Homohaat
In opinie door Red op 12-03-2015 | 09:42
'Red' is moeder en oma, maakt zich zorgen over homohaat en stuurde onderstaande ingezonden brief.
Hallo,
Ik wil me graag eens uiten over iets heel anders. Namelijk het soort haat waar nauwelijks over gesproken wordt: homohaat.
Het gaat over mijn dochter. Een schat van een meid. Absoluut niet provocerend naar wie dan ook. Zij is geboren in '66 en Nederland was wat betreft het homogebeuren net toe aan het ontwikkelen van begrip voor deze mensen. Zelf ben ik geboren in '46 en hoewel het begrip zich nog zeker moest ontwikkelen, heb ik nooit meegemaakt of er van gehoord dat er een homo was aangevallen of uitgescholden. Dat gebeurde gewoon weg niet.
Met mijn dochter ging het zo. Een jongensachtig meisje wat graag een jongen had willen zijn. Ze voelde zich niet thuis in de rol die haar werd opgelegd. Niet door mij. Ik was heel benieuwd naar mijn dochter en stond haar niet in de weg. Broekjes in plaats van rokjes en haar haar kort geknipt, waarom niet.
Toen zij ging puberen keek ik toe en duwde haar geen richting op. Ik was blij dat Nederland er aan toe was om mensen vrijheid te geven in hun ontwikkeling en zijn. Ik vond dat zij in een goede tijd was geboren.
Vanaf begin jaren 70 werd ik er me er bewust van dat er steeds meer mensen uit andere landen naar Nederland kwamen om hier te komen werken. Mijn ervaring met deze mensen was goed. Ze kwamen op mij over als heel correct, hoewel ik vond dat dat niet altijd van 2 kanten kwam. Nederland moest ook hier aan wennen.
Op de school van mijn jongste dochter zaten ook veel kinderen waarvan de ouders uit Marokko en Turkije kwamen. Met de ouders was weinig contact, vooral door de taal. Zeker de moeders werden niet gestimuleerd om de taal te leren, wat eigenlijk heel jammer was. Daardoor was het contact minimaal en zag je ze weinig op school. De kinderen vond ik echt bijzonder. Mooie kinderen, lief, verder niet anders dan Nederlandse kinderen. Wel een aanwinst om er mee in aanraking te komen en elkaar te leren kennen. Ik hielp vaak op school, vandaar.
Wij gingen ook vaak naar de Turkse markt, die ik echt als een enorme aanwinst beschouwde. En ik vond de mensen daar echt aardig en hulpvaardig en ik vond het heerlijk om daar rond te lopen.
Dat was toen, jaren 70 en 80.
Toen mijn kinderen volwassen werden ging ik weer werken en het hield me allemaal niet zo bezig. Je hoorde over discriminatie en natuurlijk vroeg ik me af of dat waar was en wat er gebeurde. Ik begon me er door de jaren heen wel steeds meer in te verdiepen. Nederland dat niet meer het Nederland was waarin ik was geboren. Je zag ook steeds meer religieuze uitingen en dan bedoel ik vooral de hoofddoeken die je steeds vaker zag.
Ik laat iemand graag vrij. En vind ook dat zolang je niemand kwaad doet heeft iedereen daar recht op. Maar mijn gevoel laat zich niet altijd voor de gek houden. In Nederland hebben we een ontwikkeling meegemaakt wat betreft vrouwenrechten en gelijkwaardigheid. En ik vind het dus niet gelijkwaardig als vrouwen zich moeten aanpassen aan mannen, want zo zie ik dat. En zo wordt het ook geuit. Want als je namelijk je haar niet bedekt vraag je om verkrachting. Dat heb ik al te vaak horen uiten. En helaas zijn er talloze voorbeelden van, vooral in landen als Engeland, Zweden, Denemarken en Noorwegen. Wat maakt het uit, de zogenaamde hoeren van Europa, ze vragen er tenslotte om.
Daarbij zie ik ook steeds vaker kinderen hier in Nederland met een hoofddoek lopen. En dan vraag ik me echt af, hoe zit het daar mee. Is het anders ook te verleidelijk voor een man, of wat is de reden hiervan. God heeft prachtige dingen gedaan, oa de mens geschapen. Ik geloof gewoon niet dat het de bedoeling is dat je dat verstopt.
Mijn dochter is een hardwerkende vrouw met een kind. Zij had een Turkse vriend die zij dus als een echte vriend beschouwde en die haar veel leerde. Ik waarschuwde haar dat mannen bepaalde dingen vaak anders zien als vrouwen. Maar ze zei dan, nee, hij weet dat ik lesbisch ben, dit is een echte vriendschap, dus wees nou maar niet bang. Helaas kwamen mijn bange gevoelens uit en werd ze door hem verkracht. En ze raakte in verwachting van haar dochter. Haar dochter is inmiddels volwassen en heeft een eigen woonplek.
Nu, waarom ik deze lange inleiding heb geschreven. Namelijk hoe er met mijn dochter werd en wordt omgegaan. Ze woont in Amsterdam en je zou denken, een vrije stad. Zo was het tenminste vroeger. Als homo was het in deze stad geen probleem om het te zijn. Dat is nu wel even heel anders. Ze is inmiddels al bij 4 verschillende gelegenheden bespuugd en 1 keer zwaar bedreigd. Zonder aanleiding behalve dat ze is zoals ze is, een schat! Welke jongens/mannen dat doen. In elk geval niet van een Nederlandse afkomst, ouders/grootouders. En waarom dat gebeurt is niet echt vreemd. Want als zij naar de moskee gaan en tot in de treure moeten horen hoe Allah over mensen als mijn dochter denkt, dan voelen zij zich in hun recht. Moet zij maar anders zijn, in elk geval niet lesbisch.
En dan denk ik, wanneer gaan mensen begrijpen dat je zo niet met elkaar om kunt gaan. Ik vind het stijlloos, kortzichtig en schofterig. Een excuus is er niet zoals ik het zie. God heeft ons allemaal geschapen en God maakt geen fouten. En iedereen die anders beweert die snapt niet wat God is of Allah (in mijn ogen hetzelfde).
Ik voel me bedreigd vanwege haar. Ik ben bang dat er eens iets heel ergs met haar gaat gebeuren. En met welk recht wordt mij zoiets aangedaan. Naar welke plek op deze wereld kunnen wij gaan waar we in rust en vrede onszelf kunnen zijn.
Is het begrijpelijk wat ik heb geschreven? Als ik hoor over islamofobie dan denk ik aan deze dingen. Ik vind het vreselijk dat mensen elkaar dingen aan doen. Deze wereld zou een paradijs kunnen zijn als wij elkaar vrij kunnen laten in ons zijn.
Doe een ander niet aan wat je niet wilt dat een ander jou aan doet. Simpel maar het zegt het helemaal. Als iedereen zich hier aan zou houden dan waren religies overbodig en woonden we allemaal in een prachtige wereld.
Met vriendelijk groet,
Red (pseudoniem)
Meer over homo-emancipatie op dit blog hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over discriminatie, homo, homo-emancipatie, homohaat, Red.
Reacties
John Dubbelboer - 16/03/2015 20:07
Nu dus opnieuw een hartekreet. Het is een verhaal over de teloorgang van ons goede land en het zegt eigenlijk dat we, gelet op het leed van Red, misschien iets minder over islamvijandigheid zouden moeten gaan praten. Dat lijkt me niet terecht. Er zijn meer dan voldoende opiniesites die de islam en de moslims flink aanpakken. Er zijn ook sites die in de tegengestelde richting duwen.
Verder wordt het verhaal van Red helaas ontsierd door twee zaken.
Onwenselijk is de observatie dat onder mensen van Nederlandse afkomst homovijandigheid niet voorkomt. Natuurlijk is de situatie niet te vergelijken met die van 50 jaar geleden maar laten we zeggen dat Nederlanders zowel racisme als homovijandigheid ook heel goed weten te maskeren.
Voorts is het jammer dat de kritiek op de buitenlanders kennelijk nog niet mogelijk is zonder een intro over “mooie kinderen”. Doe liever zoals je zou doen als je kritiek zou hebben op een Nederlandse groep, bijvoorbeeld op de gereformeerden uit de bible belt. Dan zeg je ook niet dat die zo hartelijk zijn en zulke mooie kindertjes hebben. Echte gelijkwaardigheid dus.
