Meten met twee maten
In opinie door Brahim op 13-03-2018 | 20:43
De discussie over de tweet van NIDA maakte weer eens duidelijk hoezeer er in Nederland met twee maten gemeten wordt. Stop daarmee en kies voor een consequente toepassing van de vrijheid van meningsuiting of kies voor een vergelijkbare compassie met verschillende minderheidsgroepen als joden en moslims.
Partij X en Partij Y
Stel je voor: partij X doet mee aan de verkiezingen. In het verkiezingsprogramma schrijft partij X dat ze Nederland wil ontjoden, geen immigranten meer wil uit Israel, synagogen en joodse scholen wil sluiten en de Talmoed en Tenach wil verbieden. Partij X beschouwt het jodendom als een fascistische ideologie, ontvangt geld van antisemitische geldschieters uit het buitenland en de partijleider, en tevens het enig lid van de partij, onderhoudt warme contacten met racisten en antisemieten in het buitenland. Nederland zou op zijn kop staan, en terecht, zeker wanneer deze partij de tweede partij van het land zou zijn en in 30 gemeenten zou deelnemen aan de verkiezingen.
Stel je voor: partij Y doet mee aan de verkiezingen. Ook de leider van deze partij wil geen immigratie meer uit Israel en geen nieuwe synagogen of joodse scholen. De partijleider van deze partij Y waarschuwt verder voor vermenging met joden, spreekt geregeld met bekende jodenhaters, retweet hun uitspraken, spreekt op extreemrechtse bijeenkomsten en houdt lange tijd een partijlid de hand boven het hoofd die beweert dat joden dommer zijn.
Geen partij in het land zou overwegen met partij X of partij Y samen te werken. Een demonstratie tegen beide partijen zou onomstreden zijn en het aantal kiezers dat op deze partijen zou stemmen zou beperkt blijven. En terecht.
De rauwe werkelijkheid
Hoe anders is de werkelijkheid waarin partij X de PVV heet, partij Y Forum voor Democratie en waarin niet ‘joden’ maar ‘moslims’ het land volgens deze partijen niet meer in mogen en het recht ontzegd wordt op (meer) gebedshuizen, eigen scholen en een heilig boek.
In deze rauwe werkelijkheid zijn er partijen die een gedoogkabinet met de PVV konden vormen, die samenwerking met PVV, FvD niet uitsluiten en een demonstratie tegen deze partijen criminaliseren. Bovendien zijn er veel Nederlanders die overwegen op deze partijen te stemmen.
In deze werkelijkheid worden er dagelijks uitspraken over moslims gedaan die we accepteren onder het mom van vrijheid van meningsuiting, maar die niet door de beugel kunnen wanneer dezelfde uitspraken over joden zouden worden gedaan. Het vergelijken van de islam of de Koran met het fascisme, moslims reduceren tot natuurrampen (tsunami, stortvloed), ongedierte en parasieten (rifratten en kakkerlakken), ziekten (kanker) of extremisten (nazis) zijn aan de orde van de dag. Het moet allemaal kunnen in het kader van de vrijheid van meningsuiting en moslims die klagen moeten niet zeuren. ‘Gekwetst worden is een keuze”, zei de Amsterdamse lijsttrekker van Forum voor democratie die “kwetst om een punt te maken”.
Terwijl moslims al vele jaren worden beschreven als ‘een vijfde colonne’ en islamitische Nederlanders er bijna dagelijks van worden verdacht dat ze worden aangestuurd door een woud aan vermeende Lange Armen uit Ankara of Rabat, worden een BIJ1 aanhanger en Öztürk (DENK) naar aanleiding van de laatste monitor antisemitisme voor antisemiet uitgemaakt omdat ze het wagen te spreken over respectievelijk ‘de joodse lobby’ en de Lange Arm uit Israel.
Meten met twee maten
Er wordt in Nederland met twee maten gemeten en dat is al vele jaren het geval.
Historisch is het voorbeeld van het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) dat in 2004 zelf werd beschuldigd van discriminatie door het Landelijk Bureau Racismebestrijding (LBR) nadat de site Maghrebonline.nl een klacht had ingediend.
Mohamed Elmakkaoui, de beheerder van deze website diende een klacht in bij het MDI over teksten op de website Volkomenkut.com, waaronder: 'Als alle moslims nou eens dood neer zouden vallen, hadden we gelijk vrede op de wereld en waren bijna alle problemen opgelost.' En: 'Dat soort volk mag regelrecht aan het gas'.
Het MDI oordeelde dat het strafrecht 'niet van toepassing was op deze situatie'. Toen Elmakkaoui bij wijze van experiment precies dezelfde tekst op zijn site zette, maar het woordje ‘moslims’ door ‘joden’ verving, kreeg hij snel daarna een waarschuwing van het MDI dat deze strafbare tekst onmiddellijk moest worden verwijderd.
De tweet van NIDA
De afgelopen dagen was er ophef over een provocatieve tweet van NIDA uit 2014. Omdat NIDA geen afstand van deze tweet wilde doen, viel de Rotterdamse linkse coalitie. Het ging om de volgende tweet:
Ik vind het persoonlijk geen gepaste vergelijking. Maar, in het kader van de vrijheid van meningsuiting mag het.
Nourdin el Ouali (NIDA) benadrukte gisteren dat het bewust een provocatieve tweet was, met niet voor niets de hashtag #vrijheidvanmeningsuiting en hij verwees naar de context. Wat was die context?
Context
1. Operation Protective Edge in Gaza en IS
De context was in die maand de operatie Protective Edge van het Israelisch leger , waarbij aan Palestijnse zijde meer dan 2100 doden, grotendeels burgers vielen en bijna 11.000 Palestijnen gewond raakten. Het was ook de zomer waarin terreurbeweging IS een kalifaat uitriep, religieuze minderheden (christenen, Jezidi’s), maar ook vele soennieten en shi’iten op grote schaal werden afgeslacht, vrouwen werden verkracht of tot slaaf gemaakt en miljoenen Irakezen en Syriers op de vlucht sloegen.
2. Moslims moeten afstand nemen
Het was de zomer waarin moslims om de haverklap gevraagd werden van het terroristisch geweld van IS. Ter vergelijking: wanneer je Nederlandse joden zou vragen afstand te nemen van het gedrag van Israel, zou dit volgens de vorige week door Amsterdamse partijen omarmde definitie van de IHRA als antisemitisch geclassificeerd worden.
3. Nico G.
Het was het najaar waarin Politieagent Nico G., docent bij regio Rotterdam-Rijnmond, op Facebook schreef: Ik ben helemaal klaar met die k islamieten. Ik hoop dat ze zeer snel een langzame pijnlijke dood sterven. Oftewel dood aan de islam! De verdachte werd in de reguliere pers niet met name genoemd, of alleen bij voornaam. Op GeenStijl werd de verdachte zelfs min of meer verdedigd. De politie liet weten de uitspraken van de medewerker te betreuren en de kwestie voor te leggen aan het OM. De enige politicus die zich druk maakte over de uitspraak was Ahmed Marcouch.
4. Yasmine Haifi
Nou zijn er wel vaker gevallen als Nico G, maar het werd relevant omdat in dezelfde maand ambtenaar Yasmine Haifi luidruchtig en publiekelijk aan de schandpaal werd genageld nadat ze had beweerd dat ISIS ‘een project van zionisten’ is naar aanleiding van een hoax die in die tijd op sociale media rond ging. Publicisten en politici, waaronder de ministers Asscher en Opstelten nagelden Haifa publiekelijk aan de schandpaal. Ze werd IS-ambtenaar genoemd, ontving verschillende doodsbedreigingen en werd direct geschorst.
Er waren ook mensen die het voor haar opnamen en wezen op de vrijheid van meningsuiting. In 2015 oordeelde de Adviescommissie Grondrechten en Functie-uitoefening Ambtenaren (AGFA) al dat Haifi veel te hard gestrafd werd en in 2017 oordeelden rechters dat haar uitspraak onder de vrijheid van meningsuiting van ambtenaren valt en dat Haifi recht heeft op een nader te bepalen schadevergoeding. Hier meer
Dat was de context waarin de provocatieve tweet van NIDA gezien moet worden. Je kunt dan nog steeds oordelen dat de tweet van NIDA ‘verwerpelijk’ en ‘antisemitisch’ was, maar wat vind je dan van deze tweets van de Amsterdamse FvD-lijsttrekker Annabel Nanninga?
Zelf schrijft Nanninga over deze tweets nu: "Hard, cynisch, misschien soms smakeloos in de ogen van anderen. Maar nooit vanuit een ideologisch onfrisse overtuiging. Een blind paard ziet het sarcasme in deze provocatieve twitterberichtjes, alleen een kwaadaardig paard wil er Jodenhaat in zien."
Het kost me wat moeite, en ik vind FvD een weinig frisse club, maar ik wil best geloven dat Nanninga ondanks deze provocatieve tweets, geen Jodenhater is. Zo vind ik ook NIDA, ondanks deze provocatieve tweet over Israel, geen jodenhaters.
Tot slot
Moet alles dan maar gezegd kunnen worden?
Ik ben in eerste instantie 'ja' te zeggen. Kies voor een ruime interpretatie van de vrijheid van meningsuiting. Alle landen, religies en ideologieen moeten in alle vrijheid bekritiseert kunnen worden. En dat kan heel stevig, maar, doe het dan wel consequent: wanneer we over de Lange Arm van Turkije mogen spreken, waarom dan niet over de Lange Arm van Israel?
De staat Israel mag dan democratischer zijn dan de meeste andere landen in die regio, het land bezet al jaren illegaal land, moedigt de bouw van nieuwe illegale nederzettingen aan, lapt resoluties van de VN aan haar laars, schendt mensenrechten op grote schaal, heeft de bewegingsvrijheid van Palestijnen sterk aan banden gelegd, houdt honderden Palestijnen zonder proces gevangen en heeft vele duizenden onschuldige doden op zijn conto staan.
Je kunt ook met goede redenen pleiten voor meer compassie. Na een historisch ongeeevenaarde holocaust is er in Wet-Europa nog maar een kleine joodse gemeenschap over. Joden in Nederland moeten zich vrij en veilig kunnen voelen en zonder angst kunnen leven. Door oplaaiend antisemitisme, aanslagen in bijvoorbeeld Parijs, Brussel en Kopenhagen, maar ook geweld tegen joodse bezittingen in Nederland, voelen veel joden zich met redenen de laatste jaren meer bedreigd. Ze zien ook dat antisemitisme soms verpakt wordt als anti-zionisme. Dat zie ik ook. En ik snap dat dat kwetst.
Er is voldoende aanleiding om zeer stevige kritiek te hebben op de staat Israel of het Israelisch beleid, maar breng hierbij wel de beschaving op om zorgvuldig te formuleren om joodse Nederlanders niet moedwillig te kwetsen.
Maar, ook dan: probeer dan zo consequent mogelijk te zijn en probeer ook compassie op te brengen voor andere minderheden en neem bijvoorbeeld stelling tegen partijen als Partij X en Partij Y. 'Wat gij niet wilt dat onze joden geschiedt, doe dat ook een ander niet', om maar een variant op een oud christelijk principe te formuleren,
Het hanteren van twee maten is een vorm van discriminatie, het draagt niet bij aan onderlinge solidariteit tussen bevolkingsgroepen en komt het noodzakelijke draagvlak om stelling te nemen tegen alle vormen van discriminatie niet ten goede.
Zie ook:
Racisme breekt linkse samenwerking in Rotterdam op (Willem Schinkel in NRC)
Waardeert u ons werk? U kunt Republiek Allochtonië steunen en een klein (of groot) bedrag doneren (nu ook via I-deal)
Meer over antisemitisme, Israel, moslimhaat, NIDA.
