Babytsunami? Onzin!

Gemiddeld moet een vrouw in haar vruchtbare periode iets meer dan twee kinderen krijgen om de bevolking op peil te houden. Iets meer dan twee ja, omdat er iets meer jongetjes worden geboren en er vrouwen overlijden voor het einde van hun vruchtbaarheid. Een vruchtbaarheidscijfer van ongeveer 2,1 houdt de bevolking dus in stand. (In de grafiek is die 2,1 met een streep-stippellijn aangegeven.) Het is duidelijk dat alle hier weergegeven groepen –op de Marokkaanse na- beneden die grens zijn gezakt. De Nederlandse bevolking was al in 1973 onder water (CBS). Zonder immigratie zal onze bevolking binnen de kortste keren onherroepelijk dalen. De grafiek maakt duidelijk dat Nederland hier wel hard naartoe op weg is. Het vruchtbaarheidscijfer van Marokkanen zakt snel en over een paar jaar zitten ook zij beneden de 2,1.

In 1996 was het vruchtbaarheidscijfer van de totale Nederlandse bevolking nog nauwelijks 1,5. In 2010 is die met een zesde gestegen naar 1,8. Die stijging is in zijn geheel toe te schrijven aan de autochtone bevolking. Het vruchtbaarheidscijfer van de allochtonen daalde in die periode, vooral door flinke dalingen bij de Turken en Marokkanen. Het Turkse en Marokkaanse vruchtbaarheidscijfer daalde in die periode namelijk met een kwart. De Surinaamse en Antilliaanse moeders volgen de autochtone bevolking. Het vruchtbaarheidscijfer van de niet-westerse bevolkingsgroep is gedaald naar 1,9 en die van de westerse is iets gestegen naar 1,55. Alsnog laag dus. De autochtone bevolking heeft nu een vruchtbaarheidscijfer van gemiddeld 1,80 kinderen per vrouw dat is zelfs hoger dan die van de allochtone bevolkingsgroep met 1,77. Zeer opmerkelijk.

Wereldwijd is het vruchtbaarheidscijfer 2,4 en dat is een halvering t.o.v.1965. Nederland zit daar dus flink onder. Opvallend is dat Marokkaanse vrouwen van de 1ste generatie meer kinderen krijgen dan hun zusters in Marokko (2,8 om 2,3). Turkse vrouwen daar in tegen juist weer wat minder (onder de 2 om 2,1).

Het CBS geeft geen aparte cijfers over het vruchtbaarheidscijfers van bijvoorbeeld moslima’s, maar geeft alleen cijfers van Turken en Marokkanen. Aangezien Turken en Marokkanen verreweg de grootste groep vormen van iedereen afkomstig uit een moslimland, is een gemiddelde een goede indicatie van het vruchtbaarheidscijfer van moslima’s. Dat is ongeveer 2,1. Die 2,1 is dus precies genoeg om de bevolkingsgroep in stand te houden.

Als je deze cijfers ziet dan vraag je je toch in ernst af hoe mensen in hemelsnaam in theorieën kunnen geloven dat moslims door middel van gigantische geboortecijfers de ‘vijand’ –dat zijn wij dus- zou overspoelen – “outbreeding the enemy”.

En het zijn niet de minste die dat geloof aanhangen.

Dan nog even iets over het absolute aantal kinderen (te zien in de figuur hieronder). 

Het aantal kinderen van autochtonen daalde van een piek in 2000 van 159.000 met maar liefst 24.000 naar 134.000 in 2007 en hangt nu op dat aantal. Die val was niet onverwacht, hij voert terug tot de jaren zestig met de uitvinding van de pil en een generatie (babyboom) die bedacht dat er nog wel andere dingen in de wereld te doen zijn dan kinderen krijgen. Het gevolg zie je nu in het aantal kinderen.

Niet-westerse geboorten maken nu een zesde uit van het totaal aantal geboren baby’s. Het CBS verwacht dat in 2020 dat een achtste zal zijn. Nu is voorspellen van dat soort zaken in de toekomst geen koffiedik kijken, het is wetenschap, maar de onzekerheden zijn groot. Wat is bijvoorbeeld de invloed van de bezuinigingen op de kinderopvang? Wat gaat er met de immigratie gebeuren? Niettemin weten we al jaren dat de tweede generatie veel minder kinderen krijgt dan de eerste en dat die eerste generatie steeds minder belangrijk wordt door de afnemende immigratie.

Bron CBS, Wereldbank

Dit artikel verscheen eerder deze week op de website van het weblog Sargasso. Zie ook de discussie aldaar.