De ontjoodsing van Pamela Geller
In opinie door Daphne Meijer op 19-02-2012 | 17:41
Tekst: Daphne Meijer
Als een jood doneert aan onverschillig welke partij die niet de PVV is, is-ie gewoon fijn bezig. Anderen kunnen het niet eens zijn met de keuze, maar respecteren die wel.
Als een jood openlijk doneert aan de PVV, is er sprake van joods onbehagen over wat de buitenwereld mogelijk zal percipiëren als het werk van een joodse lobby. Dat schrijft Daphne Meijer.
Stel dat er morgen in chocoladeletters op de voorpagina van de Telegraaf zou staan: Joden actief in GroenLinks en de SP. Dan zouden de meeste lezers zich waarschijnlijk voornamelijk afvragen wat het nieuwsfeit is. Joden zijn actief in GroenLinks en de SP, ja, net zoals in andere partijen. Bij de ene partij ligt dat gezien de geschiedenis wat meer voor de hand dan bij de andere (de kop: ”Joden actief in SGP” behoeft wellicht enige uitleg) maar in z’n algemeenheid is er weinig reuring te verwachten bij de mededeling dat de politieke partijen actieve leden hebben uit de joodse gemeenschap.
Dat joden actief zijn in GroenLinks en in de SP is dus geen nieuws, en zo’n krantenkop zal bij de meeste joden de sappen niet sneller laten stromen. Net zo min als bij de meeste GroenLinksers of SP’ers. Want die weten dat in hun partij allerlei verschillende personen rondlopen.
Ik maak een gedachtensprong.
Waarom vinden veel joden het dan ingewikkeld dat Geert Wilders met joden wordt geassocieerd? Zelfs tot het punt dat men het misschien zelfs antisemitisch vindt om te suggereren dat Geert en zijn beweging steun ontvangen uit joodse kring, in Nederland en elders?
Ik kom hierop door de discussie in het radioprogramma Joods op zondag van eerder vanavond. Hier is de link.
Ik denk nu hardop, en ben benieuwd wat anderen denken. Ik ontdek een spraakverwarring, naar aanleiding van het feit dat een ingezonden brievenschrijver iets zegt over de joodse lobby en de PVV.
Dat iemand joods is, en actief is bij de Amerikaanse Democraten, de Parti Socialiste, , de Beierse CSU, de Tories, D66 of desnoods Sinn Fein, dat is okee. Dat mag allemaal. Sinn Fein is misschien een beetje eigenaardig, maar goed, misschien is er een jood in County Antrim die SF steunt. De meeste joden kunnen ook uitleggen hoe het jodendom, met zijn ethische tradities, op de een of andere manier zwaluwstaart met hun partijkeuze. Dat de partijkeuze dus in feite voortkomt uit iemands joodse identiteit. Nu is identiteit altijd een mix van diverse elementen, waarbij het jodendom één element in de blender is, maar het is meestal wel terug te volgen. Voor mij zijn dat vrijheid, gelijkheid, Tikkun Olam, sociale rechtvaardigheid, duurzaamheid, heelheid van de schepping, verantwoordelijkheid voor de volgende generaties, vredelievendheid, geweldloosheid bla bla etc. Allemaal saai en braaf, ik geef het toe.
Dan ligt GL natuurlijk voor de hand, en de partijkeuze komt dan ook voort uit twee belangrijke vormende principes in mijn leven: mijn eigen opvoeding door mijn ouders, en de meer algemene principes van het jodendom.
Geld
Partijleden hebben nog al eens de neiging om contributie te betalen. Zelf betaal ik – full disclosure – tien euro per maand aan de Vereniging GroenLinks in Utrecht. Als ik meer geld had, zou ik meer betalen. Als ik multimiljonair was, zou ik grote bedragen doneren. Dat doe ik nu niet, want ik ben dus geen multimiljonair.
Dat er ook joden zijn die voor de PVV kiezen, in binnen- en buitenland, maakt andere joden ongemakkelijk. Hier cirkelden we tijdens het radioprogramma omheen. Iemand die zich onder die paraplu schaart, doet dat niet uit joodse overwegingen, lijkt het wel, maar doet dat uit andere motieven. Uit een – al dan niet gerechtvaardigde – angst voor het islamitische gevaar. Zeggen dat er joden bij de PVV zitten, of zich aangetrokken voelen, of geld doneren, is bijna een antisemitische handeling. Er rust een taboe in joodse kring op zeggen dat er misschien joden bestaan die geld geven aan de PVV. Want dat geld, en die geldelijke transactie, zijn referenties aan de joodse lobby. En die referentie heeft zijn wortels in een heel oud antisemitisch vooroordeel, namelijk dat joden met geld macht willen kopen. En dat vooroordeel voeden, dat wil niemand.
Deze week stond in het Parool een lang ingezonden stuk over Geert Wilders en de PVV, waarvan de auteur stelde dat Wilders werd gestuurd door de Joodse lobby in Amerika en de pro-Israël lobby in Nederland. Dat stuk viel verkeerd bij de programmamakers van Joods op Zondag, want dat mag je niet zeggen, want dan ben je een antisemiet, en als je joods bent en dat zegt, maak je risjes. (Geef je aanleiding.) Pamela Geller, Daniel Pipes en David Horowitz zijn echter toch echt joden en zij geven geld aan de PVV. Daar kan ik niets aan veranderen.
Stel nu dat al mijn joodse vrienden lid zouden worden van GroenLinks en geld zouden storten in de partijkas. Zou er dan sprake zijn van een joodse lobby in GroenLinks? Zouden wij met zijn allen macht aan het kopen zijn in de partij?
Ik denk dat de meeste lezers deze vraag met nee beantwoorden. Omdat GL een partij is met democratische structuren, waar je niet met geld dingen zo eenvoudig kunt beïnvloeden.
Als een jood doneert aan onverschillig welke partij die niet de PVV is, is-ie gewoon fijn bezig. Anderen kunnen het niet eens zijn met de keuze, maar respecteren die wel.
Als een jood openlijk doneert aan de PVV, is er sprake van joods onbehagen over wat de buitenwereld mogelijk zal percipiëren als het werk van een joodse lobby. Als betaalpolitiek, zoals je ook betaal-tv hebt.
Geert
Heeft dat misschien iets met de houding van Geert en van de PVV te maken? De manier waarop men in PVV-kringen spreekt over Israël en de joods-christelijke traditie? Klinkt er iets serviels in door, dat opgepikt wordt door kritische oren? Klinkt er iets door van ‘wij zijn te koop, wie maakt ons los’? Dat men de meest biedende zal volgen, en toevallig zijn dit nu wellicht enkele ultra-rechtse Amerikanen die misschien een joodse achtergrond hebben, evangelische christenen en anderen uit de lunatic fringe van de pro-Israël wereld? Hengelt de PVV naar joodse goedkeuring? En naar joods geld? En maakt het feit dat anderen dat kennelijk opvalt, ons ongemakkelijk?
Lobby
Is het het feit dat de joodse lobby bestaat, in de Verenigde Staten, (ik spreek zelf liever van pro-Israël lobby) dat zo onprettig is? Het bestaan van AIPAC en JStreet kan moeilijk worden ontkend. Of gaat het, zoals wel vaker, uiteindelijk over de joodse positie in de Nederlandse samenleving?
De man die de brief inzond in het Parool, tapte inderdaad uit een oud vaatje over de joodse lobby. Dat komt deels door de Nederlandse onwetendheid over hoe lobbygroepen in het algemeen werken, zoals Bernard Hammelburg terecht opmerkte in de uitzending. Terwijl we in Nederland en in de VS, en ook elders, heel sterke wapen-, olie-, landbouw- en rooms-katholieke lobby’s hebben, en lobby’s van speelgoedfabrikanten, sigarettenverkopers, stukadoors, woningcorporaties, bijzondere scholen, vegetariërs en sprekers van de Overijsselse dialecten.
Ligt het aan ons omdat we geen risjes willen maken, ligt het aan de PVV, of ligt het aan de Nederlanders die op zoek zijn naar het joodse complot? Zijn de Nederlanders op zoek naar een bevestiging van een bijna atavistisch antisemitisch vooroordeel? Of vrézen wij dat de Nederlanders op zoek zijn naar die bevestiging en zit dat uiteindelijk toch vooral in ons eigen hoofd?
Holland
Nederlanders zouden een cursusje hoe werken lobbygroepen absoluut kunnen gebruiken. Maar ik denk dat het beeld deels aan de PVV zelf ligt, die koketteert met het jodendom, met Israël en met het joods-christelijke cultuurgoed. De beweging refereert aan bepaalde interpretaties van het jodendom: een ultranationalistische en gewelddadige ideologie met een sterk vijandbeeld.
En ik denk dat we ook onder ogen moeten zien dat er inderdaad zoiets bestaat als een jood die deze interpretatie aantrekkelijk vindt, en die dus zijn Wilders-sympathie ontleent aan zijn jodendom.
De meeste Nederlandse joden leven volgens een andere interpretatie en willen hier weinig mee te maken hebben. Daarom doen we met de Wilders-joden exact wat we zo vaak met onwelgevallig nieuws uit Israël doen. We schieten in de ontkenning. Het mag en kan niet waar zijn, dus krijgt het nieuws een make-over. We smeren een laagje glazuur over de werkelijkheid en vegen het feit dat de Wilders-joden joden zijn onder tafel. We maken er strijders tegen het islamitische gevaar van die toevallig ergens ook nog joden zijn. Zo ontjoodsen we Pamela Geller en de rest van de hele reut, en hopen we zo de discussie over de lobby te kunnen stoppen.
Daphne Meijer is journaliste en blogger op kandigol.wordpress.com. Dit stuk verscheen eerder op haar blog en is in overleg met Daphne ook op Republiek Allochtonie geplaatst. Ze schreef eerder op Republiek Allochtonië over ritueel slachten, zie hier
Meer over daphne meijer, joden, joodse lobby, pamela geller, pvv.
