Hoe kon ik in godsnaam 'die homo's' steunen?
In opinie door Cigdem Yuksel op 14-08-2012 | 12:22
Tekst: Cigdem Yuksel
Ik stond op de Turkse boot. Samen met tachtig Turkse homo’s en lesbiennes voer ik mee door de Amsterdamse grachten in de botenparade van de Gay Pride. Op Facebook hield ik een fotostream bij. Zo wilde ik laten zien dat het oké is om Turks én homo te zijn. Dat schoot bij sommigen in het verkeerde keelgat.
Met open mond las ik de reacties van vrienden in mijn mailbox en op Facebook. Wat had ik in godsnaam te zoeken op de Gay Pride? Wist ik niet dat er in de islam geen plaats was voor homo’s, dat hen in het hiernamaals een zware straf te wachten stond en dat ze niet meer zijn dan Satan’s bondgenoten? Hoe kon ik hen hierin steunen? Dat schrijft Cigdem Yuksel.
Ik hield een fotostream bij op Facebook. Gedurende de botenparade door de grachten maakte ik foto’s en plaatste het op mijn pagina om zo een bijdrage te leveren aan de zichtbaarheid van de Turkse boot, daar ging het immers om.
In Nederland leven naar schatting 20.000 Turkse homo’s, lesbiennes, transgenders en biseksuelen. Geboren in een Turks gezin, opgegroeid met Turkse normen en waarden en zich bewust van het feit dat geloof, eer en nationale trots een belangrijke rol spelen binnen de gemeenschap. De sociale controle is onontkoombaar en de veroordelingen zijn keihard. Zeggen dat je homo bent, betekent kiezen voor jezelf en opofferen wat je hebt. Je familie, je identiteit en je afkomst. Ondanks verschillende initiatieven om de homo-emancipatie onder Turken te bevorderen, is het nooit echt gelukt om dit onderwerp op grote schaal bespreekbaar te maken. Ik vind dat veel Turken een gebrekkig tolerantievermogen hebben. Ze staan à la minute klaar om te oordelen en de ik-ben-een-goede-moslim uit te hangen. Probeer dan nog maar eens te zeggen dat je vindt dat homoseksuelen er ook mogen zijn. Dat je vindt dat zij ook het recht hebben om zichzelf te kunnen zijn.
Turkse vlag
Onder de foto’s van de parade op Facebook ontstond een felle discussie. Natuurlijk was ik blij dat er een gesprek op gang was gekomen. Wat mij wel rillingen bezorgde, was dat sommige Turken mij en alle andere mensen die hun solidariteit betuigden jegens homo´s, eens haarfijn toeschreeuwden dat wij ons bevonden op het pad van de Satan. Waar wij het lef vandaan haalden om ´die ongelovigen´ te steunen? Sommigen voelden pijn bij het zien van de beelden en baden voor ons. Ze hadden medelijden. Waarom eigenlijk? Dan was er ook nog de Turkse vlag waarvan men vond dat we die misbruikte. Blijkbaar mag je niet laten zien dat je Turk en homo bent. Of dat je als Turk solidair en tolerant bent. Dat we met respect zijn omgegaan met dergelijke symbolen weet ik wel zeker. Gelukkig waren er genoeg mensen dat ook zagen en het positief waren over de Turkse boot.
Steun
Ik ergerde me aan de reacties. Het is aan niemand om te oordelen over de ander. Iedereen heeft het recht om er te zijn. Ik moest denken aan het boek van Elif Shafak, Liefde kent veertig regels, waarin de spirituele vriendschap tussen Roemie en de Sjams van Tabriz en de veertig regels van de religie van de liefde worden beschreven. Volgens Roemie en Sjams beleef je het geloof niet op basis van regels, maar op basis van liefde, liefde voor de mens. Wat wijst naar tolerantie, begrip en solidariteit. Het is een zoektocht naar harmonie tussen jezelf en de mensen om je heen, wat begint in je hart. Plotseling besefte ik dat het niet meer dan logisch was dat ik en anderen zo hard werden veroordeeld. Want ik zag het, er was geen liefde. Ze kunnen niet anders. Mijn ergernis ebde weg. Ik besloot niet te reageren. Het was goed zo.
Ik stond op de Turkse boot. Ik stond daar om te laten zien dat ik Turkse homo´s steun. Om te laten zien dat het tijd is voor meer tolerantie en solidariteit. Om verder te kijken dan de regels van de gemeenschap en het geloof. Om te zeggen dat we ruimte moeten maken in onszelf voor de ‘ander’. En daar ben ik trots op.
Cigdem Yuksel is freelance journalist. Ze schrijft onder andere voor Haber en Wereldjournalisten. Dit artikel verscheen eerder op Wereldjournalisten en is in overleg met de auteur ook op Republiek Allochtonië geplaatst.
Lees ook:
Ik heb niks tegen homo's maar....(Zihni Özdil)
Meer artikelen over homoseksualiteit op dit blog hier
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook. Bezoekt u dit blog geregeld? Waardeert u ons werk? U kunt het laten blijken door ons te steunen.
Meer over cigdem yuksel, gay pride, homo, homoseksualiteit, islamdebat, turks.
