Hypocrisie in het integratiedebat (2): vlees
In opinie door Peter Breedveld op 18-04-2011 | 23:03
Tekst: Peter Breedveld
De afgelopen twintig jaar heb ik meerdere pogingen gedaan om vegetariër te worden. Ik heb het een jaar of twee volgehouden om geen vlees te eten – wel vis. Dat gedrag heeft God beloond met een mooie dochter, mijn grootste wens (ik had al twee zoons), en ik heb eens ergens gelezen dat een visdieet bevorderlijk is voor het verwekken van dochters.
Maar de drang naar vlees eten was niet te onderdrukken en langzaamaan begon ik weer te vervallen in dit barbaarse gedrag. Eerst hield ik het bij wild, redenerend dat dit vlees afkomstig is van dieren die tot hun dood vrij in de natuur hebben rondgelopen. Daarna verlaagde ik de drempel nog wat door mezelf ook scharrelvlees toe te staan – die dieren hebben in elk geval niet ondraaglijk geleden. Tegenwoordig maak ik mijn (in vrienden- en familiekring wereldberoemde) bolognesesaus gewoon met rundergehakt van Albert Heijn.
Ik heb altijd een schuldgevoel gehad door het vlees eten. Vooral vanwege de verhalen die ik las en de films die ik zag over de bio-industrie. Dieren die onder vreselijke omstandigheden in recordtempo worden opgepompt tot kiloknallers, in krappe hokken, onverdoofd gecastreerd, bij elkaar gedreven in veewagens, de doodsangst, de hel van het abattoir.
De laatste jaren haal ik af en toe vlees bij de islamitische slager. Dat doe ik met aanzienlijk minder schuldgevoel, omdat halal (en koosjer) slachten een stuk diervriendelijker is, mits goed gedaan (prutsers heb je in elk branche, helaas). Door het doorsnijden van de hals valt in één keer de bloeddruk in de hersenen weg, en daarmee het bewustzijn. In die opvatting word ik trouwens bevestigd door de voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Dierkundige Vereniging.
Het aangekondigde verbod op onverdoofd ritueel slachten uit diervriendelijke overwegingen vind ik daarom, behalve hypocriet, ook tergend dom.
Ik ben sowieso allergisch voor Nederlandse dierenvrienden die een boel lawaai maken over andermans dieronvriendelijkheid. Elke zomer is er bijvoorbeeld weer het traditionele gejammer over het stierenvechten in Spanje. Hoe dúrf je, vanuit een land waar jaarlijks twintig miljoen varkens onder afschuwelijke omstandigheden worden gefokt en geslacht, met je belerende vingertje te wijzen naar een ander land? Maak eerst maar eens korte metten met de eigen bio-industrie, en kijk dan of je nog pit hebt je met andermans zonden te bemoeien.
Ook bij het gezeur over ritueel slachten gaat het uiteraard om De Ander, die zijn leven moet beteren. Het is een cliché, maar daarom niet minder waar: terwijl de kiloknaller onlosmakelijk deel blijft uit maken van de meeste Nederlandse huisgezinnen, moesten we ons maar niet te druk maken om het lijden van een paar schapen bij de joodse en islamitische slager.
Toevallig dook er van de week een serie foto’s op waarin het begin van de Jodenvervolging in Amsterdam is vastgelegd. Op een deel is het eerste naziproces te zien tegen drie joden die het net ingestelde verbod op ritueel slachten hadden overtreden. Deze godwin zal me wel weer erg kwalijk genomen worden, maar de overeenkomst is toch treffend: twee nieuwe xenofobe regeringen, de een in 1941, de ander in 2011, die als één van de eerste hete hangijzers het rituele slachten aanpakken.
Overigens las ik in De Pers dat de voorzitter van de halalkeurmerkorganisatie Halal International Control nu al overweegt om illegaal te gaan slachten. Ook wil hij moslimlanden oproepen Nederland te boycotten. Want wat wil het geval? Nederland exporteert veel vee naar moslimlanden waar dat vee – jawel – halal wordt geslacht. En ik durf er wel een wedje op te leggen dat het daarbij om een veelvoud gaat van het aantal dieren dat in Nederland zelf ritueel aan zijn einde komt. Als het de regering dus menens is, verbiedt ze ook de export van dieren naar moslimlanden.
Ik heb begrepen dat orthodoxe joden hierdoor worden gedwongen tot een bestaan als vegetariër. Ik zou me niet eens verzetten tegen een algeheel verbod op vlees eten. Denk ik. Ritueel slachten is wreed en barbaars, maar dat is het doden van dieren voor consumptie altijd. Als het onze regering echt om diervriendelijkheid gaat, moet ze die grootschalig aanpakken. Als we alleen van joden en moslims diervriendelijkheid gaan eisen, is dat gewoon een vorm van Apartheid.
Peter Breedveld is hoofdredacteur van het weblog Frontaal Naakt. Daar is dit artikel eerder verschenen. Peter zoekt een imam en een rabbijn voor zijn op te zetten illegale slachterij. Goede verdiensten! Stuur uw sollicitatie naar leesfrontaalnaakt@gmail.com
Dit artikel is een onderdeel van een nieuwe serie getiteld hypocrisie in het integratiedebat. Heeft u voorbeelden van hypocrisie in het integratiedebat? Mail ze naar info@republiekallochtonie.nl . U kunt ook een column of artikel schrijven en mailen. Zie ook:
deel 1: de schietpartij in Alphen
Meer blogs over ritueel slachten hier
Meer over frontaal naakt, hypocrisie, joden, moslims, peter breedveld, ritueel slachten, vlees.
