And now for something completely different.....de boerka!
In opinie door Bart Voorzanger op 26-01-2011 | 16:22
Tekst: Bart Voorzanger
Mevrouw Clare Wesselius, publiciste, pleit in Trouw van 25 januari 2011 voor een boerkaverbod. Ze suggereert daar argumenten voor te hebben, en komt met een uitgebreide historische analyse. Helaas maakt ze niet duidelijk wat het verband is tussen die analyse en het bepleite verbod. Maar ik vermoed dat ze namens velen spreekt en dat maakt zorgvuldig lezen van haar verhaal nuttig. Lees even mee:
"De boerka is meer dan een zwart kleed dat vanwege het geloof wordt gedragen. Het is een demonstratief afzetten tegen onze maatschappij waar vrouwen dezelfde rechten verworven hebben als mannen."
Een belangwekkende bewering die om argumenten vraagt. Wesselius geeft hier antwoord op de impliciete vraag wat boerkadraagsters met hun dracht bedoelen. (Althans dat hoop ik – ze zóu kunnen bedoelen dat zij, en alleen zij, als toekijkende buitenstaander mag uitmaken wat iemand anders bedoelt – er is een tijd geweest dat ideologisch gevorderden die taak vrijelijk op zich namen omdat de betrokkenen zelf werden verblind door een ‘vals bewustzijn’, maar dat soort betutteling raakte gelukkig weer wat uit de mode. Hoe dan ook …) Uit het vervolg blijkt dat Wesselius geen moeite heeft gedaan die vrouwen naar hun mening te vragen, al gloort er helemaal aan het eind toch nog enige hoop.
Geheel los daarvan: in een democratie staat het burgers vrij zich – desgewenst demonstratief – af te zetten tegen alles waar ze tegen zijn, zolang ze anderen hun mening maar niet opleggen. Als deze niet beargumenteerde bewering klopt, is er dus niets meer mee gezegd dan dat niet iedereen het met ieder ander eens is. Wisten we dat niet al?
Het is afzetten tegen de vrijheid en tegen de man-vrouwverhouding van onze huidige maatschappij.
Wellicht is dat zo (vraag het de boerkadraagster eens …), maar in een democratie staat het burgers vrij het met anderen oneens te zijn en daar uiting aan te geven, zolang zij anderen hun mening niet opleggen. Terzijde: wie pleit voor maatregelen om meer vrouwen in topfuncties te krijgen, zet zich ook af tegen de man-vrouwverhouding van onze huidige maatschappij, en wie weet zelfs tegen de vrijheid daarvan.
Het is een uiting van een vrouwbeeld dat het onze niet meer is.
Wellicht is dat zo (vraag het de boerkadraagster eens …), maar in een democratie staat het burgers vrij een ander vrouwbeeld te hebben dan hun buren, en daar uiting aan te geven, zolang zij hun buren die mening niet opleggen.
Maar het gaat ook uit van een manbeeld dat wij verafschuwen. Een manbeeld dat we nog kennen uit vroegere tijd.
Wellicht is dat zo (enzovoort …) maar dat mag dus. Zucht.
Over wat wij nog kennen uit ‘vroeger tijden’ gaat een groot deel van het vervolg. Wesselius schetst de veranderingen in de positie van de vrouw sinds de negentiende eeuw. Of die schets klopt moeten historici maar uitmaken; mij gaat het vooral om de relevantie ervan. Die schets eindigt met de constatering dat we het resultaat van de strijd wellicht wat teveel voor lief zijn gaan nemen, waarna Wesselius terugkomt op haar eigenlijke onderwerp:
De vrijheid die we nu hebben is zo vanzelfsprekend dat we er niet meer over nadenken. Daarom zijn we geneigd onze schouders op te halen wanneer iemand zich in het openbaar in een groot zwart kleed hult.
Tijd om te wijzen op iets vanzelfsprekends: door twee zinnen achter elkaar te zetten, creëer je nog geen verband tussen de onderwerpen van die zinnen. Zo’n verband ontbreekt hier, althans uit niets blijkt wat het zou moeten zijn.
Vrouwen die zich in boerka of soortgelijke kleding hullen, gaan terug naar het manbeeld van de negentiende eeuw. Zij kiezen weer voor de rechteloosheid van de vrouw en het negatieve vrouwbeeld van de dubbele moraal.
Als gezegd: allemaal mógelijk waar, maar met het voorafgaande niet aangetoond, en los daarvan allemaal ook nog eens het goede, democratische, recht van die vrouwen.
Zelfs wanneer het om een kleine groep gaat, moeten we dat niet accepteren. Daarom is een verbod op boerka’s een bescherming van onze vrijheid en verworven rechten
Let wel: een verbod op hún boerka ter bescherming van ónze vrijheid?
Het zou goed zijn wanneer deze vrouwen zich daar bewust van zouden worden.
Gelukkig, wellicht toch één lichtpuntje: de laatste zin zou, hoe vaag ook, de mogelijkheid kunnen suggereren tot communicatie met de vrouwen óver wie het gaat. Natuurlijk, hij kan ook gewoon betekenen dat het mooi zou zijn dat die vrouwen beseffen waarom zij hun vrijheid moeten opgeven voor ons hogere goed, maar laten we hoop houden en aannemen dat Wesselius echt aan contact dacht. Dóen, mevrouw Wesselius, en vraag ze dan meteen eens hoe zij aankijken tegen uw strijd voor hun vrijheid, en tegen uw zonder enig overleg genomen besluiten over wat zij bedoelen met hun dracht en wat goed voor hen zou zijn.
Heus, het zou zomaar kunnen dat al die drieëntwintig boerkadraagsters in ons land (of wat hun precieze aantal inmiddels ook zijn moge, het verandert met de dag) tegen hun zin in stoffelijke overdaad gehuld gaan. Al dat zo is – voor zover dat zo is – bewijzen we ze een dienst door ze te helpen zich daaraan te ontworstelen. Maar ga nou in ’s hemelsnaam eerst eens met die vrouwen praten …!
Link:
Een boerka betekent veel meer dan een zwart kleed in Trouw van 25 januari
Dit artikel is van Bart Voorzanger en eerder verschenen op zijn eigen weblog. Eerdere blogs van Bart Voorzanger die op Republiek Allochtonie zijn verschenen vindt u onder de tag bart voorzanger
Meer over bart voorzanger, boerka, emancipatie.
