Het wantrouwen van de Turkse staat tegenover het Westen
In opinie door Dilan Yesilgöz op 02-03-2013 | 14:55
Tekst: Dilan Yesilgöz
Voor de Turkse overheid lijkt de bescherming van de rechten van Turkse staatsburgers ( en/of moslims) in andere landen hoger op de agenda te staan dan de bescherming van de rechten van de inwoners van Turkije.
De Turkse parlementaire onderzoekscommissie voor de mensenrechten heeft de conclusie getrokken dat de Nederlandse, Belgische en Duitse staten doelbewust Turkse kinderen assimileren (Trouw, 19-02-2013).
Deze parlementaire commissie, opgericht in 1990 in het kader van een mogelijke toetreding van Turkije tot de EU, richt zich met enige regelmaat op vermeende mensenrechtenschennissen in het buitenland. Zo houdt de commissie zich bezig met misstanden o.a. in Iran, Syrië, Israel, Zweden en nu Nederland, België en Duitsland.
De bescherming van de rechten van deze Turkse staatsburgers ( en/of moslims) in andere landen lijkt hoger op de agenda te staan dan de bescherming van de rechten van de inwoners van Turkije. Voor een land dat nog grote problemen op te lossen heeft op het gebied van kinderrechten, homorechten, vrouwenrechten, vrijheid van pers, vrijheid van religie en vrijheid van meningsuiting, is dit, op z'n zachts gezegd, een bijzondere stellingname.
Turkse kinderen zouden in Nederland, en onze buurlanden, om de kleinste redenen ('Een Turkse vader die alleen maar van de trap is gevallen', wordt als casus opgevoerd) weggehaald worden bij hun ouders en puur om assimilatie redenen geplaatst worden bij christelijke en/of homoseksuele pleeggezinnen.
Dit is om te beginnen retoriek passend in koloniale oorlogstijd. De bezetter of kolonist die kinderen gedwongen laat assimileren, zoals dat gebeurd is bij de Aboriginals in Australië of Indianen in De Verenigde Staten. Retoriek dat niet alleen het grote wantrouwen van de huidige Turkse regering tegenover (West) Europa toont, maar ook het gebrek aan besef hoe een democratische rechtstaat daadwerkelijk functioneert.
Turkse onderdanen die in Nederland wonen zijn, hoe de Turkse staat dit wendt of keert, ook Nederlandse staatsburgers. En de rechten van elke Nederlandse staatsburger worden door onze grondwet beschermd, zonder dat daar onderscheid wordt gemaakt naar oorspronkelijke afkomst. Een basisrecht dat in de praktijk helaas nog lang niet alle inwoners van Turkije gegund is. Het is daarom wellicht voor de Turkse overheid lastig voor te stellen dat kinderen niet zomaar of om het minste geringste uit hun leefsituaties gerukt kunnen worden, zonder dat daar heel kritisch naar wordt gekeken en een rechter te pas komt. En dat de Nederlandse staat niet als onderdrukker van de weerloze Turkse onderdanen een verborgen agenda van gedwongen assimilatie kan hebben.
Echter, de analyse van de onderzoekscommissie gaat voorbij aan een nog veel relevanter probleem. Jeugdzorg komt niet zomaar om de hoek kijken bij deze gezinnen. Gevallen van huiselijk geweld, eergeweld, gedwongen uithuwelijking, psychiatrie, verslaving, incest, het opsluiten van meisjes; waarom horen we de commissie niet over deze misstanden?
Daar zouden de kinderen in kwestie wel eens veel meer baat bij kunnen hebben.
Dilan Yesilgöz is redactrice van Republiek Allochtonië. Dit artikel verscheen eerder in Trouw. Meer artikelen van Dilan op Republiek Allochtonië hier
Meer over dilan yesilgöz, mensenrechten, turkije.
Reacties
Jan Beerenhout azn - 04/03/2013 12:55
Ovetrigens stelde de Turkse Ambassadeur in Nederland, tijdens de zaterdag l.l. in Zwiolle gehouden Grote OPvdA Conferentie over het Midden-Oosten, waar o.a. Turklije's positioneriung in die regio ter sprake kwam, vast dat 'Turken die zo'n n 50 jaar geleden als gastarbeider naar Nederland kwamen, geen Turk meer zijn.
