'Racisme los je niet op met wit privilege'
In opinie door Jerry King Luther Afriyie op 24-04-2017 | 09:22
Door Jerry King Luther Afriyie
In 2009 spraken de Verenigde Naties af om in 2011 een jaar lang aan de positie van de mensen van Afrikaanse afkomst te werken en die waar nodig te verbeteren.
Toen het eenmaal zover was, gaven veel landen niet thuis. In 2013 was er nul vooruitgang geboekt. Als antwoord hierop hebben de VN, onder druk van grassroots-organisaties en dappere mensen zoals Barryl Biekman, 2015 tot met 2024 uitgeroepen tot het Decennium voor mensen van Afrikaanse afkomst. De VN-landen krijgen zo meer tijd om zich menselijk op te stellen richting mensen van Afrikaanse komaf.
Verrassend? Nee. Pijnlijk? Ja!
Dit jaar is het tweede jaar van het VN-decennium. In Nederland hebben tien organisaties geld gekregen om een bijdrage te leveren om de doelen van het Decennium te realiseren.
Van die tien organisaties zijn er acht wit. Verrassend? Nee! Pijnlijk? Ja! Het is net als wanneer je jarig bent en iemand anders je cadeaus uitpakt en je taart opeet. Het VN-decennium is voor zwarte mensen. Zwarte mensen moeten de ruimte krijgen om uit de as van slavernij en kolonialisme te herrijzen.
Die ruimte moet komen van de Nederlandse overheid, in de vorm van middelen. En witte organisaties, die altijd voorop staan om onze problemen voor ons op te lossen, moeten een stap terugzetten en ons de ruimte geven om te emanciperen.
Toen er gelobbyd moest worden om het Decennium in het leven te roepen, waren het zwarte organisaties die op de voorgrond stonden. Nu er geoogst wordt, zien wij voornamelijk witte organisaties, met name witte vrouwen, die de handen uitsteken. Wat het mij zegt is het volgende: witte mannen veroorzaken de problemen en witte vrouwen verdienen eraan.
En terwijl dit schouwspel plaatsvindt staan wij, de nakomelingen van de tot slaaf gemaakten en de nakomelingen van het gekoloniseerde Afrika aan de kant toe te kijken.
Het zou niet uit mogen maken wie aan het roer staat, maar als deze werkwijze ons in het verleden iets heeft geleerd, is het dat het probleem zo niet verholpen, maar juist geïntensiveerd wordt. Een diepgeworteld probleem als racisme, dat onderdeel uitmaakt van ons dna, los je niet op met wit privilege.
Zolang witte mensen beter weten wat goed is voor mij, zal ik mij nooit vrij voelen. Zolang mijn intellect, mijn kunnen en mijn emoties er niet toe doen, noch gewaardeerd worden, is elke poging tot emancipatie tevergeefs.
Nu kunnen wij zeggen: maar wat is er mis met witte organisaties die zich sterk willen maken om de positie van mensen van Afrikaanse afkomst te verbeteren? Daar is niets, helemaal niets, mis mee, is mijn antwoord. Ik ben blij met elke hulp die wij kunnen krijgen om het veelkoppige monster genaamd institutioneel racisme te stoppen. Er is genoeg werk aan de winkel voor ons allen, ongeacht afkomst of huidskleur.
Het gaat om de ondoordachte keuzes en de arrogante houding van witte mensen en organisaties om te beslissen over het lot van zwarte mensen, zonder enige aandacht voor hun eigen aandeel in het probleem. De zelf-feliciterende hand, terwijl men geen weet heeft van wat ik allemaal tegen mijn kind moet vertellen voordat hij de voordeur mag verlaten.
Wat hebben al die witte organisaties voor 2013, toen het VN Decennium werd aangekondigd, uit zichzelf voor de zwarte gemeenschappen gedaan? Wat zijn hun posities omtrent Zwarte Piet en het woord neger? Kan ik ze over de zwarte lijdensweg vertellen zonder dat ze roepen: 'Ik zie geen kleur' of over een 'slachtofferrol' beginnen? Zijn zij actief buiten hun werkuren om de positie van zwarte mensen te verbeteren?
Dit zijn belangrijke zaken die ik niet onbenoemd kan laten. Ik had me ertoe kunnen laten verleiden het te hebben over hoe ver we zijn gekomen als nakomelingen van een gedeelde geschiedenis. Toch moet dit mij van het hart. Vooral omdat ik van mening ben dat alles wat wij tijdens het VN-decennium doen, hoe goed wij het ook bedoelen, tevergeefs is, zolang wij onszelf niet dekoloniseren.
Bijna alle antidiscriminatiebureaus hebben een witte directeur en witte medewerkers. Terwijl het land de afgelopen jaren in de ban is van de discussie omtrent institutioneel racisme, zijn deze bureaus nergens te bekennen.
Ik hoor ook de leerkracht niet, die van buitenaf in Zuidoost les komt geven aan zwarte kinderen, wanneer wij het over etnisch profileren in het onderwijs hebben. Ik hoor ook niet de politici die met een duivelse glimlach onze stemmen in hun zak steken, wanneer wij het over herstelbetaling hebben. Iedereen is stil.
Maar als er geld valt te verdienen, is het opeens dringen. Het lijkt erop dat het enige wat je nodig hebt om voor zwarte mensen op te komen, een goede subsidieaanvraag is. En dat doet mij pijn. Want wij zijn meer dan werkgelegenheid. Racisme is niet een 'zwart probleem' dat de witte economie moet boosten. Racisme is een wit probleem, dat slachtoffers maakt onder de zwarte bevolking wereldwijd.
Alle mensen, ongeacht afkomst, huidskleur en religie, die hier een einde aan willen maken, zijn mijn bondgenoot, mijn kameraad. Maar wees gewaarschuwd. Wij zijn niet langer op zoek naar symbolische hulp. Wij willen niet langer wachten, langer aan het lijntje worden houden.
Wij moeten zelf de leiding nemen. Keti Koti! De ketenen zijn verbroken en wij willen meebeslissen. Dit is ook ons land.
Jerry King Luther Afriyie is dichter, blogger en motivational speaker. Hij is onder andere de oprichter van de stichtingen Soul Rebel Movement en Nederland Wordt Beter. Dit artikel verscheen eerder als lezerbrief in Het Parool en is in overleg met de auteur ook op Republiek Allochtonië geplaatst.
Foto: Facebook Afriye
Meer over racisme op Republiek Allochtonië hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Republiek Allochtonië wordt grotendeels op vrijwillige basis onderhouden. Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over discriminatie, Jerry King Luther Afriyie, racisme, wit privilege.
