verlaten, die in verre landen in arren moede voor noodlot en onheil op de vlucht zijn geslagen omdat hun bestaan, hun toekomst, hun leven bedreigd werd, en die met veel moeite, tegen de stroom in, in een vreemd land toch weer iets proberen op te bouwen, heel veel respect en bewondering heb.
Ik herhaal: heel veel respect en bewondering.
Wat mij betreft hoeven zij nooit te schuilen, zich te verbergen of te schamen. Nee, zij kunnen fier, met opgeheven hoofd over straat. Want wat zij hebben gepresteerd, wat zij hebben getrotseerd, wat zij hebben opgeofferd is meer dan de meesten van ons zouden kunnen of zouden durven.
En dat mogen we ons wel eens wat meer realiseren.
Dat wilde ik zeggen.
Peter R. de Vries is al tijden de bekendste misdaadverslaggever van Nederland. Daarnaast neemt hij volop deel aan het maatschappelijk debat op gebied van misdaad, politiek, media en sport. De Vries is auteur, maakt tv-programma’s voor de publieke omroep, is bezig met de Amerikaanse verfilming van zijn boek over de Heineken-ontvoering, schrijft columns en werkt als voetbalmakelaar. Dit stuk verscheen eerder op zijn blog en is in overleg met hem ook op Republiek Allochtonië geplaatst.
Meer over vluchtelingen op Republiek Allochtonië leest u hier.
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over asielzoekers, immigratie, peter r de vries, vluchtelingen.
Reacties
Petra van Weelden - 01/11/2015 23:48
roel.holthuijsen - 01/11/2015 10:07
ron berendsen - 01/11/2015 01:18
maria Degener - 31/10/2015 18:41
Jij staat voor gerechtigheid van iedere mens ongeacht zijn/haar afkomst,geaardheid,religie of welk verschil dan maar ook en daar sta ik ook voor.
Ga zo door zou ik zeggen want sommige mensen hebben echt een plank voor de kop...en jij slaat de spijker op de kop!!!!
Chapeau Peter.
Geplaatst door :Maria 31 oktober 2015 om 18:40
j n j koens - 31/10/2015 02:05
Har Verheyden - 30/10/2015 21:12
Een vliegende vlinder tussen de hemel en weilanden.
Haar hart is met liefde verlicht.
Haar adres is de mensheid.
Haar adres is haar symbool, voor de mensen liefdevol.
God, haar mensen, engelen in liefde en zuiverheid.
Haar bloemen zijn mooi, en niet met anderen te vergelijken.
Alle bloemen zijn mooi en ruiken lekker,
maar die van Swalmen hebben een aparte geur.
Een geur die boven alle bloemen van de hele wereld komt.
Een geur die vloeit liefde, hetzelfde als haar Swalm.
De Swalm, ooh de Swalm, met trots stroomt hij door haar.
Swalmen, ik hield van haar.
Twee dagen daarin te wonen, lijken op twee geweldige jaren.
Dit zeg ik zonder enige twijfel.
De liefde in jullie land, jullie gastvrijheid, mijn lieve mensen.
Maakt van iedere Nederlander een boodschapper in de liefde.
Gedicht door Ayaad Alsiraj, een van de vluchtelingen uit Syrië, die onlangs hier in de sporthal verbleven.
Ik Vind het de moeite waard dit te delen!
Walter Swinnen - 30/10/2015 18:58
A. v.d. Berg - 30/10/2015 12:51
Alsof gelukszoeker een disqualificatie, een scheldwoord is.
Is gelukszoeker niet gewoon een synoniem voor mens? Moet ik me schamen en bang zijn om me de woede van de NVU en AZC-alert op de hals te halen omdat ik geluk zoek? Ik beken het, ja: ook ik. Ik mag kennelijk wel gaan onderduiken...
F. Hannaoui - 30/10/2015 11:54
ronald eveleens - 30/10/2015 11:38
Groet, van de Aalsmeerder in Finland. Groet aan je vrouw ook.
Maar deze keer echt respect, woorden naar mijn hart.
Chapeau Peter!
Helaas hebben ze het niet volledig geplaatst.
Opvallend is dat ik regelmatig door JONGEREN hoor klagen over het geld dat naar asielzoekers gaat en onze ouderen (onder welke categorie ik ook val) er steeds bekaaider afkomen.
Let wel, sommige ouderen hebben het gewoon echt slecht en die zouden geholpen moeten worden.
Maar voor het gros valt het best mee.
Ik denk dat de ouderen van nu al behoorlijk inleveren t.o.v. vóór de crisis, wat dus niets te maken heeft met de komst van de asielzoekers .
Maar, het gekke is dat je hùn er haast niet over hoort.
Hoe dat komt? Nou, we komen uit een tijd dat we in oorlog waren òf nèt daarna.
Wij, zouden recht van spreken hebben als het om oordelen over het aantal asielzoekers gaat.
Want we waren heel wat ellende gewend .
De meesten zijn opgegroeid in karigheid omdat alles na de oorlog weer moest worden opgebouwd en geld er natuurlijk niet veel was voor ons.
Ja, de grote jongens hebben toen hun slag geslagen en dàt doen er een aantal nog steeds.
De arbeidende klassen heeft toen het werk gedaan onder zware omstandigheden.
We hebben dus steeds groei meegemaakt. Voor ons was het vaak hard werken tegen weinig inkomsten, maar we hadden een dak boven ons hoofd, te eten en vooral we waren veilig.
Drie zaken waar volgens mij iedereen, waar ook ter wereld, recht op zou moeten hebben.
Langzaam aan werd het beter, er kwamen auto's die wij ons (vaak ook maar nèt) ook konden permitteren, we konden een keer (simpel) op vakantie.
Ja, we konden zelfs vanuit de stad naar vakantiekolonies aan zee om aan te sterken. (Wie zegt het "Bio Vakantieoord" nog wat?)
Het was voor velen sappelen, maar langzaam werd het beter.
Maar er was óók SOLIDARITEIT!
We hebben mensen uit Zuid Europa zoals bv. Hongarije, 200.000 (!!!!)gewoon opgenomen!
We zeurden niet dat we het daardoor wat minder goed zouden hebben.
Zij hadden hulp nodig en wij hadden (in vergelijking met de oorlog en vlak erna) veel.
Natuurlijk zijn er toen ook fouten gemaakt en zijn sommigen ook toen niet goed geïntegreerd.
We haalden onze neus op voor een bepaald soort werk en haalden mensen uit Noord Afrika binnen, want zij wilden dat werk wèl doen.
Maar... Zulk verzet als nu tegen mensen in nood, was er toen niet.
Er was niet het zg. onderbuikgevoel!
Er was niet het ophitsen, wat er nu gebeurt.
Afschuwelijk, hoe sommige mensen nu reageren!
Zo werd er in de jaren dertig en veertig gereageerd op de joden, door bepaalde groepen.
EN iedereen weet hoe dat verder is gegaan. Dat wil je toch in deze tijd niet meer.
Er waren feiten die genoemd werden en men probeerde dáár wat aan te doen, want natuurlijk ging toen ook niet alles goed.
We werden niet opgehitst tegen een bepaalde groep.
We waren moe van het "zig heil" gedoe en het ZAT!
Mensen waren in nood, en die moeste geholpen worden. En dat deden we met alle fouten erbij.
IK hoop nooit in de situatie te komen, zoals de vluchtelingen uit Eritrea en Syrië nu meemaken en onze ouders toen!
Oorlog en daarom VLUCHTEN uit je eigen land om je gezin in veiligheid te brengen en te redden!!
En als het dan toch zo is, dat ik opgevangen wordt door een andere groep mensen die me niet naar het leven staat, omdat ik een andere kleur, een ander geloof heb, tot een andere groep behoor. of het idee hebben dat ik hun baan inpik.
En dat ik daar met mijn kinderen en kleinkinderen de veiligheid vind. ZONDER DE HAAT DIE ER NU ongenuanceerd GEPREEKT WORDT.
Mensen moeten zich eens voorstellen, hoe het is als ze zelf bejegend worden op de manier die ze nu zelf doen naar deze asielzoekers.
En ja........................Ik heb ook mijn zorgen over hoe het verder moet.
Laat duidelijk merken dat de asielzoekers moeten oprotten.
Wij hebben hier alle rechten en die willen zij ondermijnen.
Waar hebben we recht op? ????
Omdat wij TOEVALLIG hier geboren zijn en ons leven redelijk goed kunnen leven????
Dat is geen enkele verdienste van ons zelf! We hebben al zo'n gruwelijk geluk gehad!
Dus echt, MATIG je houding wat en wees gelukkig met je geluk hier!!!
John Dubbelboer - 30/10/2015 07:50
Nog tot in het begin van de 21-ste eeuw werd Europa verscheurd door twisten tussen Protestanten en Katholieken. In de Middeleeuwen had de islamitische wereld een voorsprong genomen op Europa die ze niet meer prijsgaf. Kunst en wetenschap bloeiden in de Arabische wereld en het leven was, ook economisch, een paradijsje. Ondertussen slachtten in het duistere Europa de Protestanten en Katholieken elkaar af, met name in grensgebieden zoals Nederland. De Protestanten dreigden het onderspit te delven, al waren dat zelf bepaald geen lieverdjes. Katholieken vluchtten dus ook. Sommige Nederlanders vluchtten naar Engeland. Engelandvaarders werden ze genoemd. Anderen vluchtten naar het stabiele en rijke Midden Oosten. Hier zat niemand te wachten op deze Christenen Engelandvaarders zochten tenminste nog opvang in de eigen regio en dat was wel de bedoeling, Men vreesde in het Midden-Oosten dat deze overwegend uit jonge mannen bestaande stroom het weefsel van de islamitische samenleving zou verstoren. Er waren wel opvangcentra maar soms ging de strijd tussen Katholieken en Protestanten in die centra gewoon door.
Velen waren van mening dat de Arabische wereld geen overloopgebied kon zijn voor vechtende Christenen maar er waren gelukkig ook tegengeluiden. Mensen in nood moesten geholpen worden. Men stak de handen uit de mouwen en gaf geld. Ontroerende medemenselijkheid. Maar je had ook die narcistische types die graag voortdurend in beeld wilden blijven en met een moralistisch sentimenteel verhaal anderen aan de schandpaal nagelden en zelfs, als hautaine kosmopoliet, zich grievend uitlieten over de vastgeroeste eetgewoonten van de Arabische tokkie die zelf niet wilde begrijpen dat die Nederlandse vluchtelingen bleven vragen naar pindakaas en hagelslag.
Het is buitengewoon spijtig dat we nooit het beeld zullen zien van een deftige inspreker uit het Haagse Benoordenhout. De VVD heeft immers weten te verhinderen dat daar, in de zeer geschikte Julianakazerne, een azc komt (Telegraaf 10 oktober 2015). De bewoners van het Benoordenhout zullen Peter R de Vries op handen dragen: de kleine dorpjes in de provincie moeten zich een beetje koest houden en gewillig de vluchtelingen opvangen. Wie denken ze wel niet dat ze zijn? Bedankt Peter!
Chris Kempen - 29/10/2015 21:11
Maar deze keer echt respect, woorden naar mijn hart.
Chapeau Peter!
